Ο Γλύπτης Γεώργιος Μπονάνος, ο μαρμαροφάγος

Την Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015 οι «Φίλοι του Μουσείου Μπενάκη» διοργάνωσαν διάλεξη του Καθηγητή της Ευρωπαϊκής Ιστορίας της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Στέλιου Λυδάκη αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του σπουδαίου γλύπτη του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα Γεωργίου Μπονάνου, ο οποίος αξιοποίησε με την τέχνη του τα διδάγματα της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής αλλά και των κλασικιστών δασκάλων του 19ου αιώνα.

Ο Γεώργιος Μπονάνος (1863 - 1940) γεννήθηκε στο Βουνί Ληξουρίου το 1863.

Σπούδασε γλυπτική στο Σχολείο των Τεχνών με τον Λεωνίδα Δρόση, δουλεύοντας παράλληλα στο εργαστήριο του Δημητρίου Φιλιππότη. Συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία, στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών της Ρώμης, με τους Αντόνιο Αλλεγκρέτι (1840-1918) και Τζιρόλαμο Μασίνι (1840-1885). Το 1888 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και άνοιξε εργαστήριο γλυπτικής. Το 1911 διορίστηκε καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Μετά από μερικούς μήνες όμως παραιτήθηκε επειδή δεν έγιναν δεκτές οι εισηγήσεις του για θέματα εκπαίδευσης, διοίκησης και κρατικής πολιτικής για τις τέχνες από τον διευθυντή της σχολής Γεώργιο Ιακωβίδη και το Υπουργείο Παιδείας.

Συμμετείχε με έργα του σε πολλές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό, όπως στα Δ΄Ολύμπια στο Ζάππειο το 1888, στη Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού - το 1889 και το 1900 - και στη Καλλιτεχνική Έκθεση του Ζαππείου το 1933, το 1938 και το 1939. Απεβίωσε στην Αθήνα το 1940.

Υπήρξε από τους παραγωγικότερους γλύπτες της εποχής του έχοντας φιλοτεχνήσει εκατοντάδες έργα: ανδριάντες, ταφικά μνημεία, ηρώα, προτομές, αντίγραφα αρχαίων γλυπτών αλλά και ελεύθερες συνθέσεις. Τα έργα του βρίσκονται σε πολλές πόλεις της Ελλάδας αλλά και στην Κύπρο (Λευκωσία, Λάρνακα) και στην Αίγυπτο (Αλεξάνδρεια, Κάιρο).