Αντωνίου Θόδωρος

Ο Θεόδωρος Αντωνίου γεννήθηκε το 1935 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολί, φωνητική και σύνθεση στο Εθνικό Ωδείο και στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του (σύνθεση, διεύθυνση ορχήστρας) στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου και στο Διεθνές Μουσικό Κέντρο του Ντάρμστατ.

Δίδαξε μουσική στα αμερικανικά Πανεπιστήμια του Στάνφορντ και της Γιούτας, στη Μουσική Ακαδημία της Φιλαδέλφειας και στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Υπήρξε συνδιευθυντής όλων των δραστηριοτήτων σύγχρονης μουσικής στο Μουσικό Κέντρο του Τάνγκελγουντ (1974-1985) και τα τελευταία 25 χρόνια ήταν πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. Ήταν ο ιδρυτής της Πειραματικής Λυρικής Σκηνής και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής της (2004-2011).

Η εργογραφία του αριθμεί πάνω από 450 έργα, πολλά από τα οποία είναι παραγγελίες μεγάλων ορχηστρών και ιδρυμάτων και περιλαμβάνει τρεις όπερες [Περίανδρος (1977-79), Βάκχες (1991-92), Οιδίπους επί Κολωνώ (1997) (παραγγελία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ραδιοφωνίας SWF Μπάντεν Μπάντεν/Βραβείο Μουσικής 1998 της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κρητικών)], χορωδιακά έργα, καντάτες, έργα μουσικής δωματίου, έργα για σολίστ, συμφωνικά έργα και κοντσέρτα. Ενδεικτικά αναφέρονται: Τρεις Συμφωνίες, η Καντάτα Νενικήκαμεν (1972) (παραγγελία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Ραδιοφωνίας και της πόλης του Μονάχου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972), Πέντε Κοντσέρτα για Πιάνο, Τρία Κοντσέρτα για Βιολί, Έξι Κουαρτέτα Εγχόρδων κ.ά. Είχε γράψει περίπου 150 έργα για το θέατρο και τον κινηματογράφο (εκ των οποίων τα 60 είναι μουσική για αρχαίες τραγωδίες).

Είχε διευθύνει πολλές μεγάλες ορχήστρες και μουσικά σύνολα παγκοσμίως, όπως την Ορχήστρα Δωματίου της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης, τις Ορχήστρες των Ραδιοφωνιών του Βερολίνου, του Παρισιού και της Βαυαρίας, την Ορχήστρα Tonhalle της Ζυρίχης, την Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Καμεράτα κ.ά.

Είχε λάβει περί τα 25 βραβεία και διακρίσεις: «Βραβείο Richard Strauss» της πόλεως του Μονάχου (1964), το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988) για την προσφορά του στο χώρο της θεατρικής μουσικής, το «Αριστείο Διδασκαλίας Metcalf» του Πανεπιστημίου της Βοστόνης (1991), το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο της προσφοράς του στη μουσική (1997), επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου (2003), ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας (2007) και επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (2009).

Από το Μάιο του 2014 ήταν τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.