Φλωράκης Αλέκος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
18/04/2019
Διάρκεια
01:32:36
Εκδήλωση
Μαθήματα εμβαθύνσεως στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής - Διαλέξεις της Πέμπτης
Χώρος
Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Διοργάνωση
Εργαστήριο Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
μάρμαρο, μαρμαρογλυπτική, Κυκλάδες, μαρμάρινο γλυπτό, ειδώλιο, Πάρος, Νάξος, Τήνος, Άνδρος, μαρμάρινες κατασκευές
Είναι γνωστό ότι στα νησιά των Κυκλάδων σημειώθηκε η πρώτη παρουσία μαρμάρινων γλυπτών στον ελλαδικό χώρο, με τα ειδώλια της 3ης π.Χ. χιλιετίας και αργότερα με τα ναξιακά και τα παριανά μάρμαρα. Αλλά στον ίδιο χώρο σπουδαία επίδοση έχει να επιδείξει και η μεταβυζαντινή και νεότερη μαρμαρογλυπτική. Αν και δεν είναι δυνατόν να τεκμηριωθεί συνέχεια ανάμεσα σε δύο τόσο απομακρυσμένες περιόδους, η παρουσία της πρώτης ύλης υπήρξε ασφαλώς ένας από τους βασικούς παράγοντες.
Από τον 15ο αιώνα και μετά, τα κυκλαδίτικα κέντρα του μαρμάρου εντοπίζονται στην Πάρο, τη Νάξο, την Τήνο και λιγότερο την Άνδρο, σε νησιά δηλαδή όπου εξορύσσεται μάρμαρο ως πρώτη ύλη. Αποφασιστική σημασία στην ανάπτυξη της τέχνης του μαρμάρου και στη διαμόρφωση του τοπικού ύφους σε καθένα από αυτά είχε η επικοινωνία τους αρχικά με τη Βενετία και τη βενετοκρατούμενη Κρήτη και στη συνέχεια με την Κωνσταντινούπολη, καθώς και η μεταξύ τους αλληλεπίδραση.
Και τα τέσσερα αυτά νησιά κοσμούνται με μεγάλο αριθμό μαρμάρινων αρχιτεκτονικών κατασκευών και αναγλύφων, έργα τα οποία υποδεικνύουν μια τοπική παράδοση που μεταφέρεται μέσα στο χρόνο, από εργαστήριο σε εργαστήριο και από μάστορη σε μαθητευόμενο. Πάρος και Τήνος, σε διαφορετικές περιόδους η καθεμιά, επεξέτειναν τη δραστηριότητά τους και σε άλλους τόπους. Νάξος και Άνδρος παρέμειναν τοπικά κέντρα, με παρουσία μαρμαράδων από τα δύο άλλα νησιά (η Άνδρος και από τη Χίο) αλλά και με δικούς τους τεχνίτες. Από την τηνιακή παράδοση, η οποία παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα, αναδείχτηκαν κατά τους δύο προηγούμενους αιώνες κορυφαίοι νεοέλληνες γλύπτες.
Σπούδασε στην Αθήνα Πολιτικές Επιστήμες και στο Παρίσι Εθνολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία, με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση. DEA της École des Hautes Études en Sciences Sociales (Aνθρωπολογία της Θρησκείας), διδάκτωρ του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Προβιομηχανική Τεχνολογία).
Δημοσίευσε πολλές μονογραφίες και μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά, καθώς και λογοτεχνικά βιβλία. Έκανε ανακοινώσεις σε συνέδρια, συμμετείχε στη διοργάνωση εκθέσεων και συνεργάστηκε με γνωστούς σκηνοθέτες για την πραγματοποίηση ερευνητικών ταινιών για την EPT και άλλους φορείς.
Δίδαξε «Λαϊκή Τέχνη και Αρχιτεκτονική» στη Σχολή Ξεναγών EOT και στα Π.E.K. (Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα) του Υπουργείου Παιδείας. Διετέλεσε συνεργάτης μουσείων, ερευνητικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων, πρώτος διευθυντής του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού και επιστημονικός υπεύθυνος του Μουσείου Mαρμαροτεχνίας του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς.
Είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας και της Εταιρείας Κυκλαδικών Μελετών και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Εθνολογίας, της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας και της Εθνικής Εταιρείας των Ελλήνων Λογοτεχνών.
Έχει τιμηθεί με Βραβεία της Ακαδημίας Αθηνών, της Ελληνικής Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων και της Eν Aθήναις Γλωσσικής Εταιρείας και με άλλες διακρίσεις.
