Οι εργατικοί αγώνες 1974-1985. Η περίπτωση των εργοστασιακών σωματείων

Η εισήγηση αυτή έγινε κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου «Μεταπολίτευση: Από τη μετάβαση στη δημοκρατία στην οικονομική κρίση;» στο πλαίσιο της θεματικής ενότητας "Οι κινητοποιήσεις στη Μεταπολίτευση".
 
 Η σύνοψη της ομιλήτριας: Η πρόταση εισηγείται ότι οι εργατικοί αγώνες των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων και συγκεκριμένα από το 1974 έως το 1985, καθιστούν διακριτή περίοδο στην ιστορία της μεταπολίτευσης.
 
Η μετάβαση στη δημοκρατία βρήκε το συνδικαλιστικό κίνημα κατακερματισμένο και διασπασμένο. Ωστόσο, μέσα από τη ριζοσπαστικοποίηση που έπεται της επταετίας, αναφαίνεται μια νέα κινηματική δυναμική σε επίπεδο επιχείρησης και ιδιαίτερα στις βιομηχανίες όπως αυτές αναδείχτηκαν μέσα από το φορντικό μοντέλο και τη μαζική παραγωγή. Τα εργοστασιακά ή επιχειρησιακά σωματεία αυτό-οργανώνονται και κινούνται εκτός των πλαισίων του θεσμικού συνδικαλισμού, ο οποίος ήταν πρόσφορο έδαφος πόλωσης, κομματικού ανταγωνισμού και κρατικού ελέγχου.
 
Η πρώτη φάση της διεκδίκησης που μπορεί να θεωρηθεί ως κινηματική επίταση εντοπίζεται από το 1974 έως το 1976, με ιδιαίτερα δυναμικά χαρακτηριστικά, μαχητικές δράσεις αλλά και πολιτικά αιτήματα. Η δεύτερη περίοδος προτείνεται να χρονολογηθεί από το 1977 μέχρι το 1979, καθώς εμφανίζει συγκρουσιακό έλλειμμα. Το φαινόμενο φαίνεται να κινείται στην τελευταία φάση του την περίοδο 1980 – 1985, λόγω της πολιτικής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που κατόρθωσε να βρει έδαφος στα εργοστασιακά σωματεία και να τα εντάξει στον επίσημο συνδικαλισμό.