Haroche Serge
Ρεσβάνης Λεωνίδας
Γλώσσα
Γαλλική, Ελληνική (εισαγωγή)
Ημερομηνία
04/02/2014
Διάρκεια
01:36:02
Εκδήλωση
Megaron Plus - Διαλέξεις
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Κατηγορία
Φυσικές επιστήμες
Ετικέτες
Φυσική, κβαντική θεωρία, μικρόκοσμος, σύμπαν, Niels Bohr, Erwin Schrödinger, Αϊνστάιν, Κβαντική Φυσική
Τον νομπελίστα γάλλο φυσικό Serge Haroche [Σερζ Αρός] υποδέχτηκε το Megaron Plus στο Μέγαρο Μουσικής, την Τρίτη 4 Φεβρουαρίου. Ο διαπρεπής καθηγητής (έδρα Κβαντικής Φυσικής), διοικητής του Collège de France και καθηγητής της École Normale Supérieure στο Παρίσι παρουσίασε και εξήγησε στο κοινό τα «Παράδοξα και παράξενα του κβαντικού κόσμου». Προλόγισε ο Λεωνίδας Ρεσβάνης, τέως καθηγητής φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η ομιλία του Σερζ Αρός πραγματοποιήθηκεσε συνεργασία με το Collège de France, τη Γαλλική Πρεσβεία στην Αθήνα και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος, στο πλαίσιο του προγράμματος Ελλάς Γαλλία Συμμαχία 2014.
Ο Σερζ Αρός αναφέρεται στην κβαντική θεωρία, η οποία γεννήθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και αποτελεί αναμφίβολα την πιο ισχυρή σύλληψη του ανθρώπινου πνεύματος• μια θεωρία που μας διαφωτίζει σχετικά με τους νόμους της φύσης: από αυτούς που εξηγούν τον μικρόκοσμο έως αυτούς που διέπουν την εξέλιξη του σύμπαντος στο σύνολό του. Χάρη στη βαθιά γνώση που μας έδωσε σχετικά με τα φαινόμενα του μικρόκοσμου, η θεωρία αυτή άνοιξε το δρόμο για την ανάπτυξη πολλών τεχνολογιών του σύγχρονου κόσμου, οι οποίες έφεραν επανάσταση στην καθημερινή μας ζωή, όπως το λέιζερ και ο υπολογιστής.
Στη συνέχεια, ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός δάσκαλος και πολυβραβευμένος ερευνητής εστιάζει το ενδιαφέρον του στην παραδοξότητα που παρουσιάζει για τον κοινό νου η κβαντική φυσική, καθώς οι νόμοι της αντιβαίνουν στη διαίσθηση του πνεύματός μας, το οποίο έχει μάθει να παρατηρεί τον μακροσκοπικό κόσμο. Η αρχή της υπέρθεσης καταστάσεων και ο δυισμός κύματος-σωματιδίου βρίσκονται στην καρδιά της συγκεκριμένης θεωρίας, αποδίδοντάς της ένα χαρακτήρα μυστηριακό στα μάτια του μη ειδικού. Επί μακρόν, η κβαντική ιδιαιτερότητα αναλύθηκε μέσω των εμπειριών της σκέψης, έτσι όπως τις φαντάστηκαν οι θεμελιωτές της θεωρίας, οι γνωστότεροι από τους οποίους είναι οι Αϊνστάιν, Μπορ και Σρέντινγκερ. Ο Σερζ Αρός περιγράφει ορισμένες από αυτές τις εμπειρίες, οι οποίες συνίστανται στο χειρισμό των μεμονωμένων κβαντικών συστημάτων που έχουν διαμορφωθεί από ορισμένα άτομα ή φωτόνια, συστήματα που παρέμεναν σε εικονικό επίπεδο μέχρι πρόσφατα. Μιλά ακόμη για την τεχνολογική πρόοδο που τα έχει πλέον καταστήσει αληθινά, ανοίγοντας το δρόμο για το χειρισμό και τον άμεσο έλεγχο της κβαντικής ιδιαιτερότητας, αλλά και για τις συναρπαστικές προοπτικές της.
Γεννημένος το 1944 στην Καζαμπλάνκα του Μαρόκου ο Σερζ Αρός, μετά την αποφοίτησή του από την École Normale Supérieure, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Paris VI, από το οποίο ανακηρύχθηκε διδάκτωρ το 1971. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1975), αφού προηγουμένως πραγματοποίησε μεταδιδακτορική έρευνα στο εργαστήριο του Arthur Schawlow στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, επέστρεψε στο Paris VI ως καθηγητής φυσικής, όπου εργάστηκε έως το 2001. Έχει διδάξει, μεταξύ άλλων, στο Πολυτεχνείο του Παρισιού, στο Χάρβαρντ και στο Γέηλ, καθώς και στο ΜΙΤ. Έχει διατελέσει μέλος του Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου της Γαλλίας και πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής της École Normale Supérieure, όπου πραγματοποίησε, άλλωστε, το μεγαλύτερο μέρος της έρευνάς του, συνεπικουρούμενος από πεπειραμένους επιστημονικούς συνεργάτες, μεταδιδακτορικούς ερευνητές και πανεπιστημιακούς αποφοίτους. Το 2012 μοιράστηκε το Νόμπελ Φυσικής με τον Ντέιβιντ Γουάινλαντ για τις «πρωτοποριακές πειραματικές μεθόδους του που επιτρέπουν τη μέτρηση και το χειρισμό μεμονωμένων κβαντικών συστημάτων» (μελέτη σχετικά με τα σωματίδια του φωτός [φωτόνια]).
Ο διεθνούς φήμης γάλλος φυσικός είναι αποδέκτης πλειάδας διακρίσεων από σημαντικούς επιστημονικούς φορείς εγνωσμένου κύρους και παγκοσμίου εμβελείας: μεταξύ άλλων, των βραβείων Jean Ricard της Εταιρείας Γάλλων Φυσικών, Einstein (επιστήμη λέιζερ), Humbold, Tomassoni του ιταλικού Πανεπιστημίου La Sapienza, Kβαντικής Ηλεκτρονικής της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Φυσικής, Townes της Οπτικής Εταιρείας των ΗΠΑ, Herbert Walter της Εταιρείας Γερμανών Φυσικών, καθώς και του βραβείου του Διεθνούς Οργανισμού Κβαντικής Επικοινωνίας, Μετρήσεων και Υπολογισμών. Ο Σερζ Αρός έχει επίσης τιμηθεί με το μετάλλιο Michelson του αμερικανικού Ινστιτούτου Franklin, καθώς και με το χρυσό μετάλλιο του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας της Γαλλίας. Επιπλέον, είναι μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών και της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (ξένος εταίρος). Λόγω της συμβολής του στην πρόοδο της Κβαντικής Οπτικής, ειδικότερα της Κβαντικής Ηλεκτροδυναμικής Κοιλοτήτων-Cavity QED, και της Κβαντικής Πληροφορικής, στις οποίες επικεντρώνει εδώ και πολλά χρόνια το ερευνητικό ενδιαφέρον του, το 2009 έλαβε ειδική πενταετή χορηγία από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ερευνών. Ασχολήθηκε επί μεγάλο χρονικό διάστημα και με τη Θεωρία της Κβαντικής Αποσυνοχής. Ο μακρύς κατάλογος των δημοσιεύσεων και των άρθρων του, κατά την πεντηκονταετή ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία, περιέχει περί τα 240 κείμενα. Στις εκδοτικές του δραστηριότητες περιλαμβάνονται η συγγραφή δύο βιβλίων στα γαλλικά («Κβαντική Φυσική») και τα αγγλικά («Εξερευνώντας το quantum: άτομο, κοιλότητες και φωτόνια»), καθώς και επιμέλειες εξειδικευμένων επιστημονικών συγγραμμάτων.
Ο Λεωνίδας Κ. Ρεσβάνης, γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα, είναι Έλληνας φυσικός γνωστός για την έρευνά του στη φυσική των νετρίνων. Είναι διευθυντής του Προγράμματος NESTOR.
Είναι επίσης ο άνθρωπος που πρότεινε στον Μπάρτον Ρίχτερ να ονομάσει το σωματίδιο που είχε ανακαλύψει «σωματίδιο ψ».
Ο Λεωνίδας Ρεσβάνης πήρε πτυχίο φυσικής από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ της Αγγλίας το 1965, αλλά συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς των ΗΠΑ, από όπου πήρε το διδακτορικό του στη φυσική υψηλών ενεργειών το 1971.
Μεταξύ του 1971 και του 1976 εργάσθηκε στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, όπου έγινε επίκουρος καθηγητής. Το 1976 εκλέχθηκε καθηγητής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου παρέμεινε μέχρι το τέλος της σταδιοδρομίας του.
(Πηγή Wikipedia)
