Δημουλά Κική

Η ποιήτρια Κική Δημουλά (1931-2020) γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και έζησε. Σύζυγος του μαθηματικού και σημαντικού ποιητή Άθου Δημουλά (1921-1985), απέκτησε μαζί του δύο παιδιά. Εργάστηκε, επί 25 χρόνια, ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος. Η πρώτη της ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1952 με τον τίτλο Ποιήματα και με το πατρικό της όνομα, Κική Ράδου. Ακολούθησαν οι συλλογές: Έρεβος (1956), Ερήμην (1958), Επί τα ίχνη (1963), Το λίγο του κόσμου (1971), Το τελευταίο σώμα μου (1981), Χαίρε ποτέ (1988), Η εφηβεία της λήθης (1994), Ενός λεπτού μαζί (1998), Ήχος απομακρύνσεων (2001), Εκτός σχεδίου (2004), Χλόη θερμοκηπίου (2005), Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως (2007). Τιμήθηκε το 1972 με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Το λίγο του κόσμου, το 1989 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για τη συλλογή Χαίρε ποτέ και το 1995 με το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τη συλλογή Η εφηβεία της λήθης. Το 2002 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στις 13 Μαρτίου 2010 της απονεμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας για το σύνολο του ποιητικού και του πεζού έργου της. Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά, τα πολωνικά, τα βουλγαρικά, τα γερμανικά και τα σουηδικά.