Τα σχέδια του Γιώργου Χειμωνά

Ο Γιώργος Χειμωνάς γεννήθηκε στην Καβάλα το 1936 και πέθανε στο Παρίσι το 2000. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και ειδικεύθηκε στη Νευρολογία και Ψυχιατρική. Μετά από σύντομες και γόνιμες σπουδές στο Παρίσι, παρουσιάζει το 1966 τη διατριβή (Assistanat) με τίτλο Conscience, parole et Aphasie. Επιστρέφοντας, ιδρύει το πρώτο στην Ελλάδα, Νευροψυχολογικό Εργαστήριο για την Νευροεπιστημονική μελέτη της γλώσσας και την διαταραχών της στη Νευρολογική Κλινική του Αιγινήτειου Νοσοκομείου. Ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια ασχολείται, παράλληλα με την Ιατρική, και με τη λογοτεχνία εκδίδοντας το εμβληματικό έργο «ο Πεισίστρατος» (1960). Η συνεισφορά του στην Αφασιολογική έρευνα και εν γένει στη μελέτη του Λόγου συνοψίζεται σε μία σειρά σημαντικών και επιδραστκών εκδόσεων. Το 1970 παρουσιάζει τη Διδακτορική του διατριβή, η Στοματογλωσσοπροσωπική απραξία, το 1980 την υφηγεσία του ο Αυτοματοεκούσιος διχασμός. Αργότερα, τη δεκαετία του 1980, εκδίδει τα Μαθήματα για το Λόγο, το ο Χρόνος και το σύμβολο, και την Δύσθυμη αναγέννηση. Η συνεισφορά του στη μελέτη της γλώσσας είναι σημαντική γιατί ανέδειξε τα βαθύτερα στρώματα της γλωσσικής λειτουργίας τα οποία καλύπτονται από τον εκούσιο έλεγχο. Στις βλάβες, ο εκούσιος έλεγχος αμβλύνεται και αναδύονται αρχέγονα γλωσσικά στοιχεία, αυτά που αποτελούν και το υλικό της γλώσσας της Τέχνης. Η δύναμη της γλώσσας της Τέχνης τον ελκύει ολοένα και περισσότερο και γιαυτό η λογοτεχνική του παραγωγή συνεχώς αυξάνεται και στρέφεται προοδευτικά προς τις μεταφράσεις-διασκευές-αποδόσεις κλασικών έργων. Οι μεταφράσεις του για τις Βάκχες, τη Μήδεια, τον Άμλετ και τον Μακβεθ θεωρούνται πλέον υποδειγματικές.

Το καινοτόμο έργο του, συνολικά, τόσο όσον αφορά τη μελέτη της γλώσσας όσο και τη καθεαυτό λογοτεχνία αποτελούν αντικείμενα ερεύνης από νεώτερους μελετητές.

Το 1997 παραιτείται από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία. Το τελευταίο του έργο, «το σπίτι της Γερτρούδης» παρέμεινε ημιτελές.

Η εκδήλωση οργανώνεται σε τρία μέρη. Αρχικά συζητάμε τα φιλολογικά ζητήματα που αναδύονται στο έργο του Γ,Χ. με επικέντρωση στο γλωσσικό ύφος των έργων του τόσο λογοτεχνικών όσο και επιστημονικών.

Στο δεύτερο μέρος συζητώνται οι απόψεις του Γ.Χ για την Αφασία και εν γένει για τη γλώσσα και γίνεται προσπάθεια να ενταχθούν οι απόψεις του στο διεθνές και ελληνικό γίγνεσθαι. Παράλληλα διερευνάται η επιμέρους συνεισφορά του Γ. Χ. στη διαμόρφωση μίας ολιστικής προσέγγισης του φαινομένου της γλώσσας. Τέλος η συνάντηση κλείνει με αναφορές στον άνθρωπο Γ.Χ. μέσα από τις προσωπικές του σχέσεις με συναδέλφους στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο.