Ζέπος Ιωάννης - Αλέξιος
Οικονόμου Ελευθέριος
Γεωργακόπουλος Θοδωρής
Εμβαλωτής Αναστάσιος
Τήνιος Πλάτων
Syed Mohammad Jamil
Οικονομάκου Κατερίνα
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
04/02/2020
Διάρκεια
01:45:01
Εκδήλωση
Δύο ανοικτές συζητήσεις για το Μεταναστευτικό
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για μια Ανοικτή Κοινωνία
Κατηγορία
Κοινωνικά θέματα
Ετικέτες
μετανάστευση, μεταναστευτικό ζήτημα, μεταναστευτική κρίση, μεταναστευτική πολιτική, μεταναστευτικές ροές, ασφάλεια, πρόσφυγες, οικονομικοί μετανάστες, εκπαιδευτικά προγράμματα ένταξης, ελληνική γλώσσα, διδασκαλία της γλώσσας, εργατικό δυναμικό, φροντιστής, Ελλάδα, ριζοσπαστικό Ισλάμ, τρομοκρατία, τζαμί, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Γερμανία
Να ρίξουν φως στο μεταναστευτικό από διαφορετικές οπτικές γωνίες, επιχείρησαν οι ομιλητές στη δεύτερη ανοιχτή συζήτηση που διοργάνωσε η “Κίνηση Πολιτών για μια Ανοιχτή Κοινωνία”, την Τρίτη 4/2/20, στον Πολυχώρο του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με θέμα “Διαχείριση ροών και δυνατότητες ενσωμάτωσης”.
Για τα θέματα ασφάλειας που συνδέονται με τη μεταναστευτική ροή μίλησε ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Λευτέρης Οικονόμου, ο οποίος επέμεινε ότι πρέπει να αποσαφηνιστούν οι διαφορές μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, επισημαίνοντας ότι οι ανεξέλεγκτες ροές συνδέονται με τον κίνδυνο της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Σύμφωνα με τον κ. Οικονόμου επιβάλλεται να υπάρξει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για την αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, ωστόσο έκανε λόγο για συγκεκριμένα “μέτρα ορθολογικής αντιμετώπισης” του φαινομένου. Μεταξύ αυτών θα μπορούσε να είναι η δημιουργία καταλόγου με τις ασφαλείς χώρες καταγωγής και η δίκαιη ανακατανομή των προσφύγων μεταξύ των κρατών της ΕΕ.
Μια καθαρή εικόνα των απόψεων που έχουν οι Έλληνες για τους μετανάστες, αλλά και οι Σύροι και Αφγανοί μετανάστες για τη δική μας χώρα, έδωσε ο κ. Θοδωρής Γεωργακόπουλος, Διευθυντής Περιεχομένου της Διανέοσις. Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι το 56% των ερωτηθέντων Ελλήνων αξιολογούν αρνητικά τον αντίκτυπο των μεταναστών στην οικονομία της χώρας, ενώ ένα συντριπτικό 79% εκτιμά ότι δεν συμβάλουν στην επίλυση του δημογραφικού. Σε ό,τι αφορά τους μετανάστες και πρόσφυγες που συμμετείχαν στην έρευνα, το 91% δηλώνουν ότι εγκατέλειψαν την πατρίδα τους για να ξεφύγουν από τη βία, ενώ το 83% έχουν εμπειρία βομβαρδισμού. Ενδεικτικό είναι, τέλος, ότι μόλις ένας στους τέσσερις επιθυμεί να παραμείνει στην Ελλάδα.
Τα προβλήματα της στρατηγικής για την εκπαιδευτική ένταξη, που ακολούθησε η χώρα κατά την τελευταία πενταετία, παρουσίασε ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων κ. Αναστάσιος Εμβαλωτής, ο οποίος έκανε λόγο για πολιτικές αποσπασματικές στην καλύτερη περίπτωση και, στη χειρότερη, πολιτικές που αντέγραψαν επιζήμιες πρακτικές. Όπως επισήμανε ο κ. Εμβαλωτής, το σκεπτικό των επιτροπών που κλήθηκαν να σχεδιάσουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα ένταξης βασίζονταν σε μια βεβαιότητα ότι τα παιδιά δεν ήρθαν για να μείνουν. Επιπλέον, διαπιστώθηκαν προβλήματα συντονισμού και επικάλυψης αρμοδιοτήτων, ενώ και η έλλειψη ειδικού εκπαιδευτικού υλικού ανάγκαζε σε μεγάλο βαθμό τους εκπαιδευτικούς να αυτοσχεδιάζουν. Τέλος, ο κ. Εμβαλωτής έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην επιτακτική ανάγκη για μια στρατηγική διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας στους ανήλικους πρόσφυγες.
Ως παιχνίδι θετικού αθροίσματος περιέγραψε την είσοδο των μεταναστών στην αγορά εργασίας ο αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Πλάτων Τήνιος, εξηγώντας πως “όταν σου προσφέρουν επιπλέον εργατικό δυναμικό, αυτό είναι πάντα θετικό. Διότι η παραγωγή παράγει πλεόνασμα το οποίο είναι διαθέσιμο, στα χέρια των κυβερνώντων, για να το μοιράσουν όπως θέλουν...[...] Δηλαδή έχουμε μια χρυσοτόκο όρνιθα η οποία θα γεννάει και εμείς πρέπει να κοιτάξουμε τι θα κάνουμε τα αυγά”. Σύμφωνα με τον κ. Τήνιο, αυτή η “όρνιθα” είναι παντού στην Ευρώπη υπό διωγμό, πράγμα παράλογο τη στιγμή που η ΕΕ είναι αντιμέτωπη με τον τριπλασιασμό των ατόμων άνω των 80. Σε χώρες που δεν έχουν κρατικό σύστημα μακροχρόνιας φροντίδας, όπως η Ελλάδα και η Ιταλία, αλλά και σε χώρες που έχουν, όπως η Δανία, τα άτομα που προσφέρουν υπηρεσίες φροντίδας είναι μετανάστες. “Η Ευρώπη προσπαθεί να διώξει τη φροντίστρια της γιαγιάς της”, παρατήρησε ο κ. Τήνιος. Ανέφερε επίσης ότι είναι κατ’ αρχάς σωστός ο διαχωρισμός μεταξύ «μεταναστών» και «προσφύγων», ο διαχωρισμός όμως αυτός θα υποστεί στο μέλλον σύγχυση, αφού θα υπάρξουν και άλλα είδη μεταναστών (εκτός των οικονομικών) και προσφύγων (λόγω πολέμων) όπως αυτοί που θα ωθούνται στη μετακίνησή τους λόγω των κλιματικών αλλαγών (πχ από Αφρική) κλπ. Τέλος ανέφερε ότι στην Ελλάδα υπάρχει το εξής παράδοξο: παρόλο πως είναι σχετικά εύκολη και απροβλημάτιστη η πρόσβαση των μεταναστών (ιδίως) στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, είναι δύσκολη η πρόσβαση των ατόμων αυτών (ακόμα και μετά την αποφοίτησή τους) στην αγορά εργασίας, λόγω (κατά κύριο λόγο) της καταγωγής τους.
Την ανάγκη να υπάρχει σωστή και έγκυρη ενημέρωση των μεταναστών που ζουν χρόνια νόμιμα στη χώρα, επισήμανε ο πρόεδρος της Πακιστανο-ελληνικής Πολιτισμικής Εταιρείας κ. Syed Mohammad Jamil, προσθέτοντας ότι η συστηματική και σωστή συνεργασία της Πολιτείας με τους εκπροσώπους των μεταναστευτικών κοινοτήτων είναι κρίσιμης σημασίας ακόμη και για την αποτροπή του κινδύνου του ριζοσπαστικού Ισλάμ, που πάντως στη χώρα μας παραμένει μικρός. Ο κ. Jamil υπενθύμισε ότι η Αθήνα εξακολουθεί να αποτελεί την μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν έχει μουσουλμανικό τέμενος και εξέφρασε την ευχή να εγκαινιαστεί σύντομα ο νέος χώρος λατρείας των μουσουλμανικών κοινοτήτων της πόλης. Πρόσθεσε, όμως, ότι εκκρεμεί και το ζήτημα του νεκροταφείου, για το οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει λύση στο άμεσο μέλλον. Τέλος, ο κ. Jamil επισήμανε ότι σε ό,τι αφορά τη συνολική στρατηγική της ΕΕ, θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικό να δίνονται κονδύλια στις χώρες από τις οποίες έρχονται οι μετανάστες, αντί να χρηματοδοτούνται αποκλειστικά οι ΜΚΟ όταν οι άνθρωποι έχουν ήδη φτάσει σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Tέλος η συντονίστρια της εκδήλωσης, δημοσιογράφος Κατερίνα Οικονομάκου μετέφερε την εμπειρία της από την Γερμανία, όπου το κράτος βλέπει στο κύμα των προσφύγων, το 85% των οποίων είναι κάτω των 35 ετών, μια δυνατότητα να εκπαιδεύσει τους εξειδικευμένους εργάτες που αναμένεται να λείψουν από τη χώρα τα επόμενα χρόνια. Όπως εξήγησε η κ. Οικονομάκου, ο αριθμός των προσφύγων που γράφτηκαν σε κρατικά επιδοτούμενα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, τα οποία ανοίγουν το δρόμο στην αγορά εργασίας, έχει τριπλασιαστεί από το 2015. Προϋπόθεση για την εγγραφή των προσφύγων είναι η πιστοποιημένη, βασική γνώση γερμανικών, γι αυτό η Πολιτεία δίνει προτεραιότητα στην εκμάθηση της γλώσσας. Η κ. Οικονομάκου μετέφερε τα στοιχεία έρευνας που δείχνει ότι το 49% των προσφύγων που έφτασαν το 2015 έχουν ήδη κάποιου τύπου μόνιμη απασχόληση.
Ο Ιωάννης-Αλέξιος Ζέπος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Νομικής της Σχολής Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το Νοέμβριο 1974 εισήχθη στη Διπλωματική Υπηρεσία και υπηρέτησε αρχικά ως Ακόλουθος Πρεσβείας στη Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων Δυτικής Ευρώπης και το 1975 στο Διπλωματικό Γραφείο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του έχει υπηρετήσει στην Κεντρική Υπηρεσία στη Διεύθυνση Βαλκανικών Υποθέσεων, στη Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και στη Διεύθυνση Πολιτικών Υποθέσεων ΕΣΣΔ, ενώ έχει διατελέσει Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Υπουργού Εξωτερικών (2002-2004). Στην Εξωτερική Υπηρεσία έχει τοποθετηθεί σε σειρά Αρχών: στη Λισσαβώνα ως Γραμματέας Πρεσβείας (1976-1980), στο Κάιρο ως Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας (1982-1987), στη Μαδρίτη ως Σύμβουλος Πρεσβείας (1987-1990), στο Σικάγο ως Γενικός Πρόξενος (1992-1995), στις Βρυξέλλες ως Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ (1995-1997), στο Νέο Δελχί ως Πρέσβης της Ελλάδας στην Ινδία -με παράλληλη διαπίστευση στο Νεπάλ, στο Μπαγκλαντές, στη Σρι Λάνκα και στις Μαλδίβες (1997-2002), στις Βρυξέλλες ως Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ (2004-2007), στο Κάιρο ως Πρέσβης της Ελλάδας στην Αίγυπτο (2007-2009). Επίσης, το 2009 κατέστη μέλος της «Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων» για τη σύνταξη του νέου Αμυντικού Δόγματος της Βόρειο-Ατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ). Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών το διάστημα 2009-2012. Έχει τιμηθεί με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Φοίνικα κι έχει λάβει ανάλογες τιμητικές διακρίσεις από την Κυπριακή Δημοκρατία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Αίγυπτο, την Ισπανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και το Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής. Έχει διατελέσει μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών από το 1968 έως το 1974. Μιλά αγγλικά, γαλλικά, πορτογαλικά και ισπανικά.
Είναι Πρόεδρος της Κίνησης Πολιτών για μία Ανοικτή Κοινωνία.
Γεννήθηκε στην Κόνιτσα Ιωαννίνων στις 12 Απριλίου 1956.
Αποφοίτησε από τα εξατάξιο Γυμνάσιο της Κόνιτσας.
Κατετάγη το Σεπτέμβριο του 1974 στο Σώμα της πρώην Ελληνικής Χωροφυλακής και αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών το 1981.
Υπηρέτησε σε διάφορες μάχιμες και επιτελικές Υπηρεσίες κυρίως Κρατικής Ασφαλείας.
Παρακολούθησε πολλαπλά εξειδικευμένα σεμινάρια, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό, για θέματα αστυνομικού ενδιαφέροντος και έλαβε μέρος σε Ομάδες Εργασίας, στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αντικείμενο την τρομοκρατία, το οργανωμένο έγκλημα, την παράνομη μετανάστευση και την επικοινωνιακή διαχείριση κρίσεων.
Αποτελεί έναν από τους πρωτεργάτες που ίδρυσαν το 1989 την Ένωση Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας και συμμετείχε δυναμικά στον αγώνα για την αναγνώριση του συνδικαλιστικού δικαιώματος στο προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας. Για την προσφορά του στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των αστυνομικών του απονεμήθηκε ο τίτλος «Επίτιμος Α΄ Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αξιωματικών Αστυνομίας».
Υπήρξε ο πρώτος Εκπρόσωπος Τύπου της Ελληνικής Αστυνομίας και του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, θέση την οποία υπηρέτησε από το Μάρτιο του 2001 έως το Μάρτιο του 2006. Είχε, μεταξύ άλλων, την ευθύνη για την επικοινωνιακή στρατηγική κατά την εξάρθρωση των τρομοκρατικών οργανώσεων 17Ν και Ε.Λ.Α., την άσκηση της Προεδρίας της Ε.Ε. από την Ελλάδα το 2003 και τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004, πάντα από πλευράς ασφαλείας.
Από το 2006 ως Ανώτατος Αξιωματικός υπηρέτησε, με το βαθμό του Ταξιάρχου, ως Διευθυντής της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής και ως Α’ Υποδιευθυντής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής μέχρι τον Μάρτιο του 2008, όταν και προήχθη στο βαθμό του Υποστρατήγου και τοποθετήθηκε Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Ασφάλειας Επισήμων.
Την 3 Μαρτίου 2009 προήχθη στο βαθμό του Αντιστρατήγου και τοποθετήθηκε στη θέση του Γενικού Επιθεωρητή Αστυνομίας Νοτίου Ελλάδος.
Την 5 Νοεμβρίου 2009, με απόφαση του ΚΥΣΕΑ, τοποθετήθηκε στη θέση του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας.
Διετέλεσε Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας από τις 5 Νοεμβρίου 2009 έως τις 17 Οκτωβρίου 2011.
Ως Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας ανέπτυξε μία σειρά από δράσεις και πρωτοβουλίες που συνέβαλαν καθοριστικά στην καθιέρωση ενός νέου δόγματος στον τομέα της εσωτερικής ασφάλειας.
Προς αυτή την κατεύθυνση αναβάθμισε την Άμεση Δράση συστήνοντας τις Ομάδες Δίκυκλης Αστυνόμευσης (ΔΙ.ΑΣ.) και ενίσχυσε την επιχειρησιακή δράση και αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Αστυνομίας στην καταπολέμηση του ηλεκτρονικού και οικονομικού εγκλήματος, μέσα από την ίδρυση της Διεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας και της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, δύο εξειδικευμένων Υπηρεσιών, στελεχωμένων με επιστημονικό προσωπικό υψηλού επιπέδου.
Επί της ηγεσίας του συνελήφθη μεγάλος αριθμός εμπλεκομένων σε τρομοκρατικές οργανώσεις (συνολικά 32 άτομα), όπως επί παραδείγματι, ο Επαναστατικός Αγώνας και η Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς.
Στον τομέα της προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς συνέδεσε το όνομά του με μεγάλες επιτυχίες, με την ανάκτηση αντικειμένων μοναδικής ιστορικής και αρχαιολογικής αξίας, μεταξύ των οποίων είναι τα αγάλματα δύο Κούρων και η ανάκτηση του πίνακα του Φλαμανδού ζωγράφου Peter Paul Rubens, που εκλάπη στις 13 Ιουνίου 2001 από το Κρατικό Μουσείο του Βελγίου.
Στις 17 Οκτωβρίου 2011, αφού ολοκληρώθηκε η θητεία του ως Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, του απονεμήθηκε ο τίτλος «Επίτιμος Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας».
Με κοινή απόφαση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, την 5 Νοεμβρίου 2011, ορίστηκε Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Τάξης του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Με απόφαση του Πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου, την 7 Μαρτίου 2012, ορίστηκε Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη.
Στις 17 Μαΐου 2012, κατά τον διορισμό της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου, ανέλαβε το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, μέχρι τη διενέργεια εκλογών στις 17 Ιουνίου 2012.
Επί σειρά ετών, διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής, (ΕΛΙΑΜΕΠ), εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος και μέχρι σήμερα συμμετέχει ενεργά στο έργο της ανάδειξης και διατήρησης της πολιτισμικής κληρονομιάς των Ηπειρωτών.
Είναι μέλος του Δ.Σ. του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης (που ιδρύθηκε από την Βιργινία Τσουδερού).
Στις 9 Ιουλίου 2019, με απόφαση του Πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, ορίστηκε Υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη αρμόδιος για την Αντεγκληματική Πολιτική.
Είναι έγγαμος και έχει μία κόρη.
Ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Έχει δουλέψει ως δημοσιογράφος, αρθρογράφος σε περιοδικά, μεταφραστής, επιμελητής κειμένων, και υπεύθυνος ψηφιακών media σε μεγάλο ελληνικό ΜΜΕ. Ήταν συνιδρυτής ενός digital media startup, ενώ έχει εργαστεί και ως μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων. Σήμερα είναι μέλος του Advisory Board του ανεξάρτητου μη-κερδοσκοπικό ερευνητικού οργανισμού «Διανέοσις» και αρθρογραφεί στην εφημερίδα Καθημερινή και σε άλλα ΜΜΕ της Ελλάδας και του εξωτερικού. Έχει εκδώσει πέντε βιβλία: Ένα εφηβικό μυθιστόρημα («Πέρα από την Καταιγίδα», Οξύ, 2006), μια συλλογή δημοσιογραφικών κειμένων («Αληθινές Ιστορίες», Introbooks, 2011), μια συλλογή άρθρων γνώμης («Πράγματα Που Σκέφτομαι Στο Ντους, e-book Καστανιώτης, 2014), ένα μυθιστόρημα για την ελληνική κρίση («Φεβρουάριος», Καστανιώτης, 2012) και μία αστυνομική ιστορία στα αγγλικά, με τ' όνομα "Lost and Found". Μπορείτε να μάθετε περισσότερα στο προσωπικό του site και στο Twitter (@tgeorgakopoulos).
Ο Αναστάσιος Εμβαλωτής είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων με γνωστικό αντικείμενο "Μεθοδολογία της Έρευνας στις Επιστήμες της Αγωγής". Είναι, επίσης, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Τα επιστημονικά του ενδιαφέροντα εστιάζουν στην ανάπτυξη και την εφαρμογή μεθόδων και τεχνικών επιστημονικής έρευνας, αξιοποίησης Τεχνολογιών Πληροφορίας και Επικοινωνιών στην Εκπαιδευτική Έρευνα και στη διερεύνηση της σχέσης Επιστήμης – Τεχνολογίας και Κοινωνίας. Έχει συντονίσει και συντονίζει διεθνή, ευρωπαϊκά και εθνικά ερευνητικά και επιμορφωτικά προγράμματα, συνεργάζεται με άλλα Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Ινστιτούτα, ενώ δημοσιεύει σε έγκριτα διεθνή περιοδικά και πρακτικά επιστημονικών συνεδρίων.
Ο Πλάτων Τήνιος είναι οικονομολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιά. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1956 και σπούδασε Οικονομικά στο Καίμπριτζ (Μ.Α. 1978, Ph.D. 1984) και στην Οξφόρδη (Μ. Phil 1980) όπου και δίδαξε. Διετέλεσε Visiting Senior Fellow στο LSE το 2016. Έχει εργαστεί στα Υπουργεία Οικονομίας και Βιομηχανίας, καθώς και στην Εμπορική Τράπεζα. Διετέλεσε Ειδικός Σύμβουλος του Πρωθυπουργού από το 1996 ως το 2004. Μεταξύ 1999 και 2004 υπήρξε μέλος της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπήρξε ο βασικός συντάκτης της Έκθεσης Σπράου για τις συντάξεις, των πρώτων δύο Εθνικών Σχεδίων Δράσης για την Κοινωνική Ένταξη (2001, 2003) και της Έκθεσης Στρατηγικής για τις Συντάξεις (2002). Έχει δημοσιεύσει βιβλία και άρθρα στον χώρο των συντάξεων και της κοινωνικής προστασίας. Διδάσκει κοινωνικές ασφαλίσεις, οικονομική της ασφάλισης και γήρανση του πληθυσμού και οικονομία. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα είναι στον χώρο των συντάξεων, της κοινωνικής πολιτικής και των οικονομικών επιπτώσεων της πληθυσμιακής γήρανσης. Συμμετείχε ήδη στις πρώτες συζητήσεις για την ίδρυση της Έρευνας για την Υγεία και Συνταξιοδότηση στην Ευρώπη (SHARE). Με το SHARE ασχολείται εξ αρχής ως Αναπληρωτής Συντονιστής της Ελληνικής Ομάδας. Η έρευνά του είναι στα πεδία της φτώχειας, των άτυπων δικτύων συνοχής και κατοικίας όπως και στις διασυνδέσεις αυτών των θεμάτων με θέματα υγείας.
Ο Mohammad Jamil Syed είναι Πρόεδρος της Πακιστανο-ελληνικής Πολιτισμικής Εταιρείας.
Η Κατερίνα Οικονομάκου είναι δημοσιογράφος. Το βιβλίο της "Ο τραγουδιστής του Άουσβιτς. Εστρόγκο Ναχάμα, Θεσσαλονίκη 1918 - Βερολίνο 2000" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καπόν.
