Panel IX: The significance of the Treaty today

Ο Χρήστος Ροζάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1941. Σπούδασε νομικά στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Ιλινόις και στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης. Διετέλεσε υφηγητής και καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει διδάξει στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης, στα Πανεπιστήμια της Οξφόρδης, του Εδιμβούργου, της Λευκωσίας κ.α. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων και σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος της. Έχει επίσης διατελέσει γενικός γραμματέας του ΕΛΙΑΜΕΠ και αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Στην περίοδο 1996-97 υπηρέτησε υφυπουργός Εξωτερικών. Από το 1987 είναι μέλος αρχικά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και από το 1998 δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, του οποίου διετέλεσε αντιπρόεδρος. Είναι μέλος του Ινστιτούτου Διεθνούς Δικαίου. Έχει αναγορευθεί επίτιμος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θράκης. Έχει επίσης παρασημοφορηθεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το συγγραφικό έργο του αναφέρεται στο διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα του ανθρώπου, τη διεθνή πολιτική και την ελληνική εξωτερική πολιτική. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Η Μαρία Γαβουνέλη είναι Γενική Διευθύντρια του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Kαθηγήτρια στη Νομική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο – Athens PIL στο ίδιο Πανεπιστήμιο, Associate Research Fellow, Institute of Advanced Legal Studies, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (2005-2019) και Ειδικός Σύμβουλος (Senior Policy Advisor) (2020-2023), ΕΛΙΑΜΕΠ. Κατά το ακαδημαϊκό έτος 2018-2019 ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της California Berkeley ως υπότροφος του ιδρύματος Fulbright. Έχει αποφοιτήσει από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1987) και από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, όπου απέκτησε LL.M. in international law (1988) και διδακτορικό (Ph.D.) στο διεθνές δίκαιο του περιβάλλοντος (1994). Για τη διδακτορική της διατριβή με θέμα: “Pollution from offshore installations” τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Paul Guggenheim.

Έχει εκτεταμένο ερευνητικό έργο (ORCID id: 0000-0002-4509-9513; SSRN: top 10%) και σημαντική εμπειρία στην προσέλκυση και διαχείριση ερευνητικών προγραμμάτων.

Επισκέπτρια καθηγήτρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ιδίως στο Royal Institute of International Affairs (Chatham House), το Βρετανικό Ινστιτούτο Διεθνούς και Συγκριτικού Δικαίου (British Institute of International and Comparative Law), στο Πανεπιστήμιο της Tulane (ΗΠΑ), στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου (Brodies Lectures in International Law), το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, το Πανεπιστήμιο του Manchester, το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. Είναι μέλος πολλών ακαδημαϊκών εταιρειών: συντονίστρια στην Ομάδα Εργασίας για το Δίκαιο της Θάλασσας (LAWSEA) της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου (ESIL), έχοντας υπηρετήσει ως από κοινού πρόεδρος της αντίστοιχης ομάδας (LOSIG) στην Αμερικανική Εταιρεία Διεθνούς Δικαίου (ASIL). Είναι μέλος της International Law Association, μετέχουσα στην Committee on SeaLevel Rise καθώς και στην Committee on Cables and Pipelines (President’s appointee).

Είναι Πρόεδρος της Ένωσης Διεθνούς Δικαίου – Ελληνικού κλάδου της ILA και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διεθνούς Δικαίου & Διεθνών Σχέσεων.

Έχει εκτενές συγγραφικό έργο, το οποίο περιλαμβάνει τέσσερις μονογραφίες: Pollution from offshore installations (Martinus Nijhoff, 1995 – Βραβείο Guggenheim), State Immunity and the Rule of Law (Αντ. Ν. Σάκκουλας, 2001), Functional jurisdiction in the Law of the Sea (Martinus Nijhoff, 2007) και Ενεργειακές εγκαταστάσεις στη θάλασσα (Νομική Βιβλιοθήκη, 2016), την επιμέλεια 7 συλλογικών έργων, πολλές συμμετοχές σε συλλογικούς τόμους και πλήθος άρθρων στα ελληνικά, τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά ενώ ομιλεί ακόμη με άνεση ισπανικά και διαθέτει βασικές γνώσεις γερμανικών.

Είναι εκ των αρχισυντακτών του Yearbook of International Environmental Law (OUP). Είναι Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (2019-2022), μέλος του ΔΣ του Ευρωπαϊκού Δικτύου των Εθνικών Θεσμών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (European Network for National Human Rights Institutions – ENNHRI) και του Bureau της Παγκόσμιας Συμμαχίας των Εθνικών Θεσμών Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Global Alliance of National Human Rights Institutions – GANHRI). Μετέχει στην Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων κατά της Διαφθοράς (Expert Group against Corruption) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο (Management Group) της Ομάδας Εργασίας κατά της Δωροδοκίας σε Διεθνείς Επιχειρηματικές Συναλλαγές (Working Group on Bribery) στον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), έχοντας υπηρετήσει ως αντιπρόεδρος κατά την περίοδο 2005-2013. Είναι επίσης επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Ομάδα Κρατών κατά της Διαφθοράς (Group of States Against Corruption – GRECO) από το 2005.

Είναι δικηγόρος Αθηνών και έχει επανειλημμένως ορισθεί διαιτητής και πρόεδρος διαιτητικών σχηματισμών, συμπεριλαμβανομένου ικανού αριθμού διαιτησιών σε θέματα ενέργειας.

Ο Παναγιώτης Τσάκωνας είναι καθηγητής διεθνών σχέσεων, σπουδών ασφάλειας και ανάλυσης εξωτερικής πολιτικής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών και επικεφαλής του προγράμματος Ασφάλειας και Τουρκίας στο Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).

Σπούδασε πολιτικές επιστήμες και διεθνείς σχέσεις στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές «σπουδές για την ασφάλεια» στο Πανεπιστήμιο του Reading, Μεγάλη Βρετανία. Διετέλεσε Υπότροφος-Ερευνητής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (Ι.ΔΙ.Σ), Research Fellow στο ΝΑΤΟ, μετα-διδακτορικός Υπότροφος-Ερευνητής στο Weatherhead Center for International Affairs του Πανεπιστημίου Harvard (1998-99), Fulbright Scholar στο Macmillan Center for Area Studies του Πανεπιστημίου Yale (2003) και Academic Visitor στο St Antony's College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Trinity Term 2015).

Εργάστηκε ως Επιστημονικός Σύμβουλος στη Διεύθυνση Στρατηγικών Μελετών του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας (1996-98), ως Ειδικός Επιστήμων στο Υπουργείο των Εξωτερικών και ως Σύμβουλος του Υπουργού των Εξωτερικών (1999-2003). Υπηρέτησε ως μέλος ΔΕΠ στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου (2003-2019), όπου διετέλεσε Πρόεδρος του Τμήματος και Διευθυντής του Μεταπτυχιακού Προγράμματος. Έχει διδάξει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στην Ελλάδα και σε πανεπιστήμια στην Κύπρο, την Τουρκία, την Γερμανία, τον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε πληθώρα διεθνών συμποσίων, συνεδρίων και workshops. Διετέλεσε μέλος Διοικητικών και Επιστημονικών Συμβουλίων διαφόρων ερευνητικών και επιστημονικών φορέων στην Ελλάδα και το εξωτερικό και Πρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας (ΚΕ.ΜΕ.Α) και συν-Εκδότης (co-editor) της ακαδημαϊκής επιθεώρησης Hellenic Studies/Etudes Helléniques.

Ερευνητικό και συγγραφικό έργο
Το ερευνητικό και συγγραφικό του έργο αφορά σε ζητήματα περιφερειακής ασφάλειας, θεωρίας διεθνών σχέσεων, ανάλυσης εξωτερικής πολιτικής, ελληνοτουρκικών σχέσεων, στρατηγικής εθνικής ασφάλειας και ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Έχει δημοσιεύσει άρθρα στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά και σε επιστημονικά περιοδικά, όπως: Journal of Southeast Europe and Black Sea Studies, Millennium, Journal of Modern Hellenism, Turkish Studies, Politics, Etudes Helléniques, Security Dialogue, New Zealand International Review, The Hague Journal of Diplomacy, Welt Trends-Das Außenpolitische Journal κ.ά. Στα βιβλία του περιλαμβάνονται: Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας: Οικοδομώντας το Ελληνικό Μοντέλο στον Εικοστό Πρώτο Αιώνα (Αθήνα: Παπαζήσης, 2005, με Θ. Ντόκο); Multilateralism and Security Institutions in an Era of Globalization (Routledge, London, 2007, συν-επιμέλεια.) και The Incomplete Breakthrough in Greek-Turkish Relations. Grasping Greece’s Socialization Strategy (Palgrave-Macmillan, New York, 2010 [προτάθηκε από την Modern Greek Studies Association (MGSA) για το “Edmund Keeley Book Prize”].

Πρόσφατες δημοσιεύσεις
Οι Εξωτερικές Σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (επιμέλεια με Σ. Μπλαβούκο και Δ. Μπουραντώνη, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 2019) και (με Θ. Ντόκο): Ο Δρόμος Είναι τα Βήματά μας. Οδικός Χάρτης Εθνικής Ασφάλειας για την Ελλάδα του Μέλλοντος (Ι. Σιδέρης, Αθήνα, 2019).

Ο δημοσιογράφος Παύλος Τσίμας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Δεκεμβρίου 1953.

Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, εργάστηκε για λίγο ως δικηγόρος και από το 1980 δημοσιογραφεί. Αρθρογραφεί στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, παρουσιάζει ενημερωτικές εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση του ΣΚΑΪ και είναι σύμβουλος έκδοσης της Huffington Post Greece.

Διετέλεσε επί χρόνια συντάκτης του πολιτικού ρεπορτάζ στον Ριζοσπάστη και ήταν διευθυντής της εφημερίδας Πρώτη, του περιοδικού Ταχυδρόμος και του ραδιοφωνικού σταθμού "902 Αριστερά στα FM".

Στην τηλεόραση εμφανίστηκε το 1993 με την εκπομπή Μετρό, που προβαλλόταν στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ.

Για πολλά χρόνια εργάστηκε στο Mega Channel παρουσιάζοντας τις εκπομπές Το μήλον της έριδος και Video. Αμέσως μετά εργάστηκε στην κρατική τηλεόραση (ΝΕΤ) και επέστρεψε μερικά χρόνια αργότερα στο Mega με την εκπομπή Έρευνα. Στο παρελθόν συνεργάστηκε με τον ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο 105,5 όπου παρουσίαζε την εκπομπή Ημερολόγιο Σαββάτου.

Είναι παντρεμένος με την δικηγόρο Κατερίνα Πουλοπούλου και έχει δύο κόρες.

Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Ο φερετζές και το πηλήκιο" (εκδόσεις Μεταίχμιο) ένα πολιτικό μυθιστόρημα της ελληνικής τηλεόρασης. Ο δημοσιογράφος συγκέντρωσε τεκμηριωμένο υλικό, μέσα από το οποίο καταγράφει την ιστορία και την σχέση της πολιτικής με την τηλεόραση.