Η παγκόσμια απήχηση της Επανάστασης του 1821 (Προσυνεδριακή διαδικτυακή εκδήλωση)

Ο Αντώνης Λιάκος είναι ιστορικός, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε στην Αθήνα (1947) και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Φυλακίστηκε από το δικτατορικό καθεστώς από το 1969 έως το 1974. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιταλία και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στη νεώτερη και σύγχρονη ιστορία στο ΑΠΘ, το 1984. Δίδαξε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ (1981-1990). Την περίοδο 1988-1989 ήταν Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham. Το 1990 εξελέγη αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και το 1994 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Το 1995 ήταν Επισκέπτης καθηγητής στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, και στο Πανεπιστήμιο του Sydney στην Αυστραλία. Το 1996-1997 ήταν Visiting Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ΗΠΑ. Το 2001, ήταν επισκέπτης καθηγητής στην Ecole Normale Superieure στο Παρίσι. Συμμετέχει στο Συμβούλιο του European Doctorate in Social History. Το 2006 ήταν επισκέπτης ερευνητής, για δεύτερη φορά, στο Princeton. Από το 2005 είναι μέλος του Board της International Commission for History and Τheory of Historiography και από το 2010 έως το 2015 διετέλεσε πρόεδρος. Διευθύνει το αγγλόφωνο ιστορικό ηλεκτρονικό περιοδικό Historein που εκδίδεται από το 1999.

Το ερευνητικό και συγγραφικό έργο του αφορά την νεώτερη και σύγχρονη ιστορία, ειδικότερα την ιστορία της συγκρότησης των εθνικών κρατών στην Ελλάδα και στην Ιταλία, την κοινωνική ιστορία και την ιστορία της ευρωπαϊκής ιστοριογραφίας. Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει οκτώ βιβλία και πάνω από εξήντα μελέτες δημοσιευμένες σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά επιστημονικά περιοδικά και ειδικούς τόμους. Έχει διατελέσει μέλος της Εφορείας των Γενικών Αρχείων του Κράτους, της Επιτροπής Ιστορίας της Εθνικής Τράπεζας, του ΔΣ των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας και του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διηύθυνε εκδοτικές σειρές Ιστορίας στους εκδοτικούς οίκους "Γνώση", "Θεμέλιο", δραστηριότητα που συνεχίζει στις εκδόσεις "Νεφέλη". Τα τωρινά του ενδιαφέροντα αφορούν την ιστορία και τη θεωρία της ιστοριογραφίας και τη διερεύνηση της ιστορίας ως πολιτισμικής πρακτικής. Έλαβε μέρος στο ερευνητικό πρόγραμμα του European Science Foundation "National Histories in Europe (NHIST) and the Cleiohres CLIOHRES.net" (“Creating Links and Innovative Overviews for a New History Research Agenda for the Citizens of a Growing Europe”).

Έλαβε το κρατικό βραβείο δοκιμίου για το βιβλίο του Αποκάλυψη, Ουτοπία και η Ιστορία (2011) και αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (2019). Υπήρξε πρόεδρος της επιτροπής του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία το 2015-16.

Ιστοσελίδα του Αντώνη Λιάκου

Ο Ιωάννης Μάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα πανεπιστήμια -διαδοχικά- των Παρισίων, Βρυξελλών και Γενεύης. Έχει πάρει δίπλωμα DES (Diplome d’ Etudes Superieures) στο Δημόσιο Δίκαιο και είναι διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών με διατριβή στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Υπήρξε αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φοιτητών της Νομικής Σχολής Αθηνών, ειδικός γραμματέας της Διοικούσας Επιτροπής Συλλόγων Πανεπιστημίου Αθηνών (ΔΕΣΠΑ) και αντιπρόεδρος της ΕΦΕΕ, ενώ το 1966 ο Γεώργιος Παπανδρέου τον όρισε Γραμματέα στην ΕΔΗΝ. Για την δράση του αυτή διώχθηκε και φυλακίστηκε. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας πήρε πολιτικό άσυλο στην Ελβετία.

Από το 1969 έως το 1974 εργάσθηκε ως εντεταλμένος διδασκαλίας και ερευνών στο Συνταγματικό Ελβετικό Δίκαιο, το Συγκριτικό Συνταγματικό Δίκαιο και τη Γενική Θεωρία του Κράτους στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης.

Συνεργάτης του καθηγητή Αγγελου Αγγελόπουλου, διετέλεσε από το 1974 μέχρι το 1994 σύμβουλος Διοίκησης στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, όπου ασχολήθηκε με θέματα εκπαιδευτικά, διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων, οργανωτικά, χρηματοπιστωτικά, διεθνών σχέσεων, καθώς και με θέματα του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ).

Το 1994 εξελέγη Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και υπήρξε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Ομοσπονδίας και «Officer» του «Global Network of Banking Associations».

Aπό τον Ιούλιο του 2000 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2002 διετέλεσε πρόεδρος του ΔΣ και διευθύνων σύμβουλος της Γενικής Τραπέζης της Ελλάδος. Διετέλεσε Πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Σήμερα, είναι Σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας και Συντονιστής της «Πρωτοβουλίας 1821-2021».

Η Κωνσταντίνα Ζάνου διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης Ιταλική και Μεσογειακή Ιστορία. Το 2016 ήταν υπότροφος του Institute of Advanced Studies του Παρισιού, ενώ παλαιότερα είχε υπάρξει υπότροφος και/ή είχε διδάξει στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας (υποτροφία Ιδρύματος Προώθησης Έρευνας Κύπρου), στο New York University (υποτροφία Fulbright), στο Centre for Advanced Studies Sofia Bulgaria, στο Queen Mary University of London (υποτροφία Βρετανικής Σχολής Αθηνών) και στο Université Paris-Est Créteil. Έχει συνεπιμεληθεί το βιβλίο Mediterranean Diasporas: Politics and Ideas in the Long Nineteenth Century (Bloomsbury, 2015) και έχει δημοσιεύσει αριθμό άρθρων για τους εκπατρισμένους διανοούμενους και την εθνική συνείδηση στη μετα-βενετική Αδριατική. Το βιβλίο της Transnational Patriotism in the Mediterranean, 1800-1830: Stammering the Nation εκδόθηκε το 2018 από το Oxford University Press.

Ο Αλέξανδρος Κιτροέφ γεννήθηκε στην Αθήνα και σε ηλικία 14 ετών μετακόμισε στην Αγγλία όπου τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Warwick, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Keele και διδακτορικό στη σύγχρονη ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μετά τη στρατιωτική του θητεία, το 1986, άρχισε να διδάσκει στο Βυζαντινό & Νεοελληνικό Κέντρο του Queens College της Νέας Υόρκης και το 1990 δίδαξε στο Ωνάσειο Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Είναι Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας στο Κολλέγιο Haverford της Φιλαδέλφειας, όπου δίδασκε στη βαθμίδα του Καθηγητή από το 1996.

Ο Κιτροέφ ειδικεύεται στη μελέτη της εθνικής ταυτότητας στη σύγχρονη Ελλάδα και τη διασπορά από την πολιτική μέχρι τον αθλητισμό. Έχει δημοσιεύσει αρκετά βιβλία: The Greeks in Egypt, 1919-1937: Ethnicity & Class (London, 1989), Griegos en América (Madrid, 1992), Wrestling with the Ancients: Modern Greek Identity and the Olympics (New York, 2004), Ελλάς, Ευρώπη Παναθηναϊκός! 100 Χρόνια Ελληνική Ιστορία (New York, 2010), The Greeks and the Making of Modern Egypt (2019), Greek Orthodoxy in America: A Modern History (New York, 2020).

Συνεχίζει την πολυετή συνεργασία του με την σκηνοθέτιδα Μαρία Ηλιού ως ιστορικός σύμβουλος για τη δημιουργία πέντε ντοκιμαντέρ, με πιο πρόσφατο την «Αθήνα από την Ανατολή στη Δύση 1821-1896», το οποίο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Μουσείο Μπενάκη στις αρχές του 2020. Είναι το πρώτο από μία σειρά πέντε ντοκιμαντέρ για την ιστορία της σύγχρονης Αθήνας.

Αυτή την περίοδο ασχολείται με τη συγγραφή ενός βιβλίου για την επέτειο των 100 ετών από τη δημιουργία της Αμερικανικής Ένωσης ΑΧΕΠΑ (1922-2022) και ενός βιβλίου για την ιστορία των ελληνικών εστιατορίων στις ΗΠΑ.

Η Ευγενία Παλιεράκη είναι ιστορικός, επίκουρη καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Cergy-Pontoise, ειδικευμένη στην πολιτική ιστορία της Λατινικής Αμερικής.

Η Δρ. Άντα Διάλλα είναι Καθηγήτρια Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Τμήμα Θεωρίας και Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών. Διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Εικαστικές Τέχνες” του Εικαστικού Τμήματος της ΑΣΚΤ καθώς και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Θεωρίας και Κριτικής της Τέχνης.. Στο παρελθόν έχει διδάξει ιστορία της Ευρώπης, της Ανατολικής Ευρώπης και της Ρωσίας κατά τον 19ο αιώνα στα Πανεπιστήμια της Κρήτης και της Θεσσαλίας και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Από το 2004 έως το 2009 υπήρξε διευθύντρια του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει υπάρξει προσκεκλημένη ερευνήτρια στην Ρωσική Ακαδημία Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης και στην the École des Hautes Études en Sciences Sociales 2 (Paris). Τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 2017 είχε λάβει ερευνητική υποτροφία από το New York University -Jordan Center for the Advanced Study of Russia και το 2019 από το Princeton University-Seeger Center for Hellenic Studies. . Είναι μέλος της επιστημονικής και της συντακτικής επιτροπής του διεπιστημονικού περιοδικού Historein: A Review of the Past and Other Stories. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες (ΚΕΑΕ), και πρόεδρος του Διοικητικού του Συμβουλίου http://www.rchumanities.gr/en/. Σπούδασε Ιστορία στο Κρατικό Πανεπιστήμιο «Λομονόσοφ» της Μόσχας, στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου των Αθηνών και στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εκπόνησε την διδακτορική της διατριβή με τίτλο «Ο Πανσλαβισμός και το Ανατολικό Ζήτημα κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα: Ο ρωσικός διάλογος» (2002). Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην Ιστορία της Ρωσίας και της Ευρώπης κατά τον 19ο και 20ο αιώνα (με έμφαση στην διεθνική ιστορία, την Αυτοκρατορία και τον Εθνικισμό), την ιστορία των Ανθρωπιστικών Επεμβάσεων και του Ανθρωπισμού και την Ιστορία της Ιστοριογραφίας.

Ο Δημήτρης Κουσουρής είναι επίκουρος καθηγητής επί θητεία στο Tμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι. Έχει εργαστεί ως επισκέπτης καθηγητής και ως ερευνητής στην ΕΗΕSS, και στα Πανεπιστήμια Princeton, Chicago (ΗΠΑ), Κωνσταντίας (Γερμανία) και Κρήτης. Έχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα του σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους καθώς και το βιβλίο Δίκες των δοσίλογων, 1944-1949. Δικαιοσύνη, συνέχεια του κράτους και εθνική μνήμη (2014).

Ο Δημήτρης Πλάντζος είναι κλασικός αρχαιολόγος με σπουδές στην Αθήνα και την Οξφόρδη. Στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα συγκαταλέγονται η ιστορία της αρχαίας τέχνης, η αρχαιολογική θεωρία και οι νεωτερικές προσλήψεις του κλασικού πολιτισμού. Είναι καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνδιευθυντής της Πανεπιστημιακής Ανασκαφής Άργους Ορεστικού (Καστοριά). Έχει εργαστεί ως επιμελητής στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη και το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, και έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Πελοποννήσου και Ιωαννίνων.

Έχει δημοσιεύσει μελέτες και άρθρα για την ελληνική τέχνη, τη θεωρία και μεθοδολογία της κλασικής αρχαιολογίας, τις νεωτερικές προσλήψεις του κλασικού πολιτισμού, και τις βιοπολιτικές χρήσεις της αρχαιότητας. Πρόσφατα έργα του: Οι αρχαιολογίες του κλασικού (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου 2014), Ελληνική τέχνη και αρχαιολογία (Καπόν 2016), Το πρόσφατο μέλλον (Νεφέλη 2016), και Η τέχνη της ζωγραφικής στον αρχαιοελληνικό κόσμο (Καπόν 2018).

Ο Γιάννης Κουμπουρλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών (1988-1992). Συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή Ανωτάτων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Παρίσι, από την οποία του απονεμήθηκε ο μεταπτυχιακός τίτλος D.E.A. (1993) καθώς και ο τίτλος του διδάκτορα Ιστορίας (2000). Έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου καθώς και σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ από το 2010 διδάσκει Ιστορική Κοινωνιολογία της νεότερης ελληνικής κοινωνίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (Ρέθυμνο), όπου σήμερα κατέχει τη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή. Την περίοδο 2010-2014 ήταν φιλοξενούμενος ερευνητής στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Από το 2001 διδάσκει επίσης Ελληνική Ιστορία στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Κατά το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014 ήταν προσκεκλημένος καθηγητής στη Σχολή Ανωτάτων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Παρίσι. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα άπτονται της ιστορικής κοινωνιολογίας, της νεοελληνικής ιστοριογραφίας και της ιστορίας των πολιτικών κινημάτων και των ιδεολογιών στα Βαλκάνια και την Ευρώπη (18ος-20ός αιώνας), με έμφαση στις εθνικιστικές και τις σοσιαλιστικές ιδέες. Από τις Εκδόσεις του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών έχουν εκδοθεί τα βιβλία του La formation de l’histoire nationale grecque. L’apport de Spyridon Zambelios (1815-1881) (Αθήνα 2005) και Οι ιστοριογραφικές οφειλές των Σπ. Ζαμπέλιου και Κ. Παπαρρηγόπουλου. Η συμβολή Ελλήνων και ξένων λογίων στη διαμόρφωση του τρισήμου σχήματος του ελληνικού ιστορισμού (1782-1846) (Αθήνα 2012).

Ο Μιχάλης Σωτηρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Αποφοίτησε από το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, και ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στην Ιστορία στην Αγγλία (University of York) και στη Γαλλία (EHESS, Paris), πριν λάβει το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (Queen Mary). Έχει διδάξει στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το ΕΚΠΑ, ενώ τη χρονιά 2016-17 ήταν μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Seeger Center for Hellenic Studies, Princeton University και το 2018-19 στο Κέντρο Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες (ΚΕΑΕ). Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζουν στην Ανατολική Μεσόγειο, και στις διαδικασίες εκείνες – πολιτικές, κοινωνικές, ιδεολογικές – που άλλαξαν το χάρτη της περιοχής κατά το μακρύ 19ο αιώνα. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε διεθνείς συλλογικούς τόμους και περιοδικά ενώ την περίοδο αυτή ολοκληρώνει τη μονογραφία του για το φιλελευθερισμό και τα ιδεολογικά θεμέλια του Ελληνικού κράτους. Ο Μιχάλης έχει επίσης αναλάβει το συντονισμό των ερευνητών του προγράμματος του ΚΕΑΕ «Η Ελληνική Επανάσταση του 1821: Ψηφιακό Αρχείο», ενώ από το Φεβρουάριο του 2019 είναι μεταδιδακτορικός υπότροφος του ΙΚΥ στο Τμήμα Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης του ΕΚΠΑ (επιβλέπων: Καθ. Α. Χατζής). Η έρευνά του για τον Τύπο της Επανάστασης χρηματοδοτείται από το ΕΚΠΑ.

Η Μαριλένα Κατσίμη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970 όπου και τελείωσε το σχολείο. Το 1988 έφυγε για το τότε δυτικό Βερολίνο, όπου έκανε τις προπτυχιακές και τον πρώτο κύκλο των μεταπτυχιακών της σπουδών σε Πολιτικές Επιστήμες, Θεατρολογία και Επικοινωνία στο Χούμπολτ και το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της ξεκίνησε να παρουσιάζει εκπομπές για την ελληνική κοινότητα σε βερολινέζικο τηλεοπτικό σταθμό. Τελείωσε το 1996 και δούλεψε για έξι μήνες ως υπεύθυνη επικοινωνίας σε περιφερειακό γραφείο της αποστολής του Ο.Α.Σ.Ε. (Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Το 1998 επέστρεψε στη Ελλάδα, όπου δούλεψε για μερικούς μήνες στη διαφημιστική εταιρεία Unexpected. Από το 1999 ξεκίνησε να εργάζεται στην Ε.Ρ.Τ., αρχικά από το ελεύθερο Ρεπορτάζ, ειδικεύτηκε στις διεθνείς ειδήσεις ως επιμελήτρια και παρουσιάστρια. Από το 2004 έως το 2009 παρουσίαζε ένα εικοσάλεπτο ένθετο διεθνών ειδήσεων στην εκπομπή «Πρώτη Γραμμή». Από το 2009 έως το 2012 ήταν συμπαρουσιάστρια στην ενημερωτική εκπομπή «Πρωινή Ενημέρωση». Σήμερα, παρουσιάζει την εκπομπή "Ιστορικοί Περίπατοι".

Έχει συνεργαστεί με πολλά περιοδικά (Κάπα, Marie Claire κτλ.) και έχει δουλέψει για εξωτερικές παραγωγές («Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα», «Καλλίπολις» κτλ.). Το 2002 συνεργάστηκε με τo κανάλι W.D.R. της γερμανικής τηλεόρασης όπου συμπαρουσίασε μαζί με άλλους έξι παρουσιαστές από άλλες ευρωπαϊκές χώρες το τηλεοπτικό σόου «Made in Europe». Το 2013 εκλέχτηκε στο Δ.Σ. της Ε.Σ.Η.Ε.Α. με την παράταξη Δούρειος Τύπος-Συσπειρώσεις. Είναι παντρεμένη με τον Δημήτρη Χριστόπουλο, μέλος Διδακτικού Επιστημονικού Προσωπικού στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου και έχουν τρία παιδιά.