Λαμπρινουδάκης Βασίλειος
Γλώσσα
Ελληνική
Ημερομηνία
28/03/2013
Διάρκεια
78:59
Εκδήλωση
Megaron Plus - Διαλέξεις
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
Κατηγορία
Αρχαιολογία, Ιατρική
Ετικέτες
Επίδαυρος, Ασκληπιείο, Ακληπιός, ναός του Ασκληπιού, θέατρο της Επιδαύρου, θεραπευτήριο του Ασκληπιού, ίαση
Η Επίδαυρος δεν είναι μόνο οι παραστάσεις στο θέατρο του Πολυκλείτου. Είναι κι ένας μοναδικός αρχαιολογικός χώρος με τον ναό του Ασκληπιού και τις εγκαταστάσεις του θεραπευτηρίου του: την έδρα του θεού ιατρού της αρχαιότητας και το σημαντικότερο θεραπευτικό κέντρο όλου του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου. Ο τόπος όπου, για τους Έλληνες, γεννήθηκε η ιατρική. Τόπος κάτι παραπάνω από γνώριμος στον Ομότιμο Καθηγητή της Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικό Γραμματέα του Δ.Σ. του Σωματείου «Διάζωμα» (που δραστηριοποιείται ως προς την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων), Βασίλειο Λαμπρινουδάκη, ο οποίος από το 1974 διευθύνει τις ανασκαφές της Αρχαιολογικής Εταιρείας στο ιερό του Απόλλωνα Μαλεάτα και κυρίως προεδρεύει, από το 1984, της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ο αρχαιολόγος που εδώ και πολλά χρόνια συντονίζει τα έργα συντήρησης και ανάδειξης των μνημείων της Επιδαύρου και των δύο ιερών τα οποία έχουν οδηγήσει στη ριζική αλλαγή της φυσιογνωμίας του αρχαιολογικού χώρου, ήταν ο ομιλητής μιας ξεχωριστής διάλεξης που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 28 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής με θέμα «Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου: Τόπος φροντίδας σώματος και ψυχής». Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Σωματείο ΔΙΑΖΩΜΑ.
Η Επίδαυρος είναι κυρίως γνωστή για το αρχαίο της θέατρο. Τα τελευταία χρόνια αναδεικνύεται όμως και η άλλη σπουδαία πλευρά της: To ιερό του Ασκληπιού και του πατέρα του Απόλλωνα, που περιλαμβάνει και το θέατρο, υπήρξε το λίκνο της ιατρικής. Παλαιά αλλά και νέα σημαντικά ευρήματα αναδεικνύουν την εξέλιξη μιας πανάρχαιας λατρείας με κύριο περιεχόμενο τη θεουργική θεραπεία προς την πρακτική-επιστημονική ιατρική. Πρώιμοι θεατρικοί χώροι φιλοξένησαν λατρευτικά δρώμενα, στα οποία προστέθηκαν στους κλασικούς χρόνους η άσκηση του σώματος με τους αγώνες στο στάδιο και η φροντίδα τους πνεύματος με το δράμα στο θέατρο.
Με τις εκτεταμένες εργασίες αναστήλωσης και διαμόρφωσης που εκτελεί η Επιτροπή Συντήρησης των Μνημείων Επιδαύρου της Γενικής Γραμματείας του ΥΠΑΙΘΠΑ, καθώς και με τη δυνατότητα πλούσιας ψηφιακής ξενάγησης με κινητά τηλέφωνα που δημιούργησε το ΔΙΑΖΩΜΑ, ξαναζωντανεύει στα μάτια του κάθε επισκέπτη η λειτουργία της πιο φιλάνθρωπης λατρείας του αρχαίου κόσμου.
Στην άκρως επιμορφωτική ομιλία του, ο καθηγητής δενπεριορίστηκε μόνο στο σπουδαίο, σύγχρονο έργο της αναστήλωσης και της ανάδειξης των μνημείων της Επιδαύρου. Δημιουργώντας μια νοητή γέφυρα ανάμεσα στο χθες και το σήμερα της λειτουργίας του Ασκληπιείου, αναφέρθηκε λεπτομερώς στην ανάπτυξη της ιαματικής λατρείας του Απόλλωνος και του Ασκληπιού στον χώρο, στο χαρακτήρα της ίασης ανθρώπων ή καταστάσεων που αυτό προσέφερε και τα βασικά κτίρια που εξυπηρετούσαν τη λειτουργία του ιερού. Στην τεράστια κοινωνική προσφορά του ιερού της Επιδαύρου - που κατέκτησε όλο τον κόσμο της Μεσογείου με τη μεταφύτευση της λατρείας του σε πάνω από διακόσια θυγατρικά ιερά και το κατέστησε λίκνο του ιατρικού έργου - και ειδικότερα στη μορφή και το ρόλο του θεάτρου του Ασκληπιείου στη λατρεία και την ψυχαγωγία των προσκυνητών. Για να καταλήξει, παρουσιάζοντας τη δυναμική της σύγχρονης χρήσης του θεάτρου σε σχέση και με την σύγχρονη φροντισμένη μορφή των άλλων μνημείων του ιερού.
Ο Βασίλειος Κ. Λαμπρινουδάκης είναι Ομότιμος Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αντεπιστέλλον μέλος της Académie des Inscriptions et Belles-Lettres των Παρισίων και της Akademie der Wissenschaften της Βιέννης. Μέλος του Δ.Σ. της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, Γενικός Γραμματέας του Σωματείου για την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων ΔΙΑΖΩΜΑ και Επικεφαλής της Επιστημονικής ομάδας του Διεθνούς Δικτύου Αρχαίων Θεάτρων. Διευθύνει ανασκαφές και εργασίες ανάδειξης μνημείων στη Νάξο, την Επίδαυρο και την Παλαιομάνινα. Το δημοσιευμένο επιστημονικό του έργο αναφέρεται στην αρχαία ελληνική τέχνη, την αρχαία αρχιτεκτονική, την τοπογραφία της αρχαίας Ελλάδας, την επιγραφική, την αρχαία θρησκεία και λατρεία, τη θεωρία της αρχαιολογίας, καθώς και την Διαχείριση και Ανάδειξη Μνημείων. Τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας (2003) για την προβολή της ελληνικής αρχαιολογίας διεθνώς.
Είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Επιδαύρου του ΥΠΠΟ (από το 1984). Μέλος της Academia Europea και ισόβιο μέλος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, όπως επίσης τακτικό μέλος του Γερμανικού και του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου. Έχει, μεταξύ άλλων, διατελέσει Πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986-1989, 1993-1995, 2003-2005), Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ταμείου Διαχείρισης Πιστώσεων για την Εκτέλεση Αρχαιολογικών Έργων του ΥΠΠΟ (1998-2007), μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (1981-2005) και μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (2006-2012). Είναι συνεκδότης του περιοδικού Αρχαιογνωσία, τόμων επιστημονικών συνεδρίων, τιμητικών επιστημονικών τόμων και Διεθνών Εγκυκλοπαιδικών Λεξικών (όπως του Lexikon Iconograpicum Mythologiae Classicae).