Τι greeklish, τι φραγκοχιώτικα...

Τα Νέα Μέσα, από κατασκευής τους καθώς και για λόγους ευρύτερης διάχυσης της χρήσης τους στο παγκόσμιο κοινό, χρησιμοποιούν ως όχημα την αγγλική γλώσσα. Από τις απλές, «καθημερινές» έννοιες (internet, chat, videocall) έως και την ορολογία των γλωσσών προγραμματισμού και των λειτουργικών συστημάτων (style sheets, android, tags), το σύνολο της επικοινωνίας ανάμεσα στους ειδήμονες αλλά και στους απλούς χρήστες διεξάγεται στην αγγλική γλώσσα. Έχουν γίνει προσπάθειες για την απόδοση των βασικών και περισσότερο χρησιμοποιούμενων όρων στα ελληνικά, αλλά και πάλι πολλές λέξεις παραμένουν αμετάφραστες.

Στο πλαίσιο αυτό που διαμορφώνεται ή «επιβάλλεται» από τη χρήση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ), εντάσσεται και το ζήτημα της χρήσης των greeklish.

Έχει ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι τα greeklish έκαναν την εμφάνισή τους πολλά χρόνια πριν, επομένως δεν αποτελούν εφεύρεση της εποχής του διαδικτύου. Υπάρχει καταγεγραμμένη μαρτυρία για ένα -χαμένο σήμερα- χειρόγραφο της «Ερωφίλης» του 1595, αυτόγραφο του Χορτάτση, στο οποίο ο συγγραφέας έγραψε το έργο του με λατινικό αλφάβητο, χωρίς όμως να είναι γνωστός ο λόγος για την επιλογή του αυτή. Χρήση λατινικού αλφαβήτου για ελληνική γραφή έχουµε επίσης στη Χίο τον 18ο αιώνα, τα λεγόµενα «φραγκοχιώτικα» (Langue Francochiotica), που απαντώνται κυρίως σε θρησκευτικά κείµενα και επιστολές.

Διατρέχει άραγε πράγματι η γλώσσα έναν πραγματικό κίνδυνο από την τόσο ευρεία χρήση των greeklish; Θεωρούμε ότι είναι μάλλον υπερβολική η ταύτιση της γραφής με την ίδια τη γλώσσα. Τα greeklish δεν επηρεάζουν τις λέξεις, παρά μόνο τη γραφή τους. Επομένως, θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τα ζητήματα που τίθενται σε αισθητικής και εκπαιδευτικής φύσεως.