Lotoro Francesco
Pansini Anna Maria Stella
Neri Francesco
Ζώρας Γεράσιμος
Αλχανάτης Μάνος
Γλώσσα
Αγγλική, Ελληνική
Ημερομηνία
01/02/2024
Διάρκεια
01:11:56
Εκδήλωση
Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος
Χώρος
Φιλολογικός Σύλλογος «Παρνασσός»
Διοργάνωση
Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών
Istituto di Letteratura Musicale Concentrazionaria
Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός
Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος
Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών
Σύνδεσμος Επιστημόνων Πανεπιστημίων Ιταλίας
Κατηγορία
Ιστορία, Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα του Ολοκαυτώματος, μουσική σύνθεση, στρατόπεδα συγκέντρωσης, μουσικό έργο, πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας, αρχείο, μουσική των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ελευθερία, Ολοκαύτωμα
Με την ευκαιρία της Διεθνούς Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Λογοτεχνίας Συγκεντρωτικής Μουσικής, τον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός», το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, την Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών και τον Σύνδεσμο Επιστημόνων Πανεπιστημίων Ιταλίας, διοργάνωση τη συναυλία-διάλεξη
Στην αναζήτηση της χαμένης μουσικής
Μουσικές συνθέσεις κρατουμένων στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης
Francesco Lotoro (πιάνο)
Anna Maria Stella Pansini (σοπράνο)
την Πέμπτη 1η Φεβρουαρίου 2024 στο Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός».
Ο μαέστρος Francesco Lotoro, πιανίστας, συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, μέσω του Ινστιτούτου Λογοτεχνίας Συγκεντρωτικής Μουσικής, ασχολείται πάνω από 30 χρόνια με την ανάκτηση, μελέτη, αναθεώρηση, αρχειοθέτηση, εκτέλεση, ηχογράφηση και προώθηση χιλιάδων μουσικών έργων που γράφτηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έχει ανακτήσει περισσότερες από 8.000 παρτιτούρες, που δημιουργήθηκαν σε συνθήκες στέρησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης σε όλο τον κόσμο μεταξύ 1933 και 1953, συγκεντρώνοντας μια κληρονομιά περίπου 2.500 εγγράφων μουσικής παραγωγής (μικροφίλμ, ημερολόγια, μουσικά σημειωματάρια, φωνογραφικές εγγραφές, συνεντεύξεις με επιζώντες μουσικούς). Ένα μοναδικό αρχείο που δημιουργήθηκε από τα ταξίδια και τις συναντήσεις με τους δημιουργούς και τους θεματοφύλακες αυτών των πολύτιμων μαρτυριών της τέχνης εμποτισμένες με ανθρωπιά. Λέει ο Francesco Lotoro: “Γνήσια πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας, η μουσική των στρατοπέδων συγκέντρωσης αποτελεί σημαντικό πλούτο της παγκόσμιας ιστορίας, προερχόμενο από το φαινόμενο των εκτοπίσεων: ένα απτό σημάδι του γεγονότος ότι όπου δεν υπάρχει ελευθερία, αλλά υπάρχουν χαρτί και μουσικά όργανα, το χαρτί και τα μουσικά όργανα γίνονται ελευθερία. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να σώσουμε τις ζωές των ανδρών και των γυναικών, αλλά σώσαμε τη μουσική τους, και αυτό είναι το ίδιο με το να έχουμε σώσει τις ζωές τους υπό μια μεταϊστορική και μεταφυσική έννοια. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να επιστρέψουμε στην ανθρωπότητα αυτή την κληρονομιά που είναι κωδικοποιημένη σε όλα τα είδη υλικών μέσων, όπως σημειωματάρια, χαρτί υγείας, τηλεγραφήματα, καρτ ποστάλ, σάκους λινάτσας, ή ακόμη και παραδομένη μέσω της μνήμης, ώστε να μπορέσει να ανακτήσει τη θέση που της αξίζει στην ιστορία της μουσικής’’.
Ο μαέστρος Francesco Lotoro, πιανίστας, συνθέτης και διευθυντής ορχήστρας, ασχολείται πάνω από 30 χρόνια με την ανάκτηση, μελέτη, αναθεώρηση, αρχειοθέτηση, εκτέλεση, ηχογράφηση και προώθηση χιλιάδων μουσικών έργων που γράφτηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έχει ανακτήσει περισσότερες από 8.000 παρτιτούρες, που δημιουργήθηκαν σε συνθήκες στέρησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης σε όλο τον κόσμο μεταξύ 1933 και 1953, συγκεντρώνοντας μια κληρονομιά περίπου 2.500 εγγράφων μουσικής παραγωγής (μικροφίλμ, ημερολόγια, μουσικά σημειωματάρια, φωνογραφικές εγγραφές, συνεντεύξεις με επιζώντες μουσικούς). Ένα μοναδικό αρχείο που δημιουργήθηκε από τα ταξίδια και τις συναντήσεις με τους δημιουργούς και τους θεματοφύλακες αυτών των πολύτιμων μαρτυριών της τέχνης εμποτισμένες με ανθρωπιά.
Γεννήθηκε, το 1959, στην Αθήνα, όπου και περάτωσε τα εγκύκλια και τα γυμνασιακά μαθήματα στα Εκπαιδευτήρια Ζηρίδη.
Σπουδές:
Φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου έλαβε αρχικά πτυχίο Φιλολογίας (1981) και, μία δεκαετία αργότερα, το διδακτορικό του δίπλωμα (1991). Στο μεταξύ είχε παρακολουθήσει επί δύο ακαδημαϊκά έτη (1981-1983) μεταπτυχιακό κύκλο μαθημάτων Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, ως υπότροφος της Ιταλικής Κυβέρνησης. Στη Ρώμη επέστρεψε το 1992, ως υπότροφος του ΝΑΤΟ, όπου εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα (post-doc), με θέμα τις «Πολιτιστικές και πνευματικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας».
Ακαδημαϊκή θέση:
Το 1993 εκλέχθηκε Λέκτορας στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, με γνωστικό αντικείμενο «Βυζαντινή και Νεοελληνική Λογοτεχνία».
Το 1995 εκλέχθηκε μέλος Δ.Ε.Π. στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών: αρχικά Επίκουρος Καθηγητής (1995), κατόπιν Αναπληρωτής Καθηγητής (2001), και τέλος Καθηγητής (2005), με γνωστικό αντικείμενο «Ιταλική Λογοτεχνία: Αλληλεπιδράσεις μεταξύ Ιταλικής και Ελληνικής Λογοτεχνίας».
Διδακτικό έργο:
Τα μαθήματα που παρέχει είναι τέσσερα: «Εισαγωγή στην Πεζογραφία», «Εισαγωγή στην Ποίηση», «Dante», «Ιταλικές επιδράσεις στη Νεοελληνική Λογοτεχνία».
Ερευνητικά ενδιαφέροντα:
Συγκριτική Λογοτεχνία, Ιταλική Λογοτεχνία, Νεοελληνική Λογοτεχνία.
Κυριότερα δημοσιεύματα:
Έχει δημοσιεύσει περισσότερα από εκατό άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά της Ελλάδας και της Ιταλίας. Επίσης έχουν εκδοθεί περισσότερα από δέκα βιβλία του.
