Calatrava Santiago

O αρχιτέκτονας, καλλιτέχνης και πολιτικός μηχανικός Santiago Calatrava γεννήθηκε το 1951 στη Βαλένθια της Ισπανίας. Έλαβε το πτυχίο της Αρχιτεκτονικής από την Αρχιτεκτονική Σχολή (Escuela Técnica Superior de Arquitectura) της Βαλένθια και από το 1975 φοίτησε στο ETH (Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας) της Ζυρίχης, απ’ όπου έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1981, με θέμα της διατριβής του «Περί της ικανότητας πτύχωσης των χωρικών πλαισίων».

Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, άνοιξε το πρώτο του γραφείο στη Ζυρίχη το 1981, αναλαμβάνοντας μικρής κλίμακας μηχανικά έργα. Παράλληλα, άρχισε να συμμετέχει σε διαγωνισμούς και το 1983 έλαβε την πρώτη θέση με την πρότασή του για το σχεδιασμό και την κατασκευή του Σιδηροδρομικού Σταθμού Stadelhofen στη Ζυρίχη. Το 1984, ο Calatrava σχεδίασε τη γέφυρα Bach de Roda στη Βαρκελώνη, την πρώτη από τις γέφυρες χάρη στις οποίες η φήμη του εδραιώθηκε παγκοσμίως.

Ο Calatrava άνοιξε το δεύτερο γραφείο της εταιρίας του στο Παρίσι το 1989, την περίοδο που εργαζόταν για την κατασκευή του Αεροπορικού Σταθμού Saint-Exupéry της Λυών (1989–1994). Το 1991, έλαβε την πρώτη θέση σε διαγωνισμό της Βαλένθια με την αστική του παρέμβαση, τη δημιουργία του μεγάλου πολιτιστικού συγκροτήματος «City of Arts and Sciences», που είναι στις μέρες μας το πρώτο σε επισκεψιμότητα πολιτιστικό συγκρότημα της Ισπανίας.

Το 2004, μετά το πρώτο κτίσμα του Calatrava στις Η.Π.Α. –την επέκταση του Μουσείου Τέχνης του Μιλγουόκι το 1994– άνοιξε γραφείο στη Νέα Υόρκη. Άλλα έργα του στην Αμερική περιλαμβάνουν τη γέφυρα Sundial Bridge στο Ρέντινγκ της Καλιφόρνια, τις γέφυρες στον Ποταμό Τρίνιτι του Ντάλας στο Τέξας και το Κέντρο Συγκοινωνιών στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο (WTC Transportation Hub) στη Νέα Υόρκη, ενώ του έχουν επίσης ανατεθεί η κατασκευή του πρώτου κτίσματος στις νέες εγκαταστάσεις του Polytechnic University της Φλόριντα και ο Ναός του Αγίου Νικολάου στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου (WTC) της Νέας Υόρκης.

Από το 2000, ο Santiago Calatrava έχει αναλάβει έργα στην Αργεντινή, το Βέλγιο, την Ισπανία, τις Η.Π.Α., την Ολλανδία, την Αγγλία, το Ισραήλ, την Ελβετία, τη Νορβηγία και την Ελλάδα, ενώ σε εξέλιξη (στο στάδιο του σχεδιασμού ή της κατασκευής) βρίσκονται έργα του στο Βέλγιο, τη Βραζιλία, το Κατάρ, την Κίνα, τις Η.Π.Α. και την Ιταλία.

Ο Calatrava έχει λάβει πολλούς επαίνους και βραβεία από φημισμένα ιδρύματα και οργανισμούς, όπως το Βραβείο Auguste Perret της Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (1987), το Χρυσό Μετάλλιο του Ινστιτούτου Μηχανικών Δομικών Έργων (Institute of Structural Engineers), το Sir Misha Black Medal του Royal College of Art (2002) και το βραβείο Principe de Asturias Art Prize του Οβιέντο. Του έχουν επίσης απονεμηθεί το Χρυσό Μετάλλιο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων (AIA, 2005), το βραβείο Premio Nacional de Arquitectura (2005), το Grande Médaille d’Or d’Architecture της Académie d’Architecture (2003) και το Εθνικό Μετάλλιο του AIA (2012).

Η προσωπική συμβολή του Calatrava έχει αναγνωριστεί από πολλά φημισμένα ιδρύματα και οργανώσεις. Το 1993, το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ του απένειμε τον τίτλο του «Παγκόσμιου Ηγέτη του Αύριο», ενώ το 2005 το περιοδικό Time τον κατέταξε στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο.

Σε ακαδημαϊκό επίπεδο, ο Calatrava είναι μόνιμος επισκέπτης ομιλητής σε πανεπιστήμια, όπως το ETH (Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας) της Ζυρίχης, την Αρχιτεκτονική Σχολή του MIT, το Πανεπιστήμιο του Yale, τη Σχολή Αρχιτεκτονικής Azrieli του Τελ Αβίβ και το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης.

Στη διάρκεια της καριέρας του, του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα (Doctor Honoris Causa) πάνω από είκοσι φορές, από κάποια από τα πιο διακεκριμένα πανεπιστήμια του κόσμου.