Φεσσά - Εμμανουήλ Ελένη

Η Ελένη Φεσσά-Εµµανουήλ είναι ιστορικός της αρχιτεκτονικής και ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1962-67) και το 1990 αναγορεύτηκε διδάκτωρ αυτής της Σχολής. Διετέλεσε τακτική καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε το μάθημα της ιστορίας της θεατρικής αρχιτεκτονικής και σκηνογραφίας.

Από το 1980 ασχολείται συστηµατικά µε την ιστορία της νέας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Περισσότερες από εκατό ερευνητικές και θεωρητικές μελέτες της είναι δημοσιευμένες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, σε πρακτικά συνεδρίων, εγκυκλοπαίδειες και συλλογικούς τόµους. Έχει συγγράψει και επιµεληθεί δώδεκα επιστημονικές μονογραφίες, από τις οποίες οι σημαντικότερες είναι το δίτοµο έργο Η αρχιτεκτονική του νεοελληνικού θεάτρου 1720-1940 (1994, έκδοση µε χορηγία του Ιδρύµατος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου και του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου ∆ελφών, βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), ο τόµος της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρείας Αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα – Μέλη της Εταιρείας (2009, Εκδόσεις Ποταμός), το βιβλίο Αριστοτέλης Ζάχος & Josef Durm. Η αλληλογραφία ενός πρωτοπόρου αρχιτέκτονα με τον μέντορά του, 1905-1914 (2013,  Εκδόσεις Ποταμός) και οι τέσσερις δίγλωσσες εκδόσεις (στα ελληνικά και αγγλικά): Η ιδεολογική κρίση της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής, 1827-1940 (1987), Κτήρια για δημόσια χρήση στη νεότερη Ελλάδα, 1827-1993 (1993, Παπασωτηρίου), Δοκίμια για τη νέα ελληνική αρχιτεκτονική (2001, έκδοση µε χορηγία του Ιδρύµατος Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου) και Περικλής Σακελλάριος, Αρχιτέκτων (2006, σε συνεργασία µε την Ελισάβετ Σακελλαρίου-Herzog). Τα Δοκίμια για τη νέα ελληνική αρχιτεκτονική τιµήθηκαν µε έπαινο της ∆ιεθνούς Ακαδηµίας Αρχιτεκτονικής σε διαγωνισµό που διοργανώθηκε στο πλαίσιο της 10ης ∆ιεθνούς Τριενάλε Αρχιτεκτονικής (Σόφια, 2003).

Το 1991 διετέλεσε αναπληρώτρια Επίτροπος της Ελλάδας στην 5η ∆ιεθνή Έκθεση Αρχιτεκτονικής στην Μπιενάλε της Βενετίας και υπεύθυνη για την έκθεση µε τίτλο «Νέα ∆ηµόσια Κτήρια των ∆. και Σ. Αντωνακάκη, Ν. Βαλσαµάκη και Α. Τοµπάζη». Το 2002 επιµελήθηκε επιστημονικά και συνέταξε, σε συνεργασία µε την αρχιτέκτονα Τίνα Καραπιπέρη, τα κείµενα της ελληνικής συµµετοχής στο CD-ROM µε τίτλο «Η ανακάλυψη της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στο Παρίσι, το Λονδίνο και την Αθήνα. Εικονικές και πραγµατικές διαδρομές», το οποίο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης «Culture 2000» από τη γαλλική εταιρεία ARVHA, την αγγλική ATAP και την ελληνική Εταιρεία Αρχιτεκτονικών και Πολεοδομικών Μελετών «Οµάδα 80» - Σωτήρης Παπαδόπουλος.

Από το 2005 έως το 2008 συμμετείχε σε διαβαλκανικό ερευνητικό πρόγραμμα για τη νεότερη ιστορία της Βαλκανικής Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας. Η μελέτη της για την ελληνική συμβολή στο IV Συνέδριο της Διεθνούς Ένωσης Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής με θέμα τη «Λειτουργική Πόλη», γνωστό ως Συνέδριο της «Χάρτας των Αθηνών» (1933), δημοσιεύτηκε στον τόμο του ομότιτλου ερευνητικού προγράμματος, το οποίο διοργανώθηκε το 2010-2013 από τα Αρχεία Giedion του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης και το Ίδρυμα Van Eesteren-Fluck & Van Lohuisen της Χάγης.