Didi-Huberman Georges

O φιλόσοφος και ιστορικός τέχνης Georges Didi-Huberman διδάσκει στη Σχολή Ανωτάτων Σπουδών στις Κοινωνικές Επιστήμες [École des Hautes Études en Sciences Sociales] του Παρισιού. Έχει δημοσιεύσει περίπου τριάντα βιβλία για την ιστορία και τη θεωρία των εικόνων. Το επιστημονικό του πεδίο εκτείνεται χρονικά από την Αναγέννηση έως τη σύγχρονη τέχνη, με ιδιαίτερη έμφαση στα προβλήματα της εικονογραφίας του 19ου αιώνα καθώς και στην αξιοποίησή της από τα καλλιτεχνικά ρεύματα του 20ού αιώνα.

Έχει διδάξει ως προσκεκλημένος καθηγητής, μεταξύ άλλων, στα Πανεπιστήμια Τζονς-Χόπκινς της Βαλτιμόρης, του Φράιμπουργκ, της Καλιφόρνιας (Μπέρκλεϋ), του Τορόντο, της Ιερουσαλήμ, της Βενετίας, της Βασιλείας, των Βρυξελλών καθώς και σε άλλα εκπαιδευτικά ιδρύματα στη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιαπωνία και αλλού. Συμμετέχει επίσης ως μέλος σε καλλιτεχνικά και επιστημονικά συμβούλια πολιτιστικών φορέων διεθνούς κύρους (Κέντρο Georges Pompidou και Μουσείο του Ανθρώπου στο Παρίσι, Ινστιτούτο Τέχνης Courtauld στο Λονδίνο κ.ά.).

Είναι αποδέκτης πολλών διακρίσεων και βραβείων στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες.

Στα πιο πρόσφατα έργα του συγκαταλέγονται: L’œil de l’histoire, 1 [Το μάτι της ιστορίας, 1 (4 τόμοι, Minuit, 2009-2012,  L’Album de l’art à l’époque du «Musée imaginaire» [Το λεύκωμα τέχνης στην εποχή του «Φανταστικού μουσείου» (Hazan, 2013)], Phalènes. Essais sur l’apparition, 2 [Νυχτοπεταλούδες. Δοκίμια για το φανέρωμα, 2 (Minuit, 2013)], Essayer voir [Να προσπαθείς να δεις] και Sentir le grisou [Να μυρίζεις την «αγκούσα»] (Minuit, 2014).

Έχει επιμεληθεί πολλές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων: L’Empreinte [Το εκμαγείο] στο Κέντρο Georges Pompidou (Παρίσι, 1997), Fables du lieu [Μύθοι του τόπου] στο Fresnoy-Studio national des arts contemporains (Τουρκουάνγκ, 2001), Atlas [Άτλας] στο Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía (Μαδρίτη, 2010) και Histoires de fantômes pour grandes personnes [Ιστορίες φαντασμάτων για μεγάλες προσωπικότητες], μαζί με τον φωτογράφο Arno Gisinger, στο Fresnoy, το Ρίο ντε Τζανέιρο, τη Βηρυτό και το Palais de Tokyo (Παρίσι, 2014).