Jarocki Roman
Jomantas Alfredas
Binacchi Rosanna
Μενδώνη Λίνα
Γλώσσα
Ελληνική, Αγγλική
Ημερομηνία
08/03/2014
Διάρκεια
29:17
Εκδήλωση
Η πολιτιστική κληρονομιά στο προσκήνιο! Προς μία κοινή προσέγγιση για μία βιώσιμη Ευρώπη
Χώρος
Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, Μουσείο της Ακρόπολης
Διοργάνωση
Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2014)
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
πολιτιστική κληρονομιά, Ευρωπαϊκή ταυτότητα, Ευρώπη, Στρατηγική Ευρώπη 2020, πολιτιστικές αξίες, οικονομική κρίση, βιώσιμη ανάπτυξη, Ελληνική προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014, Λιθουανική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2013, Ιταλική Προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014
Ένα νέο «αφήγημα» για την κοινή Ευρωπαϊκή ταυτότητα στον σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο, αναζητά η Ευρωπαϊκή Ένωση, στο πλαίσιο του σχεδιασμού των μελλοντικών της πολιτικών. Ένα αφήγημα το οποίο θα αξιοποιεί το ευρύ πολιτισμικό απόθεμα των χωρών – μελών της ΕΕ, προτάσσοντάς το ταυτόχρονα ως βασικό πυλώνα χάραξης πολιτικής της Στρατηγικής Ευρώπη 2020: Το ευρωπαϊκό όραμα για μια «έξυπνη, διατηρήσιμη, χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη». Πρόκειται για ένα σύνολο πολιτικών το οποίο προωθεί ένα νέο μοντέλο ανάκαμψης, που επιδιώκει το συνδυασμό ανταγωνιστικότητας και αποτελεσματικότητας με την κοινωνική συναίσθηση, την αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη.
Η ανάγκη της πρόταξης της πολιτιστικής κληρονομιάς στις δημόσιες πολιτικές για τη βιώσιμη ανάπτυξη καθίσταται επιτακτική για μια σειρά από πρόσθετους λόγους. Καταρχήν, η Ευρώπη μπορεί και οφείλει να αξιοποιήσει το πολιτισμικό της απόθεμα, προκειμένου να ξαναπλάσει και να συνδιαμορφώσει περαιτέρω τις πολιτιστικές αξίες της και να ενισχύσει την κοινωνική συνοχή σε μια εποχή εντάσεων και μετασχηματισμών, κατά την οποία αναπτύσσονται ποικίλες φυγόκεντρες και οπισθοδρομικές τάσεις. Δεύτερον, η πολιτιστική κληρονομιά αντιμετωπίζει σήμερα πρόσθετες περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιβαρύνσεις σε σχέση με το παρελθόν (π.χ. επιπτώσεις από την κλιματική αλλαγή).
Τέλος, αποτελεί κοινή παραδοχή μεταξύ των ειδικών ότι οι συνθήκες οικονομικής κρίσης, που επικρατούν σήμερα σε ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και η δημοσιονομική λιτότητα, μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στους τομείς της προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς. Τούτη είναι μια δαπανηρή υπόθεση, η έλλειψη και η απώλεια όμως της πολιτιστικής κληρονομιάς, ενδεχομένως να κοστίσουν στην Ευρώπη ακόμη περισσότερο.
Με βάση τα παραπάνω, καθώς και το γεγονός ότι η πολιτιστική κληρονομιά δεν λογίζεται απλώς ως ένα πολύτιμο απόθεμα που διαφυλάττουμε και συντηρούμε, αλλά ως ένα σύνολο πόρων που αναδεικνύουμε και αξιοποιούμε, καθώς και ως κινητήριος δύναμη για την ενεργό συμμετοχή των πολιτών, η Ελληνική Προεδρία διοργάνωσε στην Αθήνα, στις 6 - 8 Μαρτίου 2014 το συνέδριο «Η Πολιτιστική Κληρονομιά στο Προσκήνιο! Προς μια Κοινή Προσέγγιση για μια Βιώσιμη Ευρώπη». Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και στο Μουσείο της Ακρόπολης. Συμμετείχαν εκπρόσωποι ευρωπαϊκών θεσμών, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, του επιχειρηματικού κόσμου, αλλά και της Κοινωνίας των Πολιτών. Η στρογγυλή τράπεζα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Γ΄ Θεματικής "Πολιτιστική Κληρονομιά, Κοινωνική Ευθύνη, Κοινωνική Συμμετοχή".
Σκοπός του συνεδρίου είναι
• να αναδείξει την εγγενή σχέση μεταξύ πολιτιστικής κληρονομιάς και βιώσιμης ανάπτυξης
• να τονίσει την καίρια και διακριτή συμβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς στη συμμετοχική κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη
• να υπογραμμίσει την ανάγκη να διερευνηθούν νέοι τρόποι σκέψης σε επίπεδο χάραξης και εφαρμογής δημόσιας πολιτικής, καθώς και καινοτόμοι τρόποι λειτουργίας
• και τέλος, να προωθήσει το αίτημα για την υιοθέτηση από την ΕΕ μιας μακροπρόθεσμης προσέγγισης της πολιτιστικής κληρονομιάς ως πόρου και προϋπόθεσης για μια «έξυπνη, διατηρήσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη» στην Ευρώπη.
Το συνέδριο επιχειρεί να συνδέσει τη θεωρητική συζήτηση με παραδείγματα καλής πρακτικής, τα οποία καταδεικνύουν τον καίριο ρόλο της πολιτιστικής κληρονομιάς στην επίτευξη των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης. Αποτέλεσε, επιπλέον, ευκαιρία για τη συζήτηση και την ανταλλαγή απόψεων μεταξύ φορέων χάραξης πολιτικής, ερευνητών, εκπροσώπων διεθνών οργανισμών, ευρωπαϊκών ομάδων εμπειρογνωμόνων, φορέων της Κοινωνίας των Πολιτών και επαγγελματιών της πολιτιστικής κληρονομιάς, με σκοπό να συμβάλει:
• Στην αναγνώριση και την καλύτερη κατανόηση της αξίας και του ρόλου της πολιτιστικής κληρονομιάς στο ευρύτερο πλαίσιο της βιωσιμότητας, κυρίως ως τρόπου ανταπόκρισης στις τρέχουσες κοινωνικές προκλήσεις.
• Στην ευαισθητοποίηση σχετικά με το ευρύ φάσμα των ωφελειών που προκύπτουν από την οργανική ένταξη της πολιτιστικής κληρονομιάς στις τοπικές, περιφερειακές και εθνικές πολιτικές για τη βιώσιμη ανάπτυξη, καθώς και στα σχετικά προγράμματα.
• Στην ανάδειξη της αναγκαιότητας για την ανάληψη συντονισμένης και συλλογικής δράσης από όλους τους ενδιαφερόμενους, συμπεριλαμβανομένων των εθνικών κυβερνήσεων, της Αυτοδιοίκησης, του ιδιωτικού τομέα και της κοινωνίας των πολιτών, με σκοπό τη μεγιστοποίηση των δυνατοτήτων που παρέχει η πολιτιστική κληρονομιά για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη.
• Στη συζήτηση για ένα κοινό ευρωπαϊκό στρατηγικό πλαίσιο για την πολιτιστική κληρονομιά, με σκοπό την ενίσχυσή της ως βασικού παράγοντα και πόρου για την επίτευξη των στόχων της Στρατηγικής Ευρώπη 2020, καθώς και για τη διαμόρφωση προτεραιοτήτων στη χάραξη πολιτικών, κοινοτικών και εθνικών, στο άμεσο μέλλον – ιδίως, σε συσχετισμό με το επόμενο Πρόγραμμα Εργασίας του Συμβουλίου της ΕΕ για τον Πολιτισμό.
O Alfredas Jomantas εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού της Λιθουανίας από το 1991, λίγο μετά την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της Λιθουανίας. Από το 1992 έως το 1997, υπηρέτησε ως Γενικός Γραμματέας της Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO. Εργάζεται στο Τμήμα Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 1997, και ασχολείται με την διαχείριση των διεθνών συνεργασιών και των Ευρωπαϊκών θεμάτων που σχετίζονται με την πολιτιστική κληρονομιά. Ο τομέας ευθύνης του περιλαμβάνει επίσης τις δημόσιες σχέσεις και τον Κατάλογο της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Λιθουανίας. Πρώην πρόεδρος της Κατευθυντήριας Επιτροπής για τον Πολιτισμό, την Πολιτιστική Κληρονομιά και το Τοπίο (CDCPP) του Συμβουλίου της Ευρώπης και πρώην Πρόεδρος της Ομάδας Προβληματισμού με θέμα «Ε.Ε. και Πολιτιστική Κληρονομιά».
Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Τίτλου Σπουδών στις Θεωρητικές Επιστήμες με ειδίκευση στη Σύγχρονη Γλώσσα και Λογοτεχνία από το Sotheby, Park, Barnet & Co. του Λονδίνου (1981). Υπηρετεί στο Υπουργείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων και Τουρισμού της Ιταλίας ως Προϊσταμένη της Μονάδας Συντονισμού Διεθνών Σχέσεων και είναι σήμερα αρμόδια για το συντονισμό των δράσεων της Ιταλικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. 2014. Ήταν συντονίστρια για την σύναψη διαφόρων διμερών συμφωνιών, όπως αυτή μεταξύ Η.Π.Α. και Ιταλίας σχετικά με τους περιορισμούς και την εισαγωγή αρχαιολογικών αγαθών καθώς και το Μνημόνιο (MoU) πολιτιστικής συνεργασίας Κίνας και Ιταλίας. Το 2003 ήταν συντονίστρια της ομάδας εργασίας για την οργάνωση της Ιταλικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ε.Ε. Από το 2006 έως το 2008 διετέλεσε Γραμματέας της Επιτροπής για τον επαναπατρισμό των παρανόμως εξαχθέντων Ιταλικών πολιτιστικών αγαθών. Κατά τα έτη 2006/2010 συμμετείχε ως Eθνική Eμπειρογνώμων στην Κατευθυντήρια Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης για τον Πολιτισμό (CoE CDCULT). Είναι επίσης, ανεξάρτητη Εμπειρογνώμων για την αξιολόγηση των Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων για τον Πολιτισμό, Εθνική Αντιπρόσωπος της Επιτροπής Πολιτιστικής Διαχείρισης (Cultural Management Committee), Εθνική Εμπειρογνώμων και συν-Διευθύντρια της ομάδας Ανοικτής Μεθόδου Συντονισμού (ΑΜΣ) σε θέματα Πολιτισμού και Εθνική Εμπειρογνώμων στο πλαίσιο της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων για τις πολιτιστικές και εξωτερικές σχέσεις της Ε.Ε., Focus on China (από το 2011). Είναι Λέκτορας Οικονομικών και Διαχείρισης Πολιτιστικής Κληρονομιάς στο Τμήμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Ιστορία της Τέχνης και την Αρχαιολογία του Πανεπιστημίου της Ρώμης “La Sapienza”.
Η Λίνα Γ. Μενδώνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του Αρσακείου Ψυχικού και πτυχιούχος των Τμημάτων Κλασικής Φιλολογίας, Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1988 αναγορεύθηκε με άριστα διδάκτωρ Αρχαιολογίας του ιδίου Πανεπιστημίου. Το 1987, παρακολούθησε ως υπότροφος του C.N.R.S. προδιδακτορικό κύκλο σπουδών στη Maison de l'Orient, στην Λυών. Το 1988, παρακολούθησε κύκλο μεταδιδακτορικών σεμιναρίων σε θέματα αρχαίας ελληνικής ονομαστικής στην Οξφόρδη με υποτροφία της Βρετανικής Αρχαιολογικής Σχολής της Αθήνας.
Το 1989 εντάχθηκε στο ερευνητικό δυναμικό του Κέντρου Ελληνικής και Ρωμαϊκής Αρχαιότητας του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, στο οποίο υπηρετεί μέχρι σήμερα σε θέση Κυρίου Ερευνητή.
Είναι μέλος πολλών ελληνικών και διεθνών επιστημονικών οργανισμών, εταιρειών και ενώσεων. Διατελεί επικεφαλής και μέλος σε επιστημονικές ομάδες ευρωπαϊκών και διεθνών προγραμμάτων.
Πεδία των επιστημονικών της ενδιαφερόντων είναι η αρχαία ελληνική επιγραφική, η ιστορία και η τοπογραφία, η μελέτη του τοπίου ως πολιτιστικού αγαθού, η προστασία, ανάδειξη και διαχείριση του πολιτιστικού αποθέματος, η θεωρία και η πολιτική του Πολιτισμού.
Συγγραφέας μονογραφιών και μεγάλου αριθμού άρθρων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά συνεδρίων και συλλογικούς τόμους. Συνεκδότρια πέντε συλλογικών τόμων.
Διετέλεσε Ειδική Επιστημονική Σύμβουλος στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, από το 1994 έως 1997, και στο Υπουργείο Αιγαίου, από το 1997 έως το 1999.
Από τον Μάρτιο 1999 έως τον Μάρτιο 2004 υπηρέτησε ως Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού. Από το Νοέμβριο 2009 έως τον Ιανουάριο 2015, υπηρέτησε ως Γενική Γραμματέας των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού και Πολιτισμού και Αθλητισμού.
Είναι παντρεμένη με τον καθηγητή Παναγιώτη Δουκέλλη. Ο γιος τους, Νικόλας Δουκέλλης, είναι νομικός με εξειδίκευση στο οικονομικό έγκλημα.
Έχει τιμηθεί:
1. Για την συμβολή της στις πολιτιστικές σχέσεις Ελλάδος και Ιταλίας, από τον Πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας με το παράσημο Commendatore (II Clase), Ordine della Stella della Solidarietà Italiana (2003).
2. Για την διαρκή στήριξη και βοήθειά της στον θρόνο του Αγίου Μάρκου, από τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας με το οφφίκιο της Αρχόντισσας Θησαυροφύλακος (2014).
3. Για την συμβολή της στην προστασία του πολιτιστικού αποθέματος της Μονής του Σινά, από τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου με το παράσημο του τάγματος της Αγίας Αικατερίνης (2010).
4. Για την συμβολή της στην προστασία του πολιτιστικού αποθέματος της Μεσσηνίας, από τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας με τον μεγαλόσταυρο της Ιεράς Μητροπόλεως (2016).
