Gamboni Dario
Παπανδρεοπούλου Κάτια
Γλώσσα
Αγγλική, Ελληνική
Ημερομηνία
26/11/2022
Διάρκεια
01:12:13
Εκδήλωση
Σεμινάρια της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης 2022
Χώρος
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Βασίλη και Μαρίνας Θεοχαράκη
Διοργάνωση
Εταιρεία Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης (Ε.Ε.Ι.Τ)
Κατηγορία
Τέχνες / Πολιτισμός
Ετικέτες
ανεικονισμός, εικόνες, ψηφιακές εικόνες, εικονικός, συμβολισμός, θείο, Johannes Adolph Overbeck
Παρά τη μεγαλοπρεπή ετυμολογία του, ο «ανεικονισμός» είναι ένας σύγχρονος όρος που επινοήθηκε το 1864 από τον Γερμανό αρχαιολόγο Johannes Adolph Overbeck για να χαρακτηρίσει αυτό που αντιλήφθηκε ως τις πρώτες μορφές συμβολισμού του θείου στην Αρχαία Ελλάδα, έναν συμβολισμό που ερχόταν σε αντίθεση με τη μίμηση και τον ανθρωπομορφισμό. Ο σημαντικότερος πρόδρομός του είναι παρών στα γραπτά του θεολόγου του Πρώιμου Χριστιανισμού, Κλήμεντος Αλεξανδρέως, σύμφωνα με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν και σέβονταν την απαγόρευση των εικόνων που παρέδωσε ο Μωυσής. Η παρούσα διάλεξη υποστηρίζει ότι η έννοια του ανεικονισμού, με τον συντρέχοντα αποκλεισμό της εικονικότητας και της «ψευδαίσθησης», αποτελεί μέρος μιας σύγχρονης ερμηνείας και επέκτασης της μονοθεϊστικής απαγόρευσης των εικόνων στην αισθητική σφαίρα, η οποία έλαβε χώρα για πρώτη φορά στην αρχιτεκτονική και τις διακοσμητικές τέχνες πριν τελικά κατακτήσει τις Καλές τέχνες. Υποστηρίζει επίσης ότι παρά τον τρέχοντα «καταιγισμό» των ψηφιακών εικόνων και την ευρέως διαδεδομένη χρήση του επιθέτου «εικονικός» ως λέξη επαίνου, το πνεύμα αυτού του ιδανικού παραμένει ζωντανό στην αντίληψη της τέχνης ως «έννοιας» και στην άρνηση της υλικότητας των εικόνων.
Ο Dario Gamboni είναι Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου της Γενέυης (UNIGE). Υπήρξε υπότροφος στο CASVA, στο Henry Moore Institute, στο Clark Art Institute, στο Freie Universität του Βερολίνου, στο Swiss Institute for Art Research, στο Ινστιτούτο Ιστορίας της Τέχνης της Φλωρεντίας, στο Getty Research Institute, καθώς και επισκέπτης Καθηγητής σε τρεις ηπείρους.
Έχει γράψει εκτενώς για τις εικαστικές τέχνες και ιδιαίτερα για την τέχνη της Δύσης του 19ου-20ου αιώνα. Έχει συνεπιμεληθεί εκθέσεις, μεταξύ άλλων τις Iconoclash και Making Things Public στην Καρλσρούη (ZKM), και Une image peut en cacher une autre στο Παρίσι (Grand Palais). Στα βιβλία που έχει δημοσιεύσει περιλαμβάνονται τα: The Destruction of Art: Iconoclasm and Vandalism since the French Revolution (1997), Potential Images: Ambiguity and Indeterminacy in Modern Art (2002), The Brush and The Pen: Odilon Redon and Literature (1989/2011), και Paul Gauguin: The Mysterious Centre of Thought (2013/2014). Στις πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται τα: The Museum as Experience: An Email Odyssey through Artists’ and Collectors’ Museums (2019/2020), The Aesthetics of Marble: From Late Antiquity to the Present (co-edited with Gerhard Wolf and Jessica N. Richardson, 2021), καθώς και δύο εκδόσεις από τα αρχεία του Odilon Redon, “Sans adieu”. Andries Bonger – Odilon Redon, correspondance 1894-1916 (συνεπιμέλεια με Merel van Tilburg, 2022), και Redon retrouvé. Œuvres et documents inédits (συνεπιμέλεια με τους Laurent Houssais και Pierre Pinchon, 2022).
