Το συμφωνικό έργο του Χρήστου Σαμαρά

Στο πλαίσιο των 13ων Ελληνικών Μουσικών Γιορτών (συνδιοργάνωση: Ελληνικές Μουσικές Γιορτές - Κρατική Ορχήστρα Αθηνών) η Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος “Λίλιαν Βουδούρη” συνδιοργάνωσε ημερίδα με τίτλο «Η νεοελληνική Συμφωνία», με τη συμμετοχή έγκριτων μουσικολόγων και μουσικών.

Το Blod βιντεοσκόπησε και δημοσιεύει όλες τις ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της ημερίδας.

Το συμφωνικό έργο του Χρήστου Σαμαρά

Οι τέσσερεις συμφωνίες του Χρήστου Σαμαρά περιέχουν όλα τα χαρακτηριστικά της κάθε περιόδου, καθώς ο συνθέτης, είναι συνεπής ως προς τη συνθετική του δημιουργία. Η Συμφωνία αρ. 1 (1998), συνοψίζει τις τεχνικές σύνθεσης της πρώιμης εποχής, αλλά και τη φιλοσοφική ματιά του συνθέτη πριν από το 1990. Μια διαδρομή, που αρχικά περνά από τις κύριες τάσεις της Κεντρικής Ευρώπης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄80, μετουσιώνεται για να οδηγήσει στην ώριμη πια ταυτότητα από το 1991 και έπειτα. Η παρούσα αναλυτική προσέγγιση έχει ως επίκεντρο την πρώτη ανάγνωση στοιχείων που εμφανίζονται κυρίως στις επόμενες τρεις συμφωνίες [Συμφωνία αρ.2 (2010), Συμφωνία αρ. 3, (2011) και Συμφωνία αρ. 4, (2014)] και περιγράφει το ύφος του συνθέτη, ως προς τα μουσικά χαρακτηριστικά, αλλά και τις φιλοσοφικές του τάσεις. Τεχνικές όπως το ισοκράτημα, η ενσωμάτωση στοιχείων από της βυζαντινή μουσική, το δημοτικό και λαϊκό τραγούδι είναι μια συνολική πρόταση του συνθέτη στην πλήρη απαξίωση των μουσικών αξιών της μουσικής του παρελθόντος από τις σύγχρονες τάσεις. Τα στοιχεία της παράδοσης και οι παραδεδομένες αυστηρές δομές δημιουργούν ένα προκλητικό παιχνίδι με το χρόνο και συνδυάζονται με έννοιες όπως ο μυστικισμός, η χρήση της αλληγορίας και τα συμβολικά αρχέτυπα. Η αντίθεση της αυστηρής οργάνωσης της δομής με τις έντονες εναλλαγές ηχοχρωματικών όγκων προκύπτουν από τις μεταφυσικές αγωνίες του συνθέτη.