Τεχνητή Νοημοσύνη και η 4η Βιομηχανική Επανάσταση (με ταυτόχρονη μετάφραση στα ελληνικά)

Ο Μιχάλης Μπλέτσας είναι Ερευνητής και Διευθυντής Πληροφορικής στο Media Lab του ΜΙΤ όπου και εργάζεται από το 1996. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της προσπάθειας «Ένα Λάπτοπ Ανά Παιδί» (OLPC) όπου και είχε κεντρική συνεισφορά στον σχεδιασμό και την υλοποίηση του πρωτοπόρου φορητού υπολογιστή «ΧΟ», καθώς και της συνδεσιμότητας του στο διαδίκτυο. Τα τρέχοντα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη διαδικτυακή ασφάλεια, τα ασύρματα δίκτυα, την αυτοματοποίηση του εντοπισμού των ψευδών ειδήσεων και τη δημιουργία αποτελεσματικών υπολογιστικών υποδομών μηχανικής μάθησης υψηλής απόδοσης. Έχει υλοποιήσει δίκτυα ευζωνικής πρόσβασης βασισμένα σε τεχνολογίες αιχμής συμπεριλαμβανομένης μιας από τις πρώτες δοκιμαστικές πλατφόρμες ADSL καθώς και ποικίλες ασύρματες τεχνολογίες. Έχει πολυποίκιλη συμβουλευτική και επιχειρηματική εμπειρία παράλληλα με εκτεταμένη κοινωφελή δραστηριότητα. Έχει υπάρξει σύμβουλος κυβερνήσεων σχετικά με ζητήματα πολιτικής που αφορούν στην τεχνολογία και εμπειρογνώμων τεχνικών θεμάτων για αξιωματούχους ανώτατου επιπέδου. Έχει συν-ιδρύσει 2 εταιρείες και έχει διατελέσει διευθυντής και σύμβουλος σε πλήθος εταιρειών. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ.

Ο Κωνσταντίνος Περικλή Δασκαλάκης είναι καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών στο ΜΙΤ. Η έρευνά του επικεντρώνεται στην θεωρητική πληροφορική και την διεπαφή της με τα Οικονομικά, την Στατιστική, τη Θεωρία Πιθανοτήτων, και την Τεχνητή Νοημοσύνη.

Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης είναι Κρητικός στην καταγωγή, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα όπου τελείωσε το Βαρβάκειο Πειραματικό Λύκειο το 1999. Το 2004 αποφοίτησε από τη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με βαθμό 9,98 /10. Το καλοκαίρι του 2004 μετέβη στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α. με υποτροφία από το πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϋ για να ακολουθήσει διδακτορικές σπουδές στην Επιστήμη των Υπολογιστών, υπό την εποπτεία του διακεκριμένου επιστήμονα της πληροφορικής, καθηγητή Χρίστου Παπαδημητρίου. Μετά το πέρας των σπουδών του, το έτος 2008-2009, εργάστηκε ως μετα-διδακτορικός ερευνητής στα εργαστήρια της Microsoft, της οποίας ήταν υπότροφος ήδη κατά τη διάρκεια των διδακτορικών του σπουδών. Την άνοιξη του 2008 είχε προσφορές θέσης καθηγητή από πολλά πανεπιστήμια στον κόσμο, ενώ από το καλοκαίρι του 2008 είναι καθηγητής στο κορυφαίο ΜΙΤ.

Η εργασία του το 2006 με τους καθηγητές Πωλ Γκόλντμπεργκ και Χρίστο Παπαδημητρίου, με θέμα ‘‘Η Υπολογιστική Πολυπλοκότητα της Ισορροπίας Νας,’’ απάντησε σε ένα επιστημονικό ερώτημα άλυτο για πάνω από 50 χρόνια, από την δημοσίευση του Τζον Νας το 1950, για την οποία ο Νας βραβεύτηκε με το Νόμπελ Οικονομικών. Η εργασία του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη εντοπίζει υπολογιστικά εμπόδια στην εφαρμοσιμότητα της ισορροπίας Νας, που υπήρξε το επίκεντρο των οικονομικών μαθηματικών, και δείχνει την ανάγκη για καινούριες πιο ρεαλιστικές έννοιες ισορροπίας. Για την εργασία τους οι Δασκαλάκης-Γκόλντμπεργκ-Παπαδημητρίου βραβεύτηκαν το καλοκαίρι του 2008 από τη Ένωση Θεωρίας Παιγνίων (Game Theory Society) με το βραβείο Καλάι, και το καλοκαίρι του 2011 από την Ένωση Βιομηχανικών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών (Society for Industrial and Applied Mathematics) με το βραβείο εξαιρετικής έρευνας.

Πιο πρόσφατα η έρευνα του Κωνσταντίνου Δασκαλάκη επικεντρώθηκε στη μελέτη των μαθηματικών θεμελίων των δημοπρασιών, όπου γενίκευσε σε πολλαπλά αντικείμενα την επίσης βραβευμένη με Νόμπελ δημοπρασία του Ρότζερ Μάιερσον, ενώ τώρα η έρευνά του επικεντρώνεται στην Στατιστική σε πολλές διαστάσεις, και την τεχνητή νοημοσύνη.

Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης τιμήθηκε το 2018 με το κορυφαίο βραβείο Νεβανλίνα από τη Διεθνή Ένωση Μαθηματικών (International Mathematical Union). Το βραβείο αυτό απονέμεται μαζί με το βραβείο Φιλντς, για εξαιρετική συνεισφορά στις μαθηματικές πτυχές των επιστημών της πληροφορίας. Το 2008 τιμήθηκε με το επίσης κορυφαίο βραβείο για την καλύτερη διδακτορική διατριβή στην πληροφορική από τη Εταιρία Επιστημόνων Πληροφορικής ACM (Association for Computing Machinery), ενώ τον Ιούνιο του 2019 τιμήθηκε ως o νεαρός επιστήμονας της χρονιάς από τον ίδιο οργανισμό με το βραβείο Grace Murray Hopper.

Έχει λάβει πολλές άλλες τιμητικές διακρίσεις. Ενδεικτικά, το 2010 τιμήθηκε από το Ίδρυμα Επιστημών της Αμερικής (National Science Foundation), και το ίδρυμα Σλόουν (Sloan Foundation). Το 2011 του απονεμήθηκε το βραβείο Ruth and Joel Spira εξαιρετικής διδασκαλίας από το ΜΙΤ. Το 2012 του απονεμήθηκε η ερευνητική υποτροφία της Microsoft, το 2017 το ερευνητικό βραβείο της Google, και το 2018 το βραβείο του ιδρύματος Simons. Τέλος, το 2013 του απονεμήθηκε το βραβείο της καλύτερης δημοσίευσης στο συνέδριο ACM Conference on Economics and Computation.

Ο Δημήτρης Καιρίδης είναι Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει διατελέσει Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και Επιστημονικός Σύμβουλος του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής». Από το 2002 διηύθυνε τη Θερινή Ακαδημία Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων της Ολυμπίας και από το 2009 τo δίκτυο προβληματισμού και δράσης Navarino Network στη Θεσσαλονίκη, του οποίου είναι Ιδρυτικός Διευθυντής. Διετέλεσε καθηγητής στην Έδρα Ελληνικών και Ευρωπαϊκών Σπουδών «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» στο Fletcher School του Πανεπιστημίου Tufts και διευθυντής του Προγράμματος Κόκκαλη για τη Νοτιοανατολική και την Κεντροανατολική Ευρώπη στο Kennedy School του Πανεπιστήμιου Harvard. Τα πιο πρόσφατα βιβλία του έχουν τίτλο: Εθνικισμός, Εθνοτικές Συγκρούσεις και Διεθνείς Σχέσεις-Θεωρία και Πράξη στα Βαλκάνια, Αθήνα: Ι. Σιδέρης, 2015, Θεσσαλονίκη: Μια πόλη σε μετάβαση, 1912-2012 (επιμ.), Θεσσαλονίκη: Επίκεντρο, 2015, Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ξένος Τύπος, Αθήνα: Πατάκης, 2014, The Historical Dictionary of Modern Greece, London: The Scarecrow Press, Inc., 2009, και Η Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική και η Συντηρητική Aντεπανάσταση, Αθήνα: Ι. Σιδέρης, 2008.

Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ. και κάτοχος διδακτορικού διπλώματος από το Fletcher School of Law and Diplomacy, Tufts University. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο σημείο τομής των διεθνών σχέσεων με τη συγκριτική πολιτική, με έμφαση στην ανάλυση της εξωτερικής πολιτικής των κρατών.