Bertram Scheibel Marion Susan
Γλώσσα
Αγγλική
Ημερομηνία
15/12/2022
Διάρκεια
00:19:00
Εκδήλωση
Ηeinrich Schliemman, Χρήστος Τσούντας, Παναγιώτης Σταματάκης. Πρωτοπόροι της Προϊστορικής Αρχαιολογίας
Χώρος
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Διοργάνωση
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Κατηγορία
Αρχαιολογία
Ετικέτες
Ερρίκος Σλήμαν, Heinrich Schliemann, Χρήστος Τσούντας, Παναγιώτης Σταματάκης, προϊστορική αρχαιολογία, Rudolf Virchow, διεπιστημονικότητα, προϊστορία, Τροία, διεπιστημονικές εξετάσεις, φυσικές επιστήμες, ανθρωπιστικές επιστήμες
Η επίδραση του Rudolf Virchow στις ανασκαφικές και ερευνητικές μεθόδους του Heinrich Schliemann
Σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνει τον Heinrich Schliemann να βασίσει την εξερεύνηση της Τροίας σε στέρεες επιστημονικές αρχές, ο William Ewart Gladstone συνέστησε τον Rudolf Virchow, τον σημαίνοντα Γερμανό λόγιο, ως επαφή το 1875. Η επιστημονική προσέγγιση του Virchow είχε στόχο να αποκτήσει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και του πολιτισμού, για την οποία υποστήριξε την ανάγκη διεπιστημονικής συνεργασίας μεταξύ των φυσικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Σε αυτή την κατεύθυνση, είχε υπάρξει σημαντική πρόοδος από την ιατρική και την ανθρωπολογία έως την προϊστορική αρχαιολογία και εθνολογία από τη δεκαετία του 1860. Αναδείχθηκε σε ηγετικό διασυνδετικό ρόλο στους γερμανικούς ακαδημαϊκούς κύκλους και – με βάση τη δική του επιτόπια αρχαιολογική έρευνα – συνιδρυτής του επιστημονικού πεδίου της προϊστορίας. Ακόμη και σε αυτό το οριοθετημένο επιστημονικό πεδίο, οι δραστηριότητες του Virchow ήταν καθολικές και περιεκτικές, καλύπτοντας ένα χρονολογικό εύρος από την Παλαιολιθική έως τον Μεσαίωνα και ένα γεωγραφικό πεδίο που εκτείνεται πολύ πέρα από την Κεντρική Ευρώπη για να καλύψει σχεδόν ολόκληρο τον κόσμο. Θεωρήθηκε επίσης ως ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στο υλικό των προϊστορικών ευρημάτων της εποχής του. Τα πρωτοποριακά του επιτεύγματα περιλαμβάνουν μελέτες σχετικά με τη στρωματογραφία οχυρώσεων στην Ανατολική Γερμανία κατά τη διάρκεια της προ-και πρώιμης ιστορίας, και στη σημασία των τυπολογιών κεραμικής για τη χρονολόγηση αλλά και την πολιτιστική σημασία των προϊστορικών τοποθεσιών εύρεσης. Μια εργασία που δημοσίευσε ο Virchow το 1870, στην οποία εξέταζε την προέλευση ενός συγκεκριμένου τύπου κεραμικής, είχε τον τίτλο «Über Gesichtsurnen». Ήταν υπεύθυνη για την αρχική επαφή μεταξύ του Schliemann και του Virchow το 1875. Σύντομα αναπτύχθηκε μια εντατική επιστημονική/ ερευνητική ανταλλαγή σκέψεων και προβληματισμών (ιδιαίτερα μετά την πρώτη επίσκεψη και παραμονή του Virchow στην Τροία το 1879) μεταξύ του αυτοδίδακτου λάτρη του Ομήρου από τη μία πλευρά και του μεθοδικού ακαδημαϊκού που εκπαιδεύτηκε στις φυσικές επιστήμες από την άλλη. Τα κοινά τους ενδιαφέροντα περιελάμβαναν τα τρέχοντα ερευνητικά αποτελέσματα και τα μεθοδολογικά θεμέλια της αρχαιολογίας και της πολιτιστικής ιστορίας. Στο λόφο Hissarlik και στην Τρωάδα, ο Virchow διεύρυνε την αντίληψη του Schliemann όσον αφορά τις διεπιστημονικές εξετάσεις, μια μεθοδολογία που βασίζεται σε επιστημονικές αρχές, και στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων των ανασκαφών. Ο Virchow ενθάρρυνε επίσης τον Schliemann να συμπεριλάβει ομάδα θετικών επιστημόνων στην έρευνά του και συνέβαλε ουσιαστικά στη δημιουργία μιας στρωματογραφίας του τύμβου στο Hissarlik. Όταν εμφανίστηκε το 1881 η έκδοση του Schliemann «Ήλιος», ήταν μια μαρτυρία της προόδου του προς μια πιο επιστημονική προσέγγιση των ανασκαφικών δεδομένων και μια αυξανόμενη διεπιστημονική συνεργασία. Ο Virchow έμελλε να παραμείνει ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του Schliemann στον ακαδημαϊκό κόσμο μέχρι το θάνατο του τελευταίου το 1890.
