Πολιτικές Διαμαρτυρίας και Ευρωπαϊκή Διακυβέρνηση σε περίοδο κρίσης

H Βασιλική Γεωργιάδου σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στην Αθήνα και στο Münster (Γερμανία). Είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Βεστφαλικού Βιλχελμίου Πανεπιστημίου του Münster. Μελετά τα προβλήματα της ύστερης νεωτερικότητας και από το 1999 διδάσκει Πολιτική Κοινωνιολογία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Από τον εκδοτικό οίκο Peter Lang κυκλοφορεί το βιβλίο της Griechenlands Nicht-kapitalistische Entwicklungsaspekte im 19. Jahrhundert(1991). Σε συνεργασία με τους Λεωνίδα Λουλούδη και Γιάννη Σταυρακάκη δημοσίευσε το βιβλίο Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των "τρελών αγελάδων" – Διακινδύνευση και αβεβαιότητα (1998). Έχει επιμεληθεί την ελληνική έκδοση του συλλογικού τόμου Η Ακροδεξιά – Ιδεολογία, πολιτική, κόμματα (2004). Με τους Θάνο Λίποβατς και Νίκο Δεμερτζή εξέδωσε το συλλογικό έργο Θρησκείες και πολιτική στη νεωτερικότητα (2002). Σε μετάφραση και σχολιασμό της κυκλοφορεί το βιβλίο του Γερμανού καθηγητή Rudolf Wildenmann, Η εκλογική έρευνα – Συμπεριφορά του εκλογικού σώματος και ανάλυση εκλογών (1998). Άρθρα και μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Είναι μέλος της επιστημονικής επιτροπής της επιθεώρησης Επιστήμη και Κοινωνία.

Η Φιλίππα Χατζησταύρου είναι δικηγόρος και κατέχει διδακτορικό δίπλωμα στη πολιτική επιστήμη, Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris I). Είναι Υπεύθυνη της Πρωτοβουλίας του ΕΛΙΑΜΕΠ «Μετάβαση σε μια Πράσινη Ελλάδα [2010-2020] και συντονίστρια του προγράμματος “Think Global – Act European” (TGAE) για το ΕΛΙΑΜΕΠ. Είναι Εξωτερική Συνεργάτης του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης, Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι μέλος του ερευνητικού κέντρου ευρωπαϊκής πολιτικής κοινωνιολογίας GSPE – CNRS (Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου). Είναι μέλος του δικτύου HISTCOM2-Ερευνητικό πρόγραμμα «Η Ιστορία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 1973-1986».

Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στις θεωρίες ευρωπαϊκής ενοποίησης, τα εθνικά πολιτικά συστήματα και τη διοικητική σύγκληση στην ΕΕ, την πολιτική κοινωνιολογία των θεσμών της ΕΕ, το δίκαιο των θεσμών της ΕΕ. Οι πρόσφατες δημοσιεύσεις της περιλαμβάνουν: • “La Présidence du Conseil des Affaires Générales”, in Le système présidentiel de l’UE après Lisbonne, Ecole Nationale d’Administration & Université de Strasbourg (dirs), 2012. • «Des diplomates comme les autres ? Les Représentants permanents auprès de l’UE», in «Eurocratie. Les professionnels de l’Europe», Didier Georgakakis (dirs), Economica, 2012. • “EU policy and constitutional sovereignty: a potential roadmap”, in TGAE Report, The Contribution of 16 European think tanks to the Trio presidency of the EU, 2011. • «Early preferences of national political parties in the EU for Turkey’s accession», Journal of Southeast European and Black Sea studies, vol. 10, issue 4, December, 2010, pp.385-409. • “The distribution of competences under the Lisbon Treaty: towards an improved policy-making process”, in TGAE Report, The Contribution of 14 European think tanks to the Trio presidency of the EU, 2010. • Une lecture intergouvernementale du système politique européen. Le Traité de l’UE : Précurseur des changements dans les relations intergouvernementales. Thèse soutenue en 2003, Editions Universitaires, 2010.

Γεννήθηκε το 1971. Το 1993 αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Το 1994 έλαβε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα στην κοινωνιολογία από την École des Hautes Études en Sciences Sociales. Το 2000 ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή με αντικείμενο «Κομμουνιστική ηθική: Γαλλία, Σοβιετική Ένωση, Ελλάδα» στο Πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre υπό την επίβλεψη του Étienne Balibar. Από το 2000 μέχρι το 2007 υπηρέτησε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ. Είναι επίκουρος καθηγητής κοινωνιολογίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του ΕΚΠΑ. Επιμελήθηκε (με τον Β. Βαμβακά) την έκθεση «GR80S. Η Ελλάδα του Ογδόντα» στην Τεχνόπολη (2017).

Είναι συγγραφέας των βιβλίων "Το γεγονός. Βαναυσότητα, πόλεμος και πολιτική μετά την 11η Σεπτεμβρίου", (εκδ. Βιβλιόραμα, 2003) και "Τεχνολογικές καταστροφές και πολιτικές του κινδύνου. Παλινδρομήσεις του κοινωνικού εκσυγχρονισμού στην Ελλάδα, 1947-2000". Είναι συνεπιμελητής του συλλογικού τόμου "Η Ελλάδα στη δεκαετία του ’80. Κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό λεξικό", (εκδ. To Πέρασμα, 2010• εκδ. Επίκεντρο, 2014).

Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά καθώς σε συλλογικούς τόμους.

Η Ξένια Κουναλάκη γεννήθηκε το 1971 στο Αμβούργο της τότε Δυτικής Γερμανίας. Αποφοίτησε από τη Γερμανικη Σχολή το 1988 και σπούδασε Επικοινωνια και ΜΜΕ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1994 εργάζεται στην "Καθημερινή" και το 2007 ανέλαβε επικεφαλής του τμήματος διεθνών ειδήσεων. Διατηρεί επίσης τακτική εβδομαδιαία στήλη στην ίδια εφημερίδα. Εργάστηκε στην ΕΡΤ (1995-2013), στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ ως συντάκτρια διεθνών ειδήσεων, ως παρουσιάστρια-παραγωγός στην εκπομπή ΑΡΤ-ΝΕΤ και ως ραδιοφωνική παραγωγός στο Τρίτο Πρόγραμμα.