Aspden Peter
Preston Alex
Miller James
Μιχαλοπούλου Αμάντα
Παναγιωτόπουλος Νίκος
Παπαδάκη Κάλλια
Γλώσσα
Ελληνική, Αγγλική
Ημερομηνία
05/12/2011
Διάρκεια
75:39
Εκδήλωση
Το μυθιστόρημα και το αστικό τοπίο σε μια εποχή κρίσης και αλλαγής
Χώρος
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Διοργάνωση
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών - Megaron Plus
British Council
Κατηγορία
Λογοτεχνία
Ετικέτες
αστικό τοπίο, μυθιστόρημα, χρηματοπιστωτική κρίση, Αθήνα, Λονδίνο, Ελλάδα, Μεγάλη Βρετανία
Υπό τη σκιά της χρηματοπιστωτικής κρίσης και των κοινωνικών αναταραχών που βίωσαν πρόσφατα πόλεις όπως η Αθήνα και το Λονδίνο, ο πολιτιστικός συντάκτης των Financial Times Peter Aspden και οι συγγραφείς Alex Preston, James Miller, Αμάντα Μιχαλοπούλου, Νίκος Παναγιωτόπουλος και Κάλλια Παπαδάκη ανταλλάσσουν απόψεις για τα επίκαιρα αυτά ζητήματα μέσα από τη σκοπιά του συγγραφέα ή του δημοσιογράφου. Τη συζήτησή τους συντονίζει ο δημοσιογράφος Ηλίας Μαγκλίνης. Προλογίζει ο διευθυντής του Βρετανικού Συμβουλίου Tony Buckby.
Τον Δεκέμβριο του 2008 η Αθήνα έζησε ημέρες και νύχτες βίας και επιθετικότητας. Φαινόμενα που εντάθηκαν μετά την είσοδο της χώρας στη σφαίρα της οικονομικής κρίσης. Μια κρίση όμως που δεν αποτελεί αποκλειστικό «προνόμιο» της Ελλάδας αλλά ταλανίζει τη διεθνή κοινότητα, κυρίως στα κέντρα της: στις πόλεις της. Από τους «Indignados» της Ισπανίας έως τις βίαιες ταραχές του Λονδίνου, το καλοκαίρι που μας πέρασε, αλλά και τις πρόσφατες μαζικές διαδηλώσεις στο Μανχάταν (καθώς και την «αραβική άνοιξη», με την πλατεία Ταχρίρ της Αιγύπτου), ο αστικός ιστός δείχνει να μοιάζει με ένα εργαστήριο μέσα στο οποίο γεννώνται κινήσεις και ιδέες, δοκιμάζονται πειράματα, κάποτε με εκρηκτικές συνέπειες, προκαλούνται βίαιες χημικές αντιδράσεις, εν κατακλείδι, η πόλη φθείρεται και πληγώνει, δημιουργεί αλλά εγκλωβίζει, επινοεί διαρκώς το πρόσωπό της μέσα σε ένα ρευστό, διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Το αστικό τοπίο αποτελεί το επίκεντρο των συζητήσεων αυτών σε τρία επίπεδα. Καταρχάς, είναι ένα τοπίο υπό απειλή (περιβαλλοντική κρίση, τρομοκρατία). Δεύτερον, είναι ένα τοπίο ευάλωτο σε διάφορους τύπους κρίσης (χρηματοπιστωτική κρίση, αύξηση εγκληματικότητας, κοινωνική αναταραχή και αντίδραση, μετανάστευση, βανδαλισμός), και, τέλος, είναι ένα τοπίο που περιέχει σε μεγάλο βαθμό τη λεγόμενη παγκόσμια συνείδηση: τα αεροπορικά ταξίδια σήμερα είναι και πολύ πιο φθηνά και πολύ πιο προσιτά, ενώ και το Διαδίκτυο έχει μεταβάλλει δραστικά την έννοια του τοπικού ή της εθνικής ταυτότητας. Το Λονδίνο, η Αθήνα, η Νέα Υόρκη, το Τόκιο, το Παρίσι, το Λος Άντζελες είναι όλα ονόματα τοποθεσιών πολύ οικεία στους σύγχρονους συγγραφείς απ’ όπου κι αν προέρχονται όσο ποτέ άλλοτε.
Στις συζητήσεις αυτές δίνεται έμφαση στις διασυνδέσεις ανάμεσα σε Ελλάδα και Βρετανία (Λονδίνο, Μάντσεστερ, Εδιμβούργο, από τη μία, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, από την άλλη), με κεντρικό άξονα λογοτεχνικά ζητήματα που αφορούν και τις δύο χώρες, στο πλαίσιο μιας ανταλλαγής κοινών ή διαφορετικών εμπειριών και με γνώμονα τις πρόσφατες καταστροφές και τους βανδαλισμούς που υπέστησαν η Αθήνα και το Λονδίνο, και υπό το φως ευρύτερων ευρωπαϊκών ζητημάτων.
Ο Peter Aspden γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1958, αλλά έζησε μεγάλο μέρος της παιδικής του ηλικίας στην Ελλάδα από όπου κατάγεται η μητέρα του. Πριν στραφεί στη δημοσιογραφία, σπούδασε στο St Edmund Hall στην Οξφόρδη, όπου μελέτησε φιλοσοφία, πολιτικές επιστήμες και οικονομικά. Σήμερα είναι πολιτιστικός συντάκτης των Financial Times όπου αρθρογραφεί από το 1994. Η εβδομαδιαία του στήλη παρουσιάζεται κάθε Σάββατο στις σελίδες της εφημερίδας με θέμα τη Ζωή και την Τέχνη.
O Alex Preston γεννήθηκε το 1979 και ζει στο Λονδίνο με την οικογένειά του. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Hertford College στην Οξφόρδη. Εργάστηκε ως διαπραγματευτής στο Σίτι και σήμερα κάνει το διδακτορικό του στο Πανεπιστήμιο UCL με θέμα τη βία στη λογοτεχνία. «Η πόλη που μας πλήγωνε» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα και κυκλοφορεί στα ελληνικά από της εκδόσεις Παπαδόπουλος. Το βιβλίο έχει κερδίσει το βραβείο Spear’s και το βραβείο του Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, ενώ ήταν υποψήφιο για το Manchester Fiction Prize 2011. Ο συγγραφέας γράφει συχνά βιβλιοκριτικές για τον Observer και το New Statesman και διατηρεί μηνιαία στήλη στο περιοδικό Epsilon. Το δεύτερο μυθιστόρημά του, The Revelations, θα εκδοθεί από τους Faber and Faber τον Φεβρουάριο του 2012.
O James Miller γεννήθηκε το 1976 στο Λονδίνο και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο University College London και στο King’s College. Το πρώτο του μυθιστόρημα Lost Boys εκδόθηκε το 2008 λαμβάνοντας πολύ καλές κριτικές. Ακολούθησε το δεύτερο βιβλίο του Sunshine State το 2010. Την περίοδο αυτή γράφει το τρίτο του μυθιστόρημα με θέμα τη χρηματοπιστωτική κρίση και το σαρωτικό ρεύμα αντικαπιταλιστικών διαμαρτυριών σε όλο τον πλανήτη. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλές εκδόσεις και άρθρα του σε εφημερίδες όπως The Times και Der Taggesspiegel. Διδάσκει λογοτεχνία και δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Kingston.
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1966. Έχει γράψει οχτώ μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων και αρκετά παιδικά βιβλία.
Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Καθημερινή (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού Ρεύματα και τη συλλογή διηγημάτων Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη (1994).
Τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω" για το Γιάντες (1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Liberis Liber των ανεξάρτητων Καταλανών εκδοτών για το Θα ήθελα (2005), καθώς και το Βραβείο Διηγήματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη Λαμπερή μέρα (2012). To Θα ήθελα ήταν επίσης υποψήφιο για το βραβείο Best Book in Translation του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ. Έργα της έχουν ανέβει στο θέατρο και έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες. Πιο πρόσφατη μετάφραση το διήγημά της «Μεσοποταμία» στον τόμο Best European Fiction 2018 (Dalkey Archive).
Έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, στο Βρετανικό Συμβούλιο, στο Μουσείο Ηρακλειδών, στην Πύρνα και στην Artens.
Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε Τεχνολόγος Μηχανικός. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αλλά πολύ σύντομα στράφηκε στο σενάριο και την πεζογραφία. Έχει γράψει ή έχει συνεργαστεί στη συγγραφή των σεναρίων για δέκα ταινίες μεγάλου μήκους – ανάμεσά τους οι Απόντες (1996), ο Βασιλιάς (2002), η Αγρύπνια (2005) –σε σκηνοθεσία Ν. Γραμματικού-, οι Ώρες κοινής ησυχίας (2006, σκ. Κ. Ευαγγελάκου) κ.ά.. Έχει διδάξει σενάριο και έχει γράψει ή έχει συνεργαστεί στη συγγραφή των σεναρίων για δέκα ταινίες μεγάλου μήκους. Η συλλογή διηγημάτων του Η ενοχή των υλικών (1997, Βραβείο Μαρίας Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς) και τα μυθιστορήματά του Ο Ζίγκι απ’ τον Μάρφαν – Το ημερολόγιο ενός εξωγήινου (1998), Το γονίδιο της αμφιβολίας (1999) και Αγιογραφία (2003) κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ. Το τέταρτο μυθιστόρημά του, Τα παιδιά του Κάιν, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Η Κάλλια Παπαδάκη γεννήθηκε στο Διδυμότειχο το 1978. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε οικονομικά στις ΗΠΑ, στο Bard College και το πανεπιστήμιο Brandeis. Η συλλογή διηγημάτων της ο ήχος του ακάλυπτου (εκδ. Πόλις), απέσπασε θερμές κριτικές και το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού Διαβάζω. Έχει συμμετάσχει σε συλλογές διηγημάτων και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Νέα Εστία. Ασχολείται επαγγελματικά με τη συγγραφή σεναρίων μεγάλου μήκους.
