Κονταράτος Σάββας
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
20/01/2012
Διάρκεια
23:42
Εκδήλωση
Παρίσι-Αθήνα. Το διπλό ταξίδι. 1919-1939
Χώρος
Μουσείο Μπενάκη, Γαλλικό Ινστιτούτο
Διοργάνωση
Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών
Μουσείο Μπενάκη
École Française d’Athènes
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος
Κατηγορία
Αρχιτεκτονική
Ετικέτες
εποχή του μεσοπολέμου
Η Ελλάδα και η Γαλλία έχοντας θεμελιώσει, ήδη από τον 19ο αιώνα και ιδιαίτερα μέσα από την εμπειρία του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μια πολιτική φιλίας και πολυεπίπεδης συνεργασίας, συνέχισαν σε όλη τη διάρκεια του Μεσοπολέμου να καλλιεργούν και να αναπτύσσουν τους πνευματικούς και πολιτιστικούς τους δεσμούς. Παράλληλα, τα χρόνια αυτά αναπτύχθηκε με εξαιρετικά γόνιμα αποτελέσματα η κινητικότητα καλλιτεχνών, λογοτεχνών και διανοουμένων από τη μία πρωτεύουσα προς την άλλη και κυρίως των Ελλήνων προς το Παρίσι, που είχε αναδειχθεί διεθνώς ως το ισχυρότερο πολιτιστικό κέντρο της εποχής.
Το Συνέδριο Παρίσι-Αθήνα 1919-1939: το διπλό ταξίδι αποτελεί την κατάληξη του ομώνυμου τετραετούς Ερευνητικού Προγράμματος, με θέμα τις καλλιτεχνικές και πνευματικές σχέσεις Ελλάδας-Γαλλίας μεταξύ 1919-1939, που διεξήχθη από την Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή της Αθήνας (EFA), το Μουσείο Μπενάκη και το Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών - ITE από το 2008 έως το 2011. Μέσα από ημερίδες και επιμέρους έρευνες μελετήθηκαν στο διάστημα αυτό συστηματικά και σφαιρικά οι καλλιτεχνικές και ευρύτερα πολιτιστικές σχέσεις και ανταλλαγές Ελλάδας-Γαλλίας την περίοδο 1919-1939.
Το Συνέδριο εστιάζει στη μελέτη αυτής της περιόδου. Στο πλαίσιό του γάλλοι και έλληνες ιστορικοί της τέχνης, της λογοτεχνίας, της αρχιτεκτονικής, της φωτογραφίας, του θεάτρου, των διακοσμητικών τεχνών καθώς και αρχαιολόγοι, μουσικολόγοι και αρχιτέκτονες, θα διερευνήσουν τις πολιτισμικές σχέσεις Ελλάδας-Γαλλίας στα διάφορα πολιτισμικά πεδία και θα επιχειρήσουν να αναδείξουν τις σχέσεις των δύο χωρών μέσα από την καλλιτεχνική παραγωγή και την ευρύτερη πνευματική ζωή. Στο πλαίσιο αυτό, θα συζητηθούν περιπτώσεις ελλήνων καλλιτεχνών, διανοουμένων και συγγραφέων που σπούδασαν ή έδρασαν στη Γαλλία, όπως οι Κώστας Βάρναλης, Νικόλας Κάλας, Θανάσης Απάρτης, Δημήτρης Γαλάνης, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Christian Zervos, Tériade κ.ά. και γάλλων καλλιτεχνών, φωτογράφων, συγγραφέων, αρχιτεκτόνων που επισκέφθηκαν ή εμπνεύστηκαν από την Ελλάδα, όπως οι Eli Lotar, Ossip Zadkine, Raymond Queneau, Paul Valéry, Ernest Hébrard, Le Corbusier κ.ά. Αντικείμενο των ανακοινώσεων που θα παρουσιαστούν θα αποτελέσει ακόμα η υποδοχή νεωτερικών τάσεων από περιοδικά και καλλιτέχνες στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου από τον ημερήσιο τύπο, αλλά και ειδικές εκδόσεις που αφορούν στην τέχνη, π.χ. το περιοδικό Ο 20ός Αιώνας, το περιοδικό Les Cahiers d’Art κ.ά. Το Συνέδριο θα περιλαμβάνει ακόμα θεματικές μελέτες πάνω σε ειδικά ζητήματα όπως η λογοτεχνική μετάφραση στην Ελλάδα και την Γαλλία, τα πρωτοποριακά περιοδικά, η μοντέρνα αρχιτεκτονική, η σχέση αρχαιότητας και μοντερνισμού, η τεχνοκριτική, οι διεθνείς εκθέσεις, οι επιστημονικές συναντήσεις, οι Δελφικές εορτές, κ.ά.
Ο Σάββας Κονταράτος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933. Σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. από την οποία πήρε δίπλωμα το 1956. Αργότερα, με υποτροφία της Γαλλικής Κυβέρνησης, παρακολούθησε στη Γαλλιά μεταπτυχιακά μαθήματα για σύγχονες μεθόδους κατακσευής. Το 1983 υπέβαλε στην Πολυτεχνική Σχολή του Α.Π.Θ. διδακτορική διατριβή με τίτλο Η εμπειρία του αρχιτεκτονημένου χώρου και το σωματικό σχήμα, η οποία εγκρίθηκε με "άριστα παμψηφεί".
Έχει εργαστεί στην Υπηρεσία Οικισμού του Υπουργείου Δημοσίων Έργων (1956-1961), κυρίως για την ανοικοδόμηση της Σαντορίνης και στο Γραφείο Δοξιάδη (1961-1971), όπου διετέλεσε προϊστάμενος κλάδου κτιριακών μελετών. Το 1972 ίδρυσε με τους συναδέλφους του Α. Συμεών και Α. Κολλάρο την Εταιρεία Μελετών Περιβάλλοντος, ΕΠΕ, η οποία ανέπτυξε σημαντική μελετητική δραστηριότητα -αρχιτεκτονική, πολεοδομική και χωροταξική- στην Ελλάδα και σε χώρες της Μέσης Ανατολής.
Έχει βραβευτεί σε πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και αρχιτεκτονικά έργα του έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και βιβλία. Το 1987 εξελέγη Καθηγητής Θεωρίας του Χώρου και Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, όπου δίδαξε μέχρι το 2001, οπότε αναγορεύτηκε ομότιμος καθηγητής. Έχει επίσης διδάξει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα Ιστορίας της Τέχνης του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1992-1995) και στο διατμηματικό πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. (1997-2006). Έχει μετάσχει με εισηγήσεις του σε επιστημονικά συνέδρια, ελληνικά και διεθνή, και έχει δώσει πληθώρα διαλέξεων σε πανεπιστημιακά σεμινάρια, επιστημονικές εταιρείες, μορφωτικά ιδρύματα και πολιτιστικούς συλλόγους.
Είναι ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών και του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής, των οποίων υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος Δ.Σ. Έχει διατελέσει μέλος Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου και αντιπρόεδρος Δ.Σ. του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Παραμένει μέλος Δ.Σ. της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας και του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης.
Έχει δημοσιεύσει τη διδακτορική διατριβή του (Καστανιώτης, Αθήνα 1983), τη συλλογή δοκιμίων Αρχιτεκτονική και Παράδοση (Καστανιώτης, Αθήνα 1986) και πολυάριθμα άρθρα σε ελληνικά και ξένα περιοδικά και σε συλλογικές εκδόσεις. Έχει επίσης επιμεληθεί μαζί με τον Wilfried Wang την έκθεση "Αρχιτεκτονική του 20ου αιώνα-Ελλάδα" που οργάνωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής σε συνεργασία με το Γερμανικό Μουσείο Αρχιτεκτονικής και τον ομότιτλο κατάλογο που εξέδωσε ελληνικά και αγγλικά ο γερμανικός εκδοτικός οίκος Prestel το 1999. Είναι ειδικός σύμβουλος των ετήσιων επιθεωρήσεων Αρχιτεκτονικά Θέματα και Θέματα Χώρου + Τεχνών, στις οποίες δημοσιεύει τακτικά άρθρα και βιβλιοκρισίες.
