Drpić Ivan
Γεωργοπούλου Μαρία
Γλώσσα
Αγγλική
Ημερομηνία
23/03/2021
Διάρκεια
01:21:25
Εκδήλωση
Διάλογοι για το Βυζάντιο στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη
Χώρος
Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
Διοργάνωση
Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα
Κατηγορία
Ιστορία, Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
Βυζάντιο, εικόνα, συντήρηση, αποκατάσταση
Καθώς η μπογιά ξεφλουδίζει, οι βαφές αποχρωματίζονται, βερνίκια σκουραίνουν και το ξύλο σκεβρώνει, κάνει ρωγμές και σαπίζει, οι εικόνες "γερνούν". Δίνοντας προσοχή στη διάκριση μεταξύ της ιερής εικόνας ως υλικού αντικειμένου και της ομοιότητάς της με το πρόσωπο που απεικονίζει, οι βυζαντινοί εικονόφιλοι συγγραφείς υποστήριξαν ότι, όταν μία εικόνα έχει φθαρεί -και ως εκ τούτου, η επίσημη ομοιότητά της με το πρωτότυπο, το πρόσωπο που απεικονίζεται, έχει χαθεί- αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ασήμαντο κομμάτι ύλης που μπορεί να καταστραφεί. Στην πράξη, ωστόσο, οι παλιές και κατεστραμμένες εικόνες έτυχαν προσεκτικής μεταχείρισης. Μερικές θάφτηκαν τελετουργικά ή αφέθηκαν να επιπλέουν σε ποτάμια ή θάλασσες. Άλλες υποβλήθηκαν σε διάφορες μορφές συντήρησης, συμπεριλαμβανομένου του μερικού ή ολικού επαναχρωματισμού. Τι μας λένε αυτές οι πράξεις στιλβώματος και «ανανέωσης» για την οντολογία της εικόνας; Τι αποκαλύπτουν για τη σχέση μεταξύ οπτικής αναπαράστασης, ύλης και χρόνου; Συγκεντρώνοντας υλικά στοιχεία και κειμενικές αναφορές, αυτή η διάλεξη επιδιώκει να αποκαλύψει τις ευρύτερες επιπτώσεις του τρόπου με τον οποίο οι Βυζαντινοί και άλλοι προ-μοντέρνοι ορθόδοξοι Χριστιανοί ανταποκρίθηκαν και αντιμετώπισαν τη φθορά των εικόνων.
Ο Ivan Drpić ειδικεύεται στην τέχνη, την αρχιτεκτονική και τον υλικό πολιτισμό του Βυζαντίου και των Σλάβων γειτόνων του στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, εστιάζοντας στην περίοδο από τον ενδέκατο έως τον δέκατο πέμπτο αιώνα. Οι τομείς του ερευνητικού και διδακτικού ενδιαφέροντός του περιλαμβάνουν την αλληλεπίδραση μεταξύ του οπτικού και του λεκτικού, της μεσαιωνικής αισθητικής και των θεωριών της εικόνας, τη δημιουργία αντικειμένων τέχνης, την ιστορία της υποκειμενικότητας και τις πολιτιστικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ Βυζαντίου και σλαβικού κόσμου. Είναι συγγραφέας του βραβευμένου Epigram, Art and Devotion in Later Byzantium (Cambridge University Press, 2016). Έχει λάβει υποτροφίες και επιχορηγήσεις από το Alexander von Humboldt Foundation, το American Council of Learned Societies, την Dumbarton Oaks Research Library and Collection, το National Endowment for the Humanities και το Center for Advanced Study in the Visual Arts της National Gallery of Art στην Ουάσιγκτον.
Η Μαρία Γεωργοπούλου σπούδασε αρχαιολογία, ιστορία και ιστορία της τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τη Σορβόννη και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες από όπου πήρε διδακτορικό τίτλο σπουδών στην Ιστορία της Τέχνης. Δίδαξε επί σειρά ετών στο Πανεπιστήμιο του Yale των Η.Π.Α. όπου και ίδρυσε το Πρόγραμμα Ελληνικών Σπουδών. Aπό το 2004 είναι διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Το βιβλίο της Venice’s Mediterranean Colonies: Architecture and Urbanism [Οι μεσογειακές αποικίες της Βενετίας. Αρχιτεκτονική και πολεοδομία] κυκλοφόρησε το 2001 από τον εκδοτικό οίκο του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ. Έχει δημοσιεύσει πολλές μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και καταλόγους εκθέσεων. Έχει διακριθεί με υποτροφίες από τα αμερικανικά ιδρύματα Φούλμπραϊτ, Mellon, Dumbarton Oaks, Getty και National Humanities Center. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στις σχέσεις μεταξύ τέχνης και οικονομίας κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα καθώς και στην ανταλλαγή τεχνοτροπιών και τεχνικών ανάμεσα στη βυζαντινή, ισλαμική και δυτική μεσαιωνική τέχνη. Είναι μέλος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος.
