Το ταξίδι του Ματαρόα - Πορτραίτο μιας εξόριστης γενιάς: Στρογγυλή τράπεζα

Ο Μάνος Ζαχαρίας γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1922. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Τμήμα Χημείας. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής (1941-1944) ήταν μέλος της ΕΠΟΝ και κατά τα Δεκεμβριανά (1944) ήταν επικεφαλής του σπουδαστικού λόχου "Λόρδος Μπάιρον". Το 1945 με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου φεύγει για σπουδές στο Παρίσι με το πλοίο "Ματαρόα" μαζί με άλλους νέους που αργότερα διέπρεψαν. Σπουδάζει κινηματογράφο στην IDHEK και παρακολουθεί θεατρικά μαθήματα. Το 1948 ενώ ήδη κορυφώνεται ο εμφύλιος πόλεμος, επιστρέφει στην Ελλάδα και στο Γράμμο συναντά τον παλιό φίλο του Γιώργο Σεβαστίκογλου και μαζί δημιουργούν το κινηματογραφικό συνεργείο του Δημοκρατικού Στρατού. Μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού το 1949 βρίσκεται στην Τασκένδη ως πολιτικός πρόσφυγας, όπου φοιτά στη σχολή σκηνοθεσίας.Το 1956 έπειτα από διαγωνισμό φοιτά στη σχολή της Μόσφιλμ και μετοικεί στη Μόσχα. Με το τέλος των σπουδών εργάζεται ως σκηνοθέτης στη Μόσφιλμ. Το 1971 αναλαμβάνει την καλλιτεχνική διεύθυνση του Τρίτου Στούντιο της Μόσφιλμ. Ως σκηνοθέτης γυρίζει επτά μεγάλου και τρεις μικρού μήκους ταινίες. Το 1979 επιστρέφει στην Ελλάδα και από το 1981 αναλαμβάνει επικεφαλής του τομέα του κινηματογράφου στο Υπουργείο Πολιτισμού έως το 1990.

Η Άννα Φιλίνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Από μικρή συντάχθηκε στο αριστερό κίνημα. Έζησε στο Μιλάνο την περίοδο 1963-1969 όπου σπούδασε αρχιτεκτονική στο εκεί Πολυτεχνείο. Στη συνέχεια έμεινε τα υπόλοιπα χρόνια της δικτατορίας στο τότε Δυτικό Βερολίνο όπου έζησε μαζί με τους Έλληνες μετανάστες τα χρόνια της αναγκαστικής ξενιτιάς. Επέστρεψε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1974. Από το 1990 είναι εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος στην Αθήνα, όπου έχει διατελέσει επανειλημμένα μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτισμικού Οργανισμού και το 2011 πρόεδρός του. Διετέλεσε επί δύο χρόνια βουλευτής στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Εργάζεται ως αρχιτέκτονας και ζωγράφος. Έργα της υπάρχουν σε δημόσιους χώρους στον Δήμο Καισαριανής και στον Δήμο του Ρέντη. Το 2005 συμμετείχε στη διεθνή Μπιενάλε Τέχνης του Πεκίνου. Έχει ήδη γράψει τα βιβλία: "Ζωγραφίζοντας τον Οδυσσέα" (15 εικόνες μαζί με κείμενα και ποιήματα), Άγρωστις 1993, "Όρμοι της Κέας", "Ταξίδι στο Αιγαίο και στη Ζωγραφική", Βουρκαριανή 1994, "Για την Αθήνα", Ιδεοκίνηση, 1998, "Άνθη του Κακού", "Ζωγραφιές για 15 ποιήματα του Μπωντλαίρ", Άμμος 2000, "Νάρκωση: 6 διηγήματα από το Βερολίνο", Κέδρος, 2001. Είναι ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Κύπρου.

Με σπουδές Ιστορίας και Πολιτικών Επιστημών στο Μόναχο, το Λονδίνο και τη Φλωρεντία, ο Κωστής Κορνέτης δίδαξε ιστορία στο Brown University, στο New York University και στο University of Sheffield, ενώ διετέλεσε Marie Curie Fellow στη Μαδρίτη και Santander Fellow στην Οξφόρδη. Το βιβλίο του «Τα παιδιά της δικτατορίας. Φοιτητική αντίσταση, πολιτισμικές πολιτικές και η μακρά δεκαετία του 60 στην Ελλάδα» (εκδ. Πόλις, μτφ. Πελαγία Μαρκέτου, 2015) απέσπασε το βραβείο Edmund Keeley. Έχει συνεπιμεληθεί τρείς τόμους σχετικά με τις μεταβάσεις στη δημοκρατία στον ευρωπαϊκό νότο στη δεκαετία του ‘70 και έχει δημοσιεύσει σχετικά με το ζήτημα των εβραϊκών περιουσιών στη Θεσσαλονίκη. Εργάζεται ως επίκουρος καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας  στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης.

Ο Παναγιώτης Τουρνικιώτης είναι Ομότιμος Καθηγητής του ΕΜΠ. Έχει διδάξει θεωρία της αρχιτεκτονικής για περισσότερα από 30 χρόνια. Έχει δημοσιεύσει κριτικά δοκίμια για την αρχιτεκτονική και την πόλη, που καλύπτουν τη νεότερη και τη σύγχρονη εποχή, ανάμεσα στα οποία Adolf Loos, Macula, 1991• The Historiography of Modern Architecture, MIT Press, 1999• Ο Παρθενώνας και η ακτινοβολία του στα νεώτερα χρόνια, Μέλισσα, 1994• Η διαγώνιος του Le Corbusier, Εκκρεμές, 2010. Οι διασταυρώσεις της ελληνικής και της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής και η πρωτεύουσα πόλη της Αθήνας είναι δύο σημαντικά κεφάλαια του πρόσφατου έργου του που παραμένουν ακόμη ανοιχτά. Είναι πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής (ΕΑΗΝ).