Symposium on Eric Schliesser’s “Adam Smith. Systematic Philosopher and Public Thinker” - 1ο μέρος

Γεννήθηκε στη γραφική, αλλά μετρίως ενδιαφέρουσα πόλη Monnickendam, βόρεια του Άμστερνταμ. Το σχολείο στο Άμστερνταμ του ενέπνευσε ένα πάθος για τα λατινικά και τη λογοτεχνία. Σπούδασε ιστορία τέχνης και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ· η ενθουσιώδης διδασκαλία του καθηγητή Jaap Hemelrijk και αργότερα του Herman Brijder τον έφερε στο δρόμο της αθηναϊκής αγγειογραφίας. Μετά την αποφοίτησή του, ξεκίνησε αρχειακό έργο και τελικά έγινε επικεφαλής των αρχείων του Rijksmuseum του Άμστερνταμ. Ένα άλλο πάθος του υπήρξε η (τοπική) πολιτική. Εξελέγη στο περιφερειακό συμβούλιο του Κέντρου του Άμστερνταμ, όπου υπηρέτησε από το 2002 έως το 2010. Επιστρέφοντας στην αρχαιολογία, συμμετείχε σε επιτόπιες εργασίες στην Καρχηδόνα, στη Μάλτα, στη Σωζόπολη (Apollonia Pontica), στον Θορικό με το Πανεπιστήμιο της Γάνδης και στη Βοιωτία και την Άλω με τα πανεπιστήμια του Λέιντεν και του Άμστερνταμ αντίστοιχα. Το 2006 δημοσίευσε δύο τόμους του Corpus Vasorum Antiquorum για το Μουσείο Allard Pierson και το 2012 υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης. Από το 2006, δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ και στο Πανεπιστήμιο της Γάνδης. Από το 2013 έως το 2014 εργάστηκε στο Μουσείο Allard Pierson ως επιμελητής, προτού διοριστεί Διευθυντής του Ολλανδικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, τη θέση που κατέχει μέχρι σήμερα.

O Σπύρος Τέγος είναι Λέκτορας Νεότερης Φιλοσοφίας στο τμήμα Φ.Κ.Σ. του Πανεπιστημίου Κρήτης. Η διδακτορική του διατριβή με τίτλο Ἠ έννοια των κοινωνικών συναισθημάτων (φιλία, συμπάθεια, οίκτος) στη νεότερη πολιτική φιλοσοφία᾽ (Πανεπιστήμιο Παρίσι 10) αφορά τη νεότερη φιλοσοφική (ηθική και πολιτική) ανθρωπολογία. Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταδιδακτορικές σπουδές στο πανεπιστήμιο του Harvard, Center for European Studies ενώ κατείχε θέσεις επισκέπτη ερευνητή στα πανεπιστήμια του Princeton, Center for Hellenic Studies και Εδιμβούργου, Institute for Advanced Studies in the Humanities. Oι ερευνητικές του εργασίες έχουν δημοσιευτεί  σε ελληνικά, γαλλικά, αγγλόφωνα και ιταλικά επιστημονικά και συλλογικούς τόμους. Εργάζεται ερευνητικά γύρω από τις γαλλικές επιρροές (θέατρο, λογοτεχνία, φιλοσοφία) του 17ου αιώνα στη σκέψη των David Hume και Adam Smith καθώς και την πρόσληψη τους στη γαλλική ηθική και πολιτική φιλοσοφία στο μεταίχμιο της Γαλλικής επανάστασης.

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1993). Ακολούθησαν μεταπτυχιακές σπουδές στην ευρωπαϊκή φιλοσοφία (Master of Arts) στο Πανεπιστήμιο του Essex της Αγγλίας όπου υποστήριξε και τη διδακτορική της διατριβή (2002) με τίτλο: Marx and Habermas on the paradigm of production: Towards a re-interpretation of the normative foundations of critical theory.

Δίδαξε φιλοσοφία στο τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών (2003-2004) και στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Κρήτης (2004-2005). Από το 2005 διδάσκει ιστορία της φιλοσοφίας στο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Άρθρα της έχουν δημοσιευθεί σε συλλογικούς τόμους και σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά περιοδικά. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις περιοχές της νεότερης και σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας και της νεότερης και σύγχρονης φιλοσοφίας της ιστορίας. Ειδικότερα, στα ρεύματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, του γερμανικού ιδεαλισμού και της σχολής της Φρανκφούρτης.

Ο Δρ. Eric Schliesser (1971) είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στη Σχολή Κοινωνικών και Συμπεριφορικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ (UvA).

Η έρευνα του Eric Schliesser (PhD, The University of Chicago, 2002) περιλαμβάνει μια ποικιλία θεμάτων, που κυμαίνονται από τις οικονομικές στατιστικές στην κλασική Βαβυλώνα, την ιστορία των φυσικών επιστημών και τον ξεχασμένο φεμινισμό του 18ου αιώνα (άνδρες και γυναίκες), την ιστορία της πολιτικής θεωρίας και τις υποθέσεις που χρησιμοποιούνται στη μαθηματική οικονομία. Το ενδιαφέρον του Schliesser για την επιρροή της Σχολής Οικονομικών του Σικάγου έστρεψε όλο και περισσότερο την έρευνά του προς μελέτη της μεθοδολογίας και του πολιτικού ρόλου των οικονομολόγων ως εμπειρογνωμόνων.

Μεταξύ άλλων έχει εργαστεί στο Πανεπιστήμιο των Συρακουσών, το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν και το Πανεπιστήμιο της Γάνδης. Έχει δημοσιεύσεις για τους Newton, Huygens, Spinoza, Berkeley, Hume, Adam Smith και Sophie De Grouchy. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνεται και η μονογραφία του, Adam Smith: Systematic Philosopher and Public Thinker (OUP, 2017). Έχει επεξεργαστεί πολυάριθμους τόμους που περιλαμβάνουν (μεταξύ άλλων) τους Newton and empiricism (OUP, με τον Zvi Biener, 2014), Sympathy, a History of a Concept (OUP, 2015), Ten Neglected Classics of philosophy (Oxford, 2017). Αυτό το διάστημα εργάζεται σε μια μετάφραση και κριτική έκδοση των Letters of Sympathy της Sophie de Grouchy (μαζί με τον Sandrine Berges). Διατηρεί το καθημερινό blog Digressionsnimpressions.

Έλαβε το 1986 το Πτυχίο Νομικού Τμήματος, Σχολής Ν.Ο.Π.Ε. Πανεπιστημίου Αθηνών ('Αριστα), το 1987 το LL.M. από το Duke University School of Law των Η.Π.Α., το 1989 το S.J.D. από το Duke University School of Law.

Το καλοκαίρι του 1988 ήταν υπότροφος στο Fondation Perelman (Φιλοσοφία του Δικαίου) του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών. Το 2002 έως το 2004 συμμετείχε στην Ομάδα Υποστήριξης του Κυπριακού, ενώ το 2003 ήταν visiting scholar στο Duke University School of Law. Το καλοκαίρι του 2006 δίδαξε στη Γενεύη συγκριτικό συνταγματικό δίκαιο, στο πρόγραμμα Transnational Law που διοργανώνει το Duke University School of Law σε συνεργασία με τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γενεύης. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του εκτείνονται, παράλληλα με το δημόσιο δίκαιο, και στη φιλοσοφία του δικαίου και στη συνταγματική ιστορία. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού “Ισοπολιτεία”. Είναι δικηγόρος Αθηνών.

Η διατριβή του The Constitutional Problem of Subversive Advocacy in the United States of America and Greece - A Comparison of the Legal Guarantees of Political Speech in Times of Crisis δημοσιεύθηκε το 1993. Η μονογραφία του Το ηθικοπολιτικό θεμέλιο του Συντάγματος, Δημοσιεύματα Συνταγματικού Δικαίου δημοσιεύθηκε το 2001. Η κοινωνία και το Σύνταγμα στην Ελλάδα – μεταξύ πολιτικού ενθουσιασμού και ευπρέπειας δημοσιεύθηκε το 2006 και Τα θεσμικά αντίβαρα της εξουσίας και η αναθεώρηση του Συντάγματος το 2007. Ήδη έχει ολοκληρωθεί η μονογραφία του Η λαϊκή κυριαρχία και η πρόκληση της αμεροληψίας, που βαίνει προς δημοσίευση.

Ο Κωνσταντίνος Α. Παπαγεωργίου είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας του Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ και το Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνονται η σχέση του δικαίου με την πολιτική και την ηθική, ο Φιλελευθερισμός και ο Ρεπουμπλικανισμός, καθώς και η δυνατότητα εναρμόνισης της ελευθερίας και της δικαιοσύνης στη δημοκρατία. Όταν του δίνεται η ευκαιρία γράφει για θέματα που αφορούν τη θεωρία και πράξη της τέχνης. Μέσα στο 2018 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Ισότητα και αλληλεγγύη. Το τελευταίο του βιβλίο είχε τον τίτλο Οι πρόσφυγες και τα καθήκοντά μας απέναντί τους (Πόλις, 2017).