Ιωακείμ Νίκος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
08/03/2019
Διάρκεια
00:21:45
Εκδήλωση
2η Μουσικολογική Ημερίδα της ερευνητικής ομάδας RelMus/FG: «Οι μουσικές σχέσεις ανάμεσα στη Γαλλία και την Ελλάδα από το 1980 ως το 2010»
Χώρος
Γαλλικό Ινστιτούτο
Διοργάνωση
Ελληνική Μουσικολογική Εταιρεία
RelMus/FG - Relations Musicales France-Grèce
Institut de Recherche en Musicologie
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος
Ωδείο Αθηνών
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
μουσική, μουσικές σχέσεις, Ελλάδα, Γαλλία, Ιάννης Ξενάκης, ζωή, θάνατος, παρόν, παρελθόν
Hμερίδα αφιερωμένη στις μουσικές σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας που συμπλήρωσε τις εργασίες της πρώτης ημερίδας που πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης στις 18 Μαΐου του 2018.
Στην ημερίδα αυτή διερευνάται η ανάπτυξη της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής, που οφείλει πολλά σε συνθέτες που σπούδασαν στη Γαλλία.
Μελετάται, επίσης,το έργο Γάλλων συνθέτων όπως του François-Bernard Mâche, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ελληνικές πηγές έμπνευσης, ενώ ιδιαίτερη μνεία γίνεται στις δραστηριότητες του Ιάννη Ξενάκη και του Γιώργου Απέργη στη Γαλλία μετά το 1980. Ο Γιώργος Ζερβός μιλά για τις σπουδές του στο Παρίσι και το έργο του.
Ο τιμώμενος προσκεκλημένος François-Bernard Mâche μιλά αναλυτικά για το έργο του και την ιδιαίτερη σχέση του με την Ελλάδα.
ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
Πτυχές του έργου του Ιάννη Ξενάκη
Ο θάνατος στη ζωή και το έργο του Γιάννη Ξενάκη – όταν το παρελθόν εξορκίζεται στο παρόν
Ο Γιάννης Ξενάκης, από το 1980 και μετά, γράφει μια σειρά έργων όπως «Άϊς», «Νέκυια», «Pour la Paix», «Κνέφας» που καταπιάνονται θεματολογικά με τον θάνατο. Η τάση αυτή απαντά και σε αμέσως προηγούμενα έργα του όπως «Χοαί», «Δμάαθεν», «La Légende d'Eer» και συνδέεται άμεσα με την ιδιωτική ζωή του συνθέτη, αφού κατά την περίοδο 1975-1983 ο Ξενάκης έχασε διαδοχικά τον πατέρα του και τους δύο αδερφούς του. «Ήταν μια περίοδος όπου το ζήτημα του θανάτου ήταν πιο έντονο από ό,τι άλλες φορές», λέει ο ίδιος το 1989. Στα έργα αυτά, ο συνθέτης μετουσιώνει αρχαίες τελετουργικές πρακτικές όπως των χοών, της κατάβασης και της νέκυιας και ταυτόχρονα επανεπισκέπτεται τα γεγονότα της νεότητάς του, τον θάνατο της μητέρας του, τον τραυματισμό του και την ως εκ θαύματος σωτηρία του, καθώς και τα πρώτα του διαβάσματα των Ομηρικών Επών, του Πλάτωνα και της ποίησης της Σαπφούς και του Πινδάρου, με μια διάθεση, θά 'λεγε κανείς, να τα σφραγίσει και να εξιλεωθεί. «Αισθανόμουν πως είχα μια αποστολή. Έπρεπε να κάνω κάτι σημαντικό προκειμένου να ανακτήσω το δικαίωμα να ζω. Δεν ήταν απλώς ζήτημα μουσικής – επρόκειτο για κάτι πολύ πιο σπουδαίο».
Η ανακοίνωση, εξετάζοντας τα εν λόγω έργα και συσχετίζοντας τη βιογραφία του συνθέτη με τους προβληματισμούς του και τους νεανικούς του οραματισμούς, επιχειρεί να φωτίσει τη σχέση θεματολογίας και περιεχομένου στο έργο του μεγαλύτερου συνθέτη του β΄ μισού του 20ού αιώνα.
Την εισήγηση του Νίκου Ιωακείμ διαβάζει η Ανδριάνα Σουλελέ.
Ο Νίκος Ιωακείμ (1978) σπούδασε μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και παρακολούθησε την «τάξη αντι-σύνθεσης ή περί διαγραμμάτων» του Γιάννη Ιωαννίδη. Σπούδασε σύνθεση στο Κονσερβατόριο του Ρόττερνταμ με τον Klaas de Vries και στο Κονσερβατόριο της Γάνδης με τον Frank Nuyts. Ζει μεταξύ Ελλάδας και Ολλανδίας από το 2004. Από το 2011 μελετά τον βίο και την πολιτεία του Γιάννη Ξενάκη: γράφει δύο βιβλία γι' αυτόν παράλληλα με ανακοινώσεις σε διάφορα συνέδρια και δημοσιεύσεις περί του έργου του. Έργα του Ιωακείμ έχουν παρουσιαστεί, πέραν της Ολλανδίας, του Βελγίου και της Ελλάδας, στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, και έχουν επίσης χορογραφηθεί. Το 2011 του απονεμήθηκε το «βραβείο Henriëtte Bosmans» για το έργο του «A road not taken». Την περίοδο 2009-2012 υπήρξε ο βοηθός-σκηνοθέτης της ομάδας μουσικού θεάτρου De Helling. Το 2010, μαζί με τον Αλέξη Κωτσόπουλο και τον Στέλιο Μίχα, συνίδρυσε το τρίο ελεύθερου αυτοσχεδιασμού Surd. Ο πρώτος τους δίσκος, «Surd I», κυκλοφόρησε το 2014. Το 2014 διοργάνωσε επίσης την Εβδομάδα Σύγχρονης Μουσικής του Κονσερβατορίου της Γάνδης «Music of Choice & Music of Chance – Jani Christou» . Το 2017 συνίδρυσε, μαζί με τον Μιχάλη Παρασκάκη, την Κατερίνα Κωνσταντούρου και τον Νίκο Γαλενιανό, το σύνολο σύγχρονης μουσικής ΤΕΤΤΤΙΞ.