Οι πεποιθήσεις των νηπιαγωγών για τα μαθηματικά

Τα Μαθηματικά, ως επιστήμη, κοινωνική πρακτική και σχολικό μάθημα, βιώνονται από τα άτομα μέσω ερμηνευτικών σχημάτων. Τα σχήματα αυτά υποδέχονται την πραγματικότητα. Πρόκειται για μια ενεργή διαδικασία συναντίληψης: το άτομο μορφοποιεί την πραγματικότητα και αυτή με τη σειρά επιδρά στις πεποιθήσεις των κοινωνικών υποκειμένων. Οι πεποιθήσεις των εκπαιδευτικών προσχολικής αγωγής για την, κατά Ernest, Εικόνα των Μαθηματικών εξετάζονται στα πλαίσια των, κατά Gilly, Αναπαραστάσεων του Πλαισίου. Ένα ερωτηματολόγιο για 100 νηπιαγωγούς και μια ημι-δομημένη συνέντευξη για 10 από αυτούς διερεύνησε τη σχέση (ή την απουσία σχέσης) των Μαθηματικών με τη μνήμη, τη λογική και τη διαίσθηση, τα παραγόμενα παιδικά ή ενήλικα συναισθήματα, τις ποιοτικά διαφοροποιημένες διδασκαλίες, τη θέση της παιδικής εμπειρίας, του ενήλικου ενθουσιασμού, των χειρισμών και των εναλλακτικών λύσεων. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα εντάχθηκαν στους Τεχνοκράτες, Δημοκρατικούς ή Ριζοσπαστικούς Εκπαιδευτικούς με κομβικό σημείο την υπεροχή της χρηστικότητας των Μαθηματικών ή την υιοθέτηση ενός λόγου συνειδητά ενταγμένου στις συνιστώσες μιας κοινωνικής ποικιλομορφίας.