Πολιτιστική και Περιβαλλοντική Διαδρομή της Ολυμπίας Οδού

Ο Σταύρος Μπένος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1947 και είναι τοπογράφος-μηχανικός. Υπηρέτησε το δημόσιο βίο της χώρας ως: Δήμαρχος Καλαμάτας (1979-1990), Βουλευτής (Μεσσηνίας 1990-2004,  Β΄ Αθήνας 2004-2007), Υφυπουργός Πολιτισμού στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και Υπουργός Πολιτισμού, Υπουργός Αιγαίου και Υφυπουργός Δημόσιας Διοίκησης στις κυβερνήσεις Κώστα Σημίτη. Οι σημαντικότεροι σταθμοί στη διαδρομή του στη δημόσια σφαίρα είναι: α) η ανασυγκρότηση της Καλαμάτας μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του Σεπτεμβρίου του 1986 που βραβεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πολεοδόμων (πρότυπη και ανθρωποκεντρική πολεοδομική ανάταξη της Καλαμάτας) και από την Europa Nostra (Διάσωση και ανάδειξη των μνημείων της πόλης), β) η ίδρυση και λειτουργία των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.) και γ) η ίδρυση και λειτουργία του σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ».

O Παναγιώτης Παπανικόλας, έλαβε το πτυχίο του Πολιτικού Μηχανικού το 1987 από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Αθηνών. Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού (MSc) – 1990 και Διδακτορικού (PhD) – 1995 από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα στο Καναδά στη Δομοστατική Μηχανική.

Το 1998 εκλέγεται αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Αλμπέρτα, στο Καναδά ενώ εργάζεται ως Τεχνικός Διευθυντής για τη Μελέτη και Κατασκευή της Γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου. Το 2004 αναλαμβάνει χρέη Διευθυντή Εργασιών στο Περιφερειακό Γραφείο Ιωαννίνων του έργου της Εγνατίας Οδού και το 2009 διετέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου & Διευθυντής Χώρας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη της Vinci Concessions. Από το 2014 μέχρι και σήμερα διατελεί χρέη Διευθύνοντος Συμβούλου της Ολυμπίας Οδού, μιας εταιρείας επιφορτισμένης με την κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση του αυτοκινητοδρόμου με διόδια που συνδέει την Αθήνα με την Τσακώνα.

Κατά την ακαδημαϊκή και επαγγελματική του σταδιοδρομία έχει κερδίσει αρκετά βραβεία, με το πιο πρόσφατο αυτό που έλαβε το 2006, Βραβείο «Διεθνής Ομοσπονδία Σκυροδέματος (FIB), Βραβείο Εξεχόντων Δομικών Έργων, Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου».

Η Δρ. Εύη Παπαδοπούλου είναι αρχαιολόγος, Διδάκτωρ Προϊστορικής Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Από το 1996 υπήρξε ενεργό μέλος σε ανασκαφές στην Πάτρα, στη Ν. Όλυνθο Χαλκιδικής, στη Δωδώνη, στην Ιθάκη και στην Ιορδανία, εποπτεύοντας την αρχαιολογική έρευνα και εκπαιδεύοντας παράλληλα φοιτητές στην τεχνική της ανασκαφής.

Έχει εργαστεί στην Α΄ και Β΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων ανασκάπτοντας σε σωστικές ανασκαφές, καταγράφοντας ευρήματα, διοργανώνοντας εκθέσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα και πραγματοποιώντας ξεναγήσεις υψηλών επισκεπτών. Στο πλαίσιο της αρχαιολογικής της δραστηριότητας εργάστηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού (στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.

Έχει μετάσχει σε αρχαιολογικά συνέδρια, δημοσιεύοντας άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά. Υπήρξε επιμελήτρια, μαζί με τους συναδέλφους Δρ. Αιγυπτιολογίας Βασίλη Χρυσικόπουλο και Δρ. Αρχαιολογίας Γιούλικα Χριστακοπούλου, του τόμου “ACHAIOS”, που εκδόθηκε το καλοκαίρι του 2016, από τις εκδόσεις ARCHAEOPRESS στην Οξφόρδη, προς τιμήν του Ομότιμου Καθηγητή Προϊστορικής Αρχαιολογίας Παν/μίου Ιωαννίνων, Θανάση Ι. Παπαδόπουλου.

Στο πλαίσιο της πολιτιστικής της δράσης γράφει Αρχαιολογικά Παραμύθια, με απώτερο σκοπό την προσέγγιση της αρχαιολογικής επιστήμης και τη μετάδοση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στο ευρύ κοινό.

Ο Γιάννης Νικολόπουλος γεννήθηκε στις 8/5/1986 στην Πάτρα, φοίτησε στο Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Πατρών και σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός εκεί. Από πολύ νωρίς θέλησε να ενεργοποιηθεί επιχειρηματικά ιδρύοντας σε ηλικία 21 χρονών εταιρεία εκμετάλλευσης φωτοβολταϊκών πάρκων. Αργότερα, το 2011 ενεργοποιήθηκε στον τομέα ανάπτυξης εφαρμογών για κινητά τηλέφωνα. Σήμερα, συνδυάζει τις 2 μεγάλες του αγάπες: τεχνολογία και πολιτισμό, ως συνιδρυτής και τεχνικός διευθυντής στην διεθνώς βραβευμένη εταιρεία ανάπτυξης εφαρμογών για τον πολιτισμό, ClioMuse ΙΚΕ, με συνεργάτες όπως ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών “Ελ. Βενιζέλος”, η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, η Μπιενάλε της Αθήνας, το Διάζωμα κ.α.

Ο Λάζαρος Κολώνας είναι επίτιμος γενικός διευθυντής αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς, πτυχιούχος Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών και διδάκτωρ Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ρεθύμνου, με θέμα: «Βούντενη. Ένα σημαντικό μυκηναϊκό κέντρο της Αχαΐας».

Υπηρέτησε ως αρχαιολόγος του ΥΠΠΟ από το έτος 1973 έως 2006, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Καθ’ όλη τη διάρκεια της υπαλληλικής του ιδιότητας διενήργησε σειρά σωστικών ανασκαφών στα γεωγραφικά όρια ευθύνης των Εφορειών Ολυμπίας, Κέρκυρας, Αθηνών και Πατρών καθώς και σημαντικές συστηματικές αρχαιολογικές έρευνες στη Βούντενη Αχαΐας, την αρχαία Στράτο, τους Οινιάδες, την Πλευρώνα, την Σπολάιτα Αγρινίου και τον Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας καθώς και στα Τζανάτα Πόρου Κεφαλληνίας. Επόπτευσε και πήρε μέρος στις ενάλιες αρχαιολογικές έρευνες του Ζ. Κουστώ στην Ελλάδα το 1976.

Έχει πάρει μέρος σε αρχαιολογικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό με ανακοινώσεις, έδωσε διαλέξεις σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και της Αυστρίας καθώς και στα Πανεπιστήμια Πατρών, Αθηνών και Ιωαννίνων. Διοργάνωσε και πήρε μέρος με ανακοίνωσή του στο Διεθνές Συμπόσιο που έγινε στους Δελφούς το 2003 με θέμα «Η διατήρηση των μνημείων». Δίδαξε στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Πατρών το μάθημα «Εισαγωγή στην Έννοια της Πολιτιστικής Διαχείρισης» στα ακαδημαϊκά έτη 2008-2009 και 2009-2010. Μελέτησε και δημοσίευσε διάφορα θέματα σχετικά με το γνωστικό του αντικείμενο.

Διετέλεσε μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων (ΚΣΝΜ), του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Έργων (ΤΔΠΕΑΕ) και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων (ΤΑΠΑ).

Υπήρξε ένας από τους βασικούς συντάκτες του νέου αρχαιολογικού νόμου, Ν. 3028/2002 καθώς και του Οργανισμού του ΥΠΠΟ, ΠΔ 191/2003. Διετέλεσε μέλος του Ιδρύματος Ψύχα, του Ιδρύματος Κανελλοπούλου, της Ιστορικής – Αρχαιολογικής Εταιρείας Δυτικής Ελλάδος και του Διοικητικού Συμβουλίου της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας. Επίσης, διετέλεσε Πρόεδρος και μέλος σε διάφορες επιστημονικές επιτροπές όπως για την προστασία, έρευνα και ανάδειξη των προϊστορικών εγκαταστάσεων της Επαρχίας Πατρών: Α) Τείχος Δυμαίων Β) Μυκηναϊκά νεκροταφεία, της επιστημονικής επιτροπής για την προστασία, έρευνα και ανάδειξη τριών (3) αρχαίων πόλεων ν. Αιτωλοακαρνανίας: ΠΛΕΥΡΩΝΑ – ΟΙΝΙΑΔΕΣ – ΠΑΛΑΙΡΟΣ και της επιστημονικής επιτροπής «Μουσειολογική, μουσειογραφική μελέτη του Νέου Μουσείου Πατρών». Ήδη, το Νέο Μουσείο της Πάτρας, που είναι έργο του, λειτουργεί.

Είναι μέλος του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM), της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου και του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου.

Του απενεμήθη από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας, Carlo Azeglio Ciampi, το παράσημο του Αστέρα της Αλληλεγγύης της Ιταλικής Δημοκρατίας για τη συμβολή του στην αρχαιολογική έρευνα και επιστήμη και δη στην έρευνα και μελέτη του μυκηναϊκού κόσμου.