Το θέατρο Σαν Τζάκομο και η ιταλική όπερα στην Κέρκυρα (1733-1900)

Αντικείμενο της διάλεξης είναι η ιστορία του θεάτρου Σαν Τζάκομο (San Giacomo) που λειτούργησε ως χώρος υποδοχής της ιταλικής όπερας από το 1733 ως το τέλος του 19ου αιώνα στην Κέρκυρα. Πρόκειται για το πρώτο θέατρο με σκηνή ιταλικού τύπου που λειτούργησε στον ελλαδικό χώρο, δημιουργώντας ένα μοναδικό προηγούμενο στην ελληνική θεατρική ιστορία. Εγκαινίασε τη συνεχόμενη παρουσία της όπερας και του θεάτρου στο νησί ως τη μετατροπή του σε Δημαρχείο της πόλης, την αυγή του 20ου αιώνα. Η διάλεξη είναι προϊόν έρευνας που βασίζεται σε τεκμήρια ενετικών αρχείων τα οποία φυλάσσονται στην Κέρκυρα και στη Βενετία, προσθέτοντας νέα στοιχεία και συμπληρώνοντας προϋπάρχουσες δημοσιευμένες σχετικές μελέτες. Γίνονται αναλυτικές αναφορές στις πληροφορίες σχετικά με την οικοδόμηση αρχικά μιας στοάς (loggia), τη μετατροπή της σε θέατρο από το 1660 έως το 1720, τις βελτιώσεις και προσθήκες που έγιναν κατά τη διάρκεια των ετών λειτουργίας του θεάτρου Σαν Τζάκομο μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, τους κανονισμούς λειτουργίας, τις περιόδους των παραστάσεων, το κοινό και τη χρήση των θεωρείων του θεάτρου, τον ρόλο του στην κοινωνική ζωή της πόλης. Παρουσιάζεται το ρεπερτόριο του θεάτρου από την πρώτη παράσταση του έργου Gerone Tiranno di Siracusa του 1733 έως τα τέλη του 18ου αιώνα με αναφορές σε πρώτες, σε ελληνικό περιβάλλον, παραστάσεις έργων, Ιταλών συγγραφέων και συνθετών όπως οι Carlo Goldoni, Pietro Metastasio, Giuseppe Verdi αλλά και Ελλήνων όπως οι Στέφανος Πογιάγος, Σπυρίδων Ξύνδας, Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος, Παύλος Καρέρ και πολλοί άλλοι. Η εισήγηση αναφέρεται αναλυτικά σε ζυμώσεις και διεργασίες αλλά και προβληματισμούς που απασχόλησαν την κερκυραϊκή κοινωνία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα έως την ανοικοδόμηση νέου Δημοτικού Θεάτρου στις αρχές 20ου αιώνα, και ολοκληρώνεται με αναφορές στη συνέχιση των παραστάσεων έως το 1943 έτος κατά το οποίο καταστράφηκε από τον βομβαρδισμό της Κέρκυρας.