Ποια πόλη; Ποια ύπαιθρος; - Συζήτηση

Σπούδασε αρχιτεκτονική στην Bartlett School of Architecture, University College London. Είναι Καθηγητής του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών και διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής και είναι Πρόεδρος του Δ.Σ. από το 2012. Είναι Αντιπρόεδρος του Δ.Σ. της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής από το 2014. Είναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος «Τοπάλη» και μέλος της ελληνικής ομάδας του «Do.Co.Mo.Mo».

Έχει εργασθεί ως αρχιτέκτονας στην Αθήνα από το 1985 και υπήρξε ιδρυτικό μέλος και διευθυντής του βραβευμένου γραφείου βιομηχανικού σχεδιασμού ‘Sigma Design’ (Πρώτο Βραβείο Βιομηχανικού Σχεδιασµού ΕΟΜΜΕΧ). Ως αρχιτέκτων έχει υλοποιήσει μελέτες κατοικιών, επαγγελματικών και εμπορικών χώρων και επίπλων. Υπήρξε συνεκδότης των περιοδικών 9Η (Λονδίνο) και ΝΤΙΖΑΪΝ (Αθήνα – Βραβείο GR design για το σύνολο της προσφοράς στο σχεδιασμό Οπτικής Επικοινωνίας) και σύμβουλος έκδοσης και επιμελητής αφιερωμάτων των Αρχιτεκτονικών Θεμάτων και των Θεμάτων Χώρου + Τεχνών στην Ελλάδα. Έχει δημοσιεύσει εκτενώς για την Αρχιτεκτονική, το Design και τις Εφαρμοσμένες Τέχνες στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων μονογραφιών για τους αρχιτέκτονες Νίκο Βαλσαμάκη, Κυριάκο Κρόκο και Εργαστήριο 66. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια και ήταν επιμελητής εκθέσεων και επιστημονικών συναντήσεων, όπως «Architecture of the 20th century: Greece» (Deutsches Architektur Museum, Φραγκφούρτη 1999), «9H Gallery» (Λονδίνο 1985-90). Ανάμεσα στις εκδηλώσεις που έχει συνδιοργανώσει και επιμεληθεί περιλαμβάνονται:
• ‘Το Αιγαίο: Μία Διάσπαρτη Πόλη’ (Ελληνική Συμμετοχή, 10η Διεθνής Biennale Αρχιτεκτονικής, Βενετία, 2006)
• ‘ON: The Modern and the Contemporary in European and Japanese culture’ (Έκθεση Ευρώπη-Ιαπωνία, Τόκιο, 2006)
• ‘Η Σημασία της Φιλοσοφίας στην Αρχιτεκτονική Εκπαίδευση’ (Συνέδριο, Πανεπιστήμιο Πατρών, Ίδρυμα Μιχελή, 2009)
• ‘Biennale Νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων’ (EIA, 2012-2018)
• ‘Ελληνικά Βραβεία Αρχιτεκτονικής’ (EIA, 2013, 2017).

Ο Carlos Loperena γεννήθηκε το 1970 στην Πόλη του Μεξικό. Έχει ζήσει στο Μεξικό, στην Ιαπωνία, στην Ιταλία την Ελλάδα και την Αμερική. Σπούδασε βιομηχανικό σχεδιασμό στο School of Fine Arts, στο University of Kansas από όπου αποφοίτησε με B.F.A. (Hons). Πραγματοποίησε τριετείς σπουδές M.Arch στο University of California, Berkeley όπου επίσης συμμετείχε ως διδάσκοντας σε μάθημα σχεδιασμού. Στη συνέχεια εργάστηκε ως αρχιτέκτονας στη Νέα Υόρκη για τρία χρόνια. Ήρθε στην Αθήνα το 2001 όπου ίδρυσε τους DECA Architecture.

H ομάδα των DECA Architecture ιδρύθηκε το 2001 από τον Carlos Loperena και τον Αλέξανδρο Βαΐτσο, οι οποίοι γνωρίστηκαν στις μεταπτυχιακές τους σπουδές στο UC Berkeley. Η ομάδα έχει έδρα την Αθήνα και αποτελείται από 15 αρχιτέκτονες. Η DECA έχει πάρει μέρος σε παραπάνω από 100 έργα με μεγάλη ποικιλία από θέματα, τοποθεσία και κλίμακα. Αυτό περιλαμβάνει τον σχεδιασμό joysticks, κτηρίων και πολεοδομικών σχεδίων, τόσο σε αστικά περιβάλλοντα, όσο και στην ύπαιθρο. Η δουλειά των DECA φιλοδοξεί να ερεθίσει τις αισθήσεις πέρα από τα οικεία και συνηθισμένα όρια.

Η DECA έχει εκτεθεί σε μουσεία σε Τόκυο, Βοστώνη, Αθήνα και Λονδίνο ενώ το 2012, η εγκατάσταση “Bedrooms” ήταν μέρος της Ελληνικής συμμετοχής στην Biennale της Βενετίας.

Παράλληλα με την ενεργή αρχιτεκτονική δράση, η DECA διατηρεί και αναπτύσσει έναν ερευνητικό κομμάτι που αυτόν τον καιρό ασχολείται με δύο βασικά ερωτήματα:

Η μετάβαση στην εποχή της Πληροφορίας καθιστά ορισμένο κτηριακό απόθεμα των πόλεών μας παρωχημένο. Πως, λοιπόν, θα μεταμορφώσουμε τις πόλεις μας ώστε να γίνουν πυρήνες ζωτικότητας, ποικιλομορφίας και ανθεκτικότητας;

Η κλιματική κρίση δημιουργεί θερμότερες πόλεις, έλλειψη νερού και απειλεί την τροφική μας αυτάρκεια. Ποιες καινοτόμες στρατηγικές μπορούν να μετατοπίσουν αυτά τα προβληματικά πρότυπα προς ένα βιώσιμο μέλλον;

Η Μαρία Τσιγάρα σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα “Κοινωνική και πολιτισμική ανθρωπολογία” στο Πάντειο Πανεπιστήμιο(2008), εστιάζοντας κυρίως στην ανθρωπολογία του χώρου και του σώματος, καθώς και στην πολιτική ανθρωπολογία. Συμμετείχε σε ερευνητικό πρόγραμμα στο πανεπιστήμιο Yildiz (Κων/πολη, 2002) και παρακολούθησε μαθήματα στο πανεπιστήμιο Nova (Λισσαβώνα, 2003). Έχει δημοσιεύσει την ερευνητική της εργασία μαζί με τον Γιώργο Κουρμαδά για την Κων/πολη στην συλλογική έκδοση του Σταύρου Σταυρίδη “Μνήμη Και Εμπειρία Του Χώρου” (Εκδ. Αλεξάνδρεια, 2006). Τελειώνοντας τις σπουδές της, ως freelancer ασχολήθηκε με τον σχεδιασμό ιδιωτικών έργων. Είναι μέλος της ομάδας Errands με την οποία έχει συμμετάσχει μεταξύ άλλων στην 2η μπιενάλε της Αθήνας/2009, 1st Istanbul Design Biennial (2012), την έκθεση “Τhe politics and pleasures of food/2014,ACC,Weimar κ.α. Το 2014 επιμελήθηκε και οργάνωσε το 1o φεστιβάλ βραδύτητας στην Αθήνα, ερευνώντας την έννοια του αργού χρόνου στην σύγχρονη αστική συνθήκη.

Ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και συνέχισε εκεί στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα ‘Σχεδιασμός-Χώρος-Πολιτισμός’(2007). Την άνοιξη του 2003 βρέθηκε στο Παρίσι παρακολουθώντας μαθήματα στην σχολή Sociologie Urbaine του πανεπιστημίου Nanterre, Paris X. Συνεργάστηκε με το γραφείο του Δ. Λουκόπουλου και δούλεψε ως freelancer σε συνεργασία με γραφεία στην Αθήνα και την Τρίπολη. Συμμετείχε στην ομάδα Νικίου 22 στα project “out of Athens” και “λατομήματα” και σε ερευνητικά προγράμματα του ΕΜΠ, για το «οικολογικό και τεχνολογικό κέντρο στο Ζηνί, Κως», υπό τον καθ. Σταύρο Σταυρίδη [2006] και για την «Καταγραφική διάσωση των χωρικών τεκμηρίων κατοίκισης των Ρωμιών στην Πόλη: Πολεοδομική – Αρχιτεκτονική και Φωτογραφική Αποτύπωση». Το 2010 βραβεύθηκε με έπαινο στα αρχιτεκτονικά βραβεία ΣΑΔΑΣ για το σχεδιασμό και την υλοποίηση του έργου «Εξοχική κατοικία στη Μάνη» σε συνεργασία με τη Σοφία Ντώνα. Ως μέλος της ομάδας “Errands”, πήρε μέρος στη 2η μπιενάλε της Αθήνας (2009) και στην 5η μπιενάλε αρχιτεκτονικής του Σάο Πάολο(2007) και την 1 design biennial της Κωνσταντινούπολης (2012). Απ’ το 2016 είναι μέλος της πλατφόρμας παραστατικών τεχνών ΜΕΤΑ.

Τα ακαδημαϊκά έτη 2015-16, 2016-17 και 2018-19 δίδαξε αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στο τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών και το εαρινό εξάμηνο 2022 στο ΑΠΘ. Παράλληλα το 2017-19 δίδαξε αρχιτεκτονικό σχέδιο στο ΠΕΣΚΤ Πύργου Τήνου.

Ο Αλέξανδρος Φωτάκης, σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και στο Imperial College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και αρχιτεκτονική στο Πολυτεχνείο της Μαδρίτης και στο Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο της Λωζάνης από όπου και αποφοίτησε με καθηγητή τον Harry Gugger.

Διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση στο τμήμα αρχιτεκτόνων του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου της Λωζάνης και Θεωρία αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της Γενεύης και ασχολείται κυρίως με την κατοικία και την σχέση αρχιτεκτονικής και τοπίου, φυσικού και δομημένου.

Διατηρεί από το 2017 αρχιτεκτονικό γραφείο με έδρα την Λωζάνη και το έργο του έχει δημοσιευθεί και βραβευθεί σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.