Οδυσσέας Ελύτης - Ποίηση και Πραγματικότητα

Σε αυτή την εισήγηση περιγράφεται κατ’ αρχήν η συμπόρευση με την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη του εισηγητή, από την εποχή των Προσανατολισμών μέχρι το μελοποιημένο Άξιον Εστί. Η ποίηση υπήρξε για μια ολόκληρη γενιά ένα σημαντικό στήριγμα στις αντίξοες συνθήκες των δεκαετιών 1950 και ’60. Η τύχη το έφερε ο εισηγητής, μέσα από μια ιδιότυπη, μικροαστική συγκυρία, να γνωρίσει τον Οδυσσέα Ελύτη και έτσι να μπορέσει στα μέσα της δεκαετίας του 1960 να ανταλλάξει γνώμες και να διδαχθεί από τη σχέση του με την ποίηση αλλά και με την πραγματικότητα. Στη συνέχεια βρεθήκανε μαζί στο τέλος της δεκαετίας του ’60 στο Παρίσι, όπου ο ποιητής ήταν αυτοεξόριστος. Μέσα στις ιστορίες της εξορίας υπήρξε και μια συνάντηση μεταξύ Οδυσσέα Ελύτη, Γιάννη Μαρκόπουλου, Νίκου Κούνδουρου, Μαρίας Αλκαίου και Βασίλη Διαμαντόπουλου. Οι Τζαβάρα ως οικοδεσπότες δεχθήκανε όλη αυτή την λαμπρή παρέα, ενώ ο Οδυσσέας Ελύτης εξεδήλωσε τη δυσαρέσκειά του για τη μελοποίηση από τον Μαρκόπουλο (και την κυκλοφορία στην Ελλάδα) του Ήλιου του Πρώτου. Μας ανταπέδωσε την πρόσκληση, προτείνοντάς μας να πάρουμε διακοπές στην Κύπρο, όπου ως γνωστό σύχναζε και αυτός, κάτι το οποίο κάναμε. Μετά το βραβείο Νόμπελ δεν ξανασυναντηθήκαμε, αλλά παρέμεινε πάντα μαζί μας με την ποιητική του πραγματικότητα.