Ρομποτική και συναισθηματική νοημοσύνη: μύθοι, φαντασιώσεις και πραγματικότητα

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο πλαίσιο του Megaron Plus, η Γαλλική Πρεσβεία και το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος διοργανώνουν για μία ακόμη χρονιά τον κύκλο «CNRS – Ξεπερνώντας τα σύνορα της γνώσης» σε συνεργασία με το εξέχον ερευνητικό ίδρυμα, δίνοντας έμφαση στους πραγµατικούς εξερευνητές του αιώνα µας, σε αυτούς που ανιχνεύουν τη ζωή στο απειροελάχιστο, που ανατρέχουν στον χρόνο, που εξερευνούν τα όρια του σύµπαντος, που µετατρέπουν την πολυπλοκότητα του κόσµου σε εξισώσεις.
 

Στην πρώτη διάλεξη του φετινού κύκλου, το ενδιαφέρον στρέφεται σε μια νέα πραγματικότητα που έχει εισχωρήσει στην καθημερινή μας ζωή και εξετάζεται το ερώτημα της θέσης των ρομπότ στην κοινωνία μας. Σε αυτό το ερώτημα έχει προσκληθεί να δώσει απαντήσεις η Laurence Devillers [Λωράνς Ντεβιλέρ], μία από τις κορυφαίες γαλλίδες επιστήμονες στον χώρο της αλληλεπίδρασης του ανθρώπου με τη μηχανή, που έδωσε διάλεξη με τίτλο «Ρομποτική και συναισθηματική νοημοσύνη: μύθοι, φαντασιώσεις και πραγματικότητα» την Πέμπτη 11 Oκτωβρίου 2018. Η Λωράνς Ντεβιλέρ είναι καθηγήτρια πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και ερευνήτρια στο εργαστήριο LIMSI-CNRS στον τομέα «Συναισθηματικές και κοινωνικές διαστάσεις στις προφορικές αλληλεπιδράσεις». Προλογίζει ο Νίκος Φακωτάκης, καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων-Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών και διευθυντής του Εργαστηρίου Ενσύρματης Επικοινωνίας. 

Ρομποτική και συναισθηματική νοημοσύνη: μύθοι, φαντασιώσεις και πραγματικότητα  

Η δημιουργία μιας κοινωνικής σχέσης και ενός συναισθηματικού δεσμού με μηχανές δεν αποτελεί πια όνειρο ενός συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, αλλά ένα θέμα που απασχολεί τα τελευταία χρόνια πολλούς ερευνητές, συμπεριλαμβανομένης της ομάδας της Λωράνς Ντεβιλέρ στο LIMSI-CNRS (Εργαστήριο Πληροφορικής στη Μηχανική και τις Επιστήμες Μηχανικών) στη Γαλλία. Αυτά τα ρομπότ θα ζουν στα σπίτια μας και θα μοιραστούν μαζί μας ιστορίες ζωής. Οι ικανότητές μας για συναισθηματική κατανόηση μπορούν να μας οδηγήσουν σε ψευδαισθήσεις όσον αφορά τις πραγματικές δυνατότητες των ρομπότ. Επομένως, η εισβολή τους στη ζωή μας εγείρει ηθικό προβληματισμό. Αν τα ρομπότ έχουν την ικανότητα να μαθαίνουν μόνα τους όπως κάνουν τα παιδιά, είναι σκόπιμο να τα προγραμματίσουμε με ηθικές αξίες και κανόνες για τη ζωή στην κοινωνία και να ελέγξουμε την εκπαίδευσή τους. Με βάση την εμπειρία της ως ερευνήτριας στον τομέα της αλληλεπίδρασης ανθρώπου-μηχανής και στον τομέα της συναισθηματικής και ηθικής πληροφορικής, η Λωράνς Ντεβιλέρ προτείνει να σκεφτούμε τη θέση των ρομπότ στην κοινωνία, ιδιαίτερα στους τομείς της υγείας, του ευ ζην και της εκπαίδευσης.