Το πρόσωπο και το έργο: Πέτρος Θέμελης

Η Κατιάννα Μίχα είναι Ιστορικός και εκπαιδευτικός, πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ καθώς και του Ινστιτούτου Ιστορίας του Πανεπιστημίου Paris IV της Σορβόννης. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο συνέχισε και τις μεταπτυχιακές της σπουδές, με ευρύτερο αντικείμενο την ιστορία των διεθνών σχέσεων. Το 1986 στράφηκε στην εκπαίδευση, διδάσκοντας κυρίως στο Λύκειο, στο τμήμα GCE και στο τμήμα ΙΒ της Σχολής Μωραΐτη. Από το 1999, ως μέλος της διεύθυνσης της Σχολής Μωραΐτη, ασχολήθηκε με έργο διοικητικό και παιδαγωγικό. Το ενδιαφέρον της εντοπίστηκε, ως επί το πλείστον, σε θέματα διδακτικής, στην εκπόνηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων, πιλοτικών μαθημάτων και εκπαιδευτικού υλικού.

Ο Σταύρος Μπένος γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1947 και είναι τοπογράφος-μηχανικός. Υπηρέτησε το δημόσιο βίο της χώρας ως: Δήμαρχος Καλαμάτας (1979-1990), Βουλευτής (Μεσσηνίας 1990-2004,  Β΄ Αθήνας 2004-2007), Υφυπουργός Πολιτισμού στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και Υπουργός Πολιτισμού, Υπουργός Αιγαίου και Υφυπουργός Δημόσιας Διοίκησης στις κυβερνήσεις Κώστα Σημίτη. Οι σημαντικότεροι σταθμοί στη διαδρομή του στη δημόσια σφαίρα είναι: α) η ανασυγκρότηση της Καλαμάτας μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς του Σεπτεμβρίου του 1986 που βραβεύθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Πολεοδόμων (πρότυπη και ανθρωποκεντρική πολεοδομική ανάταξη της Καλαμάτας) και από την Europa Nostra (Διάσωση και ανάδειξη των μνημείων της πόλης), β) η ίδρυση και λειτουργία των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών (Κ.Ε.Π.) και γ) η ίδρυση και λειτουργία του σωματείου «ΔΙΑΖΩΜΑ».

Ο Πέτρος Θέμελης (1936-2023), γιος του λογοτέχνη Γιώργου Θέμελη, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1936. Ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Πήρε πτυχίο Iστορίας και Aρχαιολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και σε συνέχεια, το 1972, διδακτορικό δίπλωμα από το Aρχαιολογικό Iνστιτούτο του Πανεπιστημίου του Mονάχου με θέμα διατριβής “Frühgriechische Grabbauten” ("Πρώιμα Ελληνικά Ταφικά Μνημεία"), Zabern Verlag, Mainz 1976.

Μετά το πέρας της στρατιωτικής του θητείας προσελήφθη ως επιστημονικός βοηθός στην Aρχαιολογική Yπηρεσία του Nομού Θεσσαλονίκης και έλαβε μέρος σε ανασκαφές στη Δυτική Μακεδονία, κυρίως στην Πέλλα και το ανάκτορο της Bεργίνας ως επιστημονικός βοηθός των Εφόρων Αρχαιοτήτων Xαράλαμπου Mακαρόνα, Φώτη Πέτσα και Mανόλη Aνδρόνικου. Mεταξύ των ετών 1963 και 1980 υπηρέτησε ως Eπιμελητής και Έφορος Aρχαιοτήτων στις Aρχαιολογικές Περιφέρειες Hλείας-Μεσσηνίας, Αττικής, Εύβοιας, Φωκίδος-Λοκρίδος και Αιτωλοακαρνανίας, ενώ από το 1977 έως το 1980 διετέλεσε διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου των Δελφών. Πραγματοποίησε ανασκαφικές έρευνες σε όλες τις παραπάνω περιοχές όπου υπηρέτησε. Από το 1980 ως το 1984 ήταν προϊστάμενος της νεοσύστατης Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας για ολόκληρη την Ελλάδα με έδρα την Αθήνα.

Tο 1984 εξελέγη καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης στο Ρέθυμνο, όπου και δίδαξε ως το 2003. Την τριετία 1987-1989 υπήρξε Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου της Κρήτης και Πρόεδρος της Επιτροπής Ερευνών. Από το 1985 έως το 2003 διηύθυνε την Πανεπιστημιακή ανασκαφή στον Τομέα I της αρχαίας Ελεύθερνας στην Κρήτη. Tο 1986 η Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία, όταν Γραμματέας της ήταν ο αείμνηστος Ακαδημαϊκός Γεώργιος Μυλωνάς, του ανέθεσε τη διεύθυνση των εργασιών της αρχαίας Μεσσήνης.

Ο Πέτρος Θέμελης είχε δημοσιεύσει δέκα μονογραφίες, διακόσιες πενήντα επιστημονικές πραγματείες, βιβλιοκρισίες, αρχαιολογικούς οδηγούς χώρων και μουσείων, εκθέσεις ανασκαφών, προλόγους εκδόσεων, άρθρα σε εγκυκλοπαίδειες και μεταφράσεις από τα Γερμανικά στα Ελληνικά. Επιφυλλίδες του με σχόλια για ποικίλα θέματα της επικαιρότητας δημοσιεύονταν τακτικά στον ημερήσιο αθηναϊκό και μεσσηνιακό τύπο, καθώς και σε άλλα έντυπα.

Ήταν μέλος επιστημονικών Εταιρειών της Ελλάδας και του Εξωτερικού και έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων από Δήμους, Κοινότητες, Σχολεία και άλλα Ιδρύματα. Είναι επίτιμος δημότης Μεσσήνης, Ανδρούσας και Καλαμάτας, ισόβιος Εταίρος της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας, αντεπιστέλλον μέλος του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας των Ηνωμένων Πολιτειών, μέλος της Εταιρείας Ευβοϊκών Μελετών, του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, του Αυστριακού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, της Eπιτροπής Συντήρησης Mνημείων Aκροπόλεως, του ICOM και ICOMOS, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών με έδρα το Salzburg της Αυστρίας, πρόεδρος της Εταιρείας Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Γ. Ψαροπούλου Νεότερης Κεραμικής. Υπήρξε τακτικό μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου. Το 2005 τιμήθηκε με τον χρυσό Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής  Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο για το διδακτικό, επιστημονικό και ανασκαφικό έργο του. Επίσης, τιμήθηκε με δύο ευρωπαϊκά βραβεία (Europa Nostra), το 2006 στη Μαδρίτη και το 2011 στο Άμστερνταμ. Το 2016 τιμήθηκε με τον ανώτερο χρυσό Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Το ίδιο έτος ανακηρύχθηκε Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Η Ελισάβετ (Μπέττυ) Χατζηνικολάου είναι νομικός με μακρά παρουσία στον Δημόσιο Τομέα του Τουρισμού, αφού υπηρέτησε επί 35 χρόνια στον ΕΟΤ, του οποίου υπήρξε στέλεχος. Στον ΕΟΤ κατέλαβε διάφορες θέσεις ευθύνης και ειδικεύτηκε σε θέματα τουριστικής νομοθεσίας, έρευνας και ανάπτυξης και μάρκετινγκ. Εκπροσώπησε τον ΕΟΤ σε πλήθος τουριστικών εκθέσεων και συνεδρίων, καθώς και σε σημαντικά όργανα της  ΕΕ, όπως η Συμβουλευτική Επιτροπή Τουρισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ.ά.. Παράλληλα, ανέπτυξε  εκπαιδευτικό έργο, καθώς και συγγραφικό έργο στην τουριστική νομοθεσία. Το έργο της στο χώρο των μελετών του Τουριστικού Τομέα (κυρίως  των αναπτυξιακών μελετών και μελετών μάρκετινγκ) συνδέεται με αξιόλογες και τιμητικές αναθέσεις, όπως του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΙΤΑ), της  ΕΤΒΑ, ΤΕΔΚ και Αναπτυξιακών Εταιρειών της Χώρας. Υπήρξε σύμβουλος της ΚΕΔΕ σε θέματα Τουρισμού. Από την 01.04.2015 έως και το Νοέμβριο του 2015  ήταν πρόεδρος του ΕΟΤ. Γνωρίζει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά.