Το χρώμα του καιρού και του κλίματος

Ο Παναγιώτης Τέτσης γεννήθηκε το 1925 στην Ύδρα. Εκεί έζησε τα παιδικά και τα πρώτα εφηβικά του χρόνια και το 1937 εγκαταστάθηκε στον Πειραιά. Το 1940 πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον Γερμανό ζωγράφο και χαράκτη Κ.Φρισλάντερ αλλά η καθοριστική στροφή στην καλλιτεχνική ζωή του έγινε όταν γνώρισε τους «πραγματικούς δασκάλους» του, Δημήτρη Πικιώνη και Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Το 1943 ξεκίνησε σπουδές ζωγραφικής στο προπαρασκευαστικό τμήμα της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών στην Αθήνα, κοντά στους Δημήτριο Μπισκίνη και Παύλο Μαθιόπουλο. Ακολούθησε η εισαγωγή του στα εργαστήρια της Σχολής -κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη– απ’όπου αποφοίτησε το 1949. Μέλος της ομάδας Αρμός Α και αργότερα της ομάδας Αρμός Β, το 1951 διορίστηκε επιμελητής στην έδρα του ελεύθερου σχεδίου, με καθηγητή τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, στην Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ. Από το 1953 έως το 1956 εγκαθίσταται στο Παρίσι, με υποτροφία του ΙΚΥ. Εκεί, στην Ecole des Beaux-Arts, διδάσκεται την τέχνη της χαλκογραφίας από τον E.J.Goerg. Ο Παναγιώτης Τέτσης ωριμάζει στη διάρκεια της δεκαετίας του '50, εποχή που τα αφηρημένα κινήματα έχουν αρχίσει να επηρεάζουν τους νέους καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Από το 1958 έως το 1976 διδάσκει στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών (γνωστό αργότερα ως Σχολή Βακαλό) ενώ παράλληλα (έως το 1962) διδάσκει ελεύθερο σχέδιο στη Σχολή Σχεδιαστών του Αθηναϊκού Τεχνολογικού Ομίλου. Το 1958 το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης τον εκλέγει μεταξύ Ελλήνων υποψηφίων για το διεθνές βραβείο του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ, όπου και εκτίθεται το έργο του. Ακολουθεί (1962) το Βραβείο Κριτικών για το έργο Το Ναυπηγείο, ενώ το 1970 ορίζεται εκπρόσωπος της Ελλάδας στην Μπιενάλε Βενετίας. Λόγω των ειδικών πολιτικών συνθηκών αρνείται τη συμμετοχή.

Ο Παναγιώτης Τέτσης δίδαξε από το 1976 μέχρι το 1991 στην ΑΣΚΤ και το 1989 εξελέγη Πρύτανης της Σχολής. Το 1993 έγινε ακαδημαϊκός. Είχε κάνει 60 ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και σε άλλες ελληνικές πόλεις, σε πινακοθήκες και σε ιδιωτικές αίθουσες τέχνης. Μεγάλες αναδρομικές εκθέσεις του Παναγιώτη Τέτση έχουν γίνει στην Κύπρο, τη Φλωρεντία (Σαλόνε Μπρουνελέσκι 2003), στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Άνδρο (Θάλαττα -2006), Στην Ύδρα (Μέγαρο Κουντουριώτη, Η Ύδρα του Τέτση, 2007). Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις: ΑΣΚΤ-Εθνική Πινακοθήκη (1987), Σύγχρονη Ελληνική Χαρακτική (The Fine Arts Society-Λονδίνο 1983), Η Φυσιογνωμία της Μεταπολεμικής Τέχνης στην Ελλάδα- Εξπρεσιονισμός (Γκαλερί Νέες Μορφές-1982), Διεθνής Έκθεση Χαρακτικής (Τόκιο 1964), Διεθνής Έκθεση Χαρακτικής (Λουγκάνο, Ελβετία-1960), Μπιενάλε Αλεξάνδρειας (1959), Μουσείο Guggenheim (Νέα Υόρκη-1958), Μπιενάλε Σάο Πάουλο (Βραζιλία-1957). Για το έργο του Παναγιώτη Τέτση έχουν εκδοθεί 4 μονογραφίες κι ένα βιβλίο με κείμενά του για την τέχνη. Ο ίδιος μετέφρασε και προλόγισε το βιβλίο του Ιταλού ζωγράφου του 14ου αιώνα, Τσενίνο Τσενίνι, «Πραγματεία περί Ζωγραφικής», σημαντικό για τις τεχνικές της σχολής του Τζότο.

Ο Χρήστος Ζερεφός είναι Γενικός Γραμματεύς της Ακαδημίας Αθηνών και Επόπτης του Κέντρου Ερεύνης Φυσικής της Ατμοσφαίρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει διατελέσει Καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Αθηνών, επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια Βοστώνης, Μινεσότα ως Fulbright Scholar, Πρόσεδρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Όσλο. Εθνικός Εκπρόσωπος για την Κλιματική Αλλαγή, Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της Academia Europaea, της Νορβηγικής Ακαδημίας, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, της Ρωσικής Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών κ.α. Έχει διατελέσει Πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Όζοντος, του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και του Ελληνικού Ιδρύματος για την Έρευνα και την Καινοτομία (ΕΛΙΔΕΚ). Ο κ. Ζερεφός είναι παγκοσμίως γνωστός για τις έρευνές του σχετικά με τις μεταβολές στο στρώμα του όζοντος, στην υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία και την αλληλεπίδραση κλίματος και φυσικοχημικών παραμέτρων σε παγκόσμια κλίμακα.

Επίσημη ιστοσελίδα του Χρήστου Ζερεφού