Η Μάρθα Βασιλειάδη γεννήθηκε στην Καβάλα. Είναι απόφοιτη του Τμήματος Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης με ειδίκευση στη μεσαιωνική και νεώτερη ελληνική φιλολογία (1992) και κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος ειδίκευσης στην Συγκριτική Λογοτεχνία του Πανεπιστήμιου της Σορβόννης (DEA en littérature comparée : « Le culte de la beauté chez Baudelaire et chez Constantin Cavafy », 1993). Το 2004 ανακηρύχτηκε διδάκτορας νεοελληνικής λογοτεχνίας του Πανεπιστήμιου Γενεύης (Doctorat ès Lettres : « Les fastes de la décadence dans l’œuvre de Constantin Cavafy » (Λάμψεις παρακμής στο έργο του Κ. Καβάφη, 2004).
Από το 1998 ως το 2004 δίδαξε ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία στο Τμήμα Νέων Ελληνικών του Πανεπιστημίου Γενεύης ως βοηθός και από το 2004 ως το 2010 στη θέση του λέκτορα. Από τον Σεπτέμβριο του 2010 διδάσκει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα καλύπτουν κυρίως τον 19ο και 20ό αιώνα στην ελληνική και γαλλική ποίηση, το έργο του Κ. Καβάφη και τη σχέση του με τις ξένες λογοτεχνίες και την πρόσληψη των « ευρωπαϊκών » μύθων στην Ελλάδα, κυρίως στα τέλη του 19ου αιώνα.