Στον απόηχο του Μινωικού λαβυρίνθου, ευφάνταστα συστήματα κυκλοφορίας πολλαπλών (και όχι περίπλοκων) επιλογών

Ο πασίγνωστος μύθος του Μινώταυρου και του Θησέα που διαδραματίζεται στην Κρήτη, στους σκοτεινούς διαδρόμους του Λαβύρινθου, αποτελεί δομικό στοιχείο της ταυτότητας του πολιτισμού της Ύστερης Εποχής του Χαλκού, τον οποίο ο ανασκαφέας της Κνωσού ονόμασε Μινωικό.

Κεντρικό θέμα της ομιλίας ήταν η διερεύνηση της λανθάνουσας αρνητικής συνέπειας του μύθου -του Λαβύρινθου ειδικότερα- στην κατανόηση και αξιολόγηση της σπουδαίας αρχιτεκτονικής του πολιτισμού αυτού. Δεδομένης της ευρύτατης διάδοσης του Λαβύρινθου, διαχρονικά και διαπολιτισμικά, επιχειρήθηκε πρώτα μια σύντομη αναφορά στις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά του Λαβύρινθου, καθώς και μια ιστορική αναδρομή στις ποικίλες εφαρμογές του. Ιδιαίτερη μνεία έγινε στους δύο τύπους Λαβυρίνθων: τον μονοδρομικό ή Μινωικό και τον λαβύρινθο με τις πολλαπλές επιλογές και τα αδιέξοδα (maze) ο οποίος καθιερώνεται από την Αναγέννηση και ύστερα. Ακολούθησε εκτεταμένος σχολιασμός του πρωτότυπου και ευφάνταστου τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζεται το θέμα της διαχείρισης της κυκλοφορίας στη μινωική αρχιτεκτονική, με εργαλεία την πόρτα, τον διάδρομο και το κλιμακοστάσιο, για να φανεί εντέλει ότι κύριο χαρακτηριστικό της είναι η παροχή πολλαπλών επιλογών κίνησης οι οποίες, ωστόσο, όχι μόνο δεν είναι πολύπλοκες ή χαοτικές αλλά διέπονται από υψηλό βαθμό οργάνωσης, τάξης και ιεραρχίας.