Stress vs. Childhood, Puberty and Adolescence

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού και του εφήβου, συμπεριλαμβανομένης της εμβρυικής περιόδου, χαρακτηρίζονται από σημαντικές αλλαγές στην αύξηση και την ανάπτυξη. Η αύξηση περιλαμβάνει αλλαγές στη φυσική διάπλαση - όπως το ανάστημα και το σωματικό βάρος, το σχήμα και τη σύνθεση, καθώς και τη διαδικασία της ήβης - και ολοκληρώνεται συνήθως στην ηλικία των 14-16 ετών. Ενώ η ανάπτυξη αφορά την ψυχοκοινωνική, νοητική και συναισθηματική ωρίμανση του ατόμου, συμπεριλαμβανομένης και της της ανάπτυξης του εγκεφάλου που ολοκληρώνεται στην ηλικία των 24-27 ετών.

Ως "άγχος" ορίζεται η "κατάσταση απειλής ή αντιλαμβανόμενης απειλής της ομοιόστασης" και μπορεί να επηρεάζει την αύξηση και την ανάπτυξη, προκαλώντας ψυχοπαθολογία κατά την ίδια χρονική περίοδο αλλά και μελλοντικά. Το άγχος σχετίζεται με την ενεργοποίηση του συστήματος άγχους το οποίο αποτελείται από τον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφρίδιών και τη διέγερση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος. Το σύστημα άγχους λειτουργεί σε ρυθμό ηρεμίας, σε καθημερινό ρυθμό ή σε καταστάσεις απειλής, απαντώντας σε ένα στρεσογόνο παράγοντα, και αλληλεπιδρά με άλλα συστήματα του οργανισμού για τη ρύθμιση μιας ποικιλίας λειτουργιών όπως της συμπεριφοράς, του μεταβολισμού καθώς και του ενδοκρινικού, ανοσοποιητικού και καρδιαγγειακού συστήματος.

Η εμπειρία της αντιλαμβανόμενης ή πραγματικής ανεξέλεγκτης έντασης ή/και το παρατεταμένο άγχος σχετίζεται με χρόνιες μεταβολές στην έκκριση CRH, κατεχολαμινών και κορτιζόλης, και μπορεί να οδηγήσει σε παθολογική και επιβλαβή ομοιόσταση. Αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα σωματικές διαταραχές και διαταραχές συμπεριφοράς, όπως άγχος, κατάθλιψη, ψυχοσωματικές διαταραχές και κατάχρηση ουσιών, παχυσαρκία/μεταβολικό σύνδρομο και οστεοπόρωση. Επίσης μπορεί να οδηγήσει σε διαταραχές του ύπνου, συμπεριλαμβανομένης της αϋπνίας και της υπερβολικής υπνηλίας κατά τη διάρκεια της ημέρας, που μπορούν να βλάψουν την λειτουργία του αναπαραγωγικού και ανοσολογικού συστήματος.

Τα παιδιά και οι έφηβοι που βρίσκονται σε διαρκή ανάπτυξη είναι ιδιαίτερα ευπαθή στις επιπτώσεις του χρόνιου στρες, τόσο στη συμπεριφορά όσο και στα βιολογικά μονοπάτια που εμπλέκονται στη σύνδεση μεταξύ χρόνιου στρες και παχυσαρκίας ή μεταβολικού συνδρόμου. Κατανάλωση φαγητού για συναισθηματικούς λόγους, έλλειψη ύπνου, αυθόρμητες συμπεριφορές και επιλογή συγκεκριμένων τροφίμων, χαρακτηρίζουν αγχώδη άτομα και παχύσαρκα παιδιά και εφήβους που συχνά εμπλέκονται σε καταστάσεις διαταραγμένης εικόνας του εαυτού τους. Το άγχος σε νεαρή ηλικία μπορεί να έχει επιπλέον επιπτώσεις στην χρονική έναρξη της ήβης, στη νοητική και συναισθηματική ανάπτυξη, στην ανοσολογική λειτουργία και το τελικό ύψος του ατόμου.