Η νέα Αθήνα: πρωτεύουσα πόλη / πόλη εκ του μηδενός

Ο Αλέξανδρος Παπαγεωργίου - Βενετάς είναι αρχιτέκτων-πολεοδόμος και ιστορικός της πολεοδομίας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Διπλωματούχος του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου το 1956. Μετεκπαίδευση στο Παρίσι στην Πολεοδομία. Διδάκτωρ μηχανικός του Πολυτεχνείου Charlottenburg του Βερολίνου (1972). Καθηγητής της Ιστορίας της Πολεοδομίας στο μεταπτυχιακό κέντρο "Raymond Lemaire" του Πανεπιστημίου της Louvain (1975-1985). Προσκεκλημένος καθηγητής των Πολυτεχνείων Στουτγάρδης (1981-1982), Μονάχου (1996-1997) και Χαϊδελβέργης (2003-2004). Μέλος του Συμβουλίου Ιστορικών Τοπίων και Πόλεων του Συμβουλίου της Ευρώπης (1974-1977). Εμπειρογνώμων της UNESCO και του Κέντρου HABITAT για την συντήρηση των ιστορικών πόλεων.

Εκπόνησε σημαντικές πολεοδομικές, χωροταξικές μελέτες για τη Χίο (1968), το νησιωτικό σύμπλεγμα Μυκόνου, Δήλου και Ρηνείας (1973-1974) και την παλαιά πόλη των Χανίων (1978). Εξειδικευμένος ερευνητής σε θέματα προστασίας και ανάπλασης των ιστορικών πόλεων.

Χαίρει διεθνούς αναγνώρισης ως μελετητής της πολεοδομικής ιστορίας των νεωτέρων Αθηνών. Επίτιμος διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1998). Συγγραφέας 25 βιβλίων σε ελληνική, γαλλική, αγγλική και γερμανική γλώσσα και πλέον των 90 άρθρων με αντικείμενο την ιστορία της πολεοδομίας και την προστασία του ανθρωπογενούς και φυσικού περιβάλλοντος.

Κυριώτερες δημοσιεύσεις: "Intergration Urbaine" (1970)• "Delos, etudes urbaines sur une ville antique" (1981)• "Stadtplanung, Entwicklungslinien" 1945-1980 (1984)• "Hauptstadt Athen, ein Stadtgedanke des Klassizismus" (1994)• "Athens: The ancient heritage and the historic cityscape in a modern metropolis" (1995)• "Αθήνα, δοκιμές και θεωρήσεις" (1997)• "Εδουάρδος Σάουμπερτ 1804-1860" (1999)• "Ο Leo von Klenze στην Ελλάδα" (2000).

Η Μαριλίζα Μητσού είναι από το 2012 διευθύντρια σπουδών για τη νεότερη και σύγχρονη Ελλάδα στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι. Από το 1997 ως το 2019 ήταν καθηγήτρια νεοελληνικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο LMU του Μονάχου. Στα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η πολιτισμική ιστορία της Ελλάδας (18ος-21ός αι.), οι πολιτισμικές μεταφορές μεταξύ Γαλλίας, Γερμανίας και Ελλάδας, ο φιλελληνισμός, η ιστορία της ανάγνωσης και της μετάφρασης, τα εκδοτικά.

Συμμετέχει στο προεδρείο της γαλλικής και της γερμανικής Εταιρείας νεοελληνικών σπουδών, συνδιευθύνει το περιοδικό νεότερης ελληνικής φιλολογίας Κονδυλοφόρος και τις εκδοτικές σειρές Münchener Schriften zur Neogräzistik και Griechenland in Europa. Kultur – Geschichte – Literatur.

Πρόσφατα δημοσιεύματα: Hellas verstehen. Deutsch-griechischer Kulturtransfer im 20. Jahrhundert, Κολωνία/Βιέννη, Böhlau, 2010 (επιμ. με τη Chryssoula Kambas) − Die Okkupation Griechenlands im Zweiten Weltkrieg. Griechische und deutsche Erinnerungskultur (επιμ. με τη Chryssoula Kambas), Κολωνία/Βιέννη, Böhlau, 2015 − La Biographie revisitée. Études de cas et questions méthodologiques, L’Atelier du Centre de recherches historiques, 21 (2019) (επιμ. με τη Maria Christina Chatziioannou).

Βλ. το προφίλ της Μ. Μητσού στο Academia και στον ιστότοπο του CRH.

Προφίλ της Μ. Μητσού στο Academia

Ο Γιώργος Δερτιλής (1939-2023) σπούδασε δημόσιο δίκαιο, οικονομικά, πολιτική θεωρία και ιστορία. Είχε εκλεγεί επισκέπτης καθηγητής στο Χάρβαρντ, στην Οξφόρδη, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας και τακτικός καθηγητής της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι. Δεκαπέντε βιβλία και πενήντα άρθρα του έχουν δημοσιευτεί ή μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Είχε τιμηθεί με τη γαλλική διάκριση του Ακαδημαϊκού Φοίνικα και ήταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας και Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης είναι Καθηγητής της Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Έχει δημοσιεύσει δοκίμια για την ιστορία, τη θεωρία και την αισθητική της αρχιτεκτονικής του 19ου και 20ου αιώνα. Στα βιβλία του περιλαμβάνονται η "ιστοριογραφία της Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής" (1999), "Η Αρχιτεκτονική στη Σύγχρονη Εποχή" (2006) και "Η Διαγώνιος του Le Corbusier" (2010). Το 1994 επιμελήθηκε το συλλογικό τόμο "Ο Παρθενώνας και η ακτινοβολία του στα νεώτερα χρόνια".