Λόρδος Αλέξανδρος

Ο Αλέξανδρος Λόρδος είναι εγγεγραμμένος Κλινικός Ψυχολόγος, και Λέκτορας Κλινικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Κατέχει πτυχίο Σύγχρονων και Μεσαιωνικών Γλωσσών από το Πανεπιστήμιο του Cambridge, πτυχίο Ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο Κρήτης, μεταπτυχιακό στη Συμβουλευτική από το Πανεπιστήμιο του Durham, και διδακτορικό στην Κλινική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο Κύπρου. Ο Δρ. Λόρδος είναι εκ των ιδρυτών του Κέντρου Βιώσιμης Ειρήνης και Δημοκρατικής Ανάπτυξης (SeeD) δια του οποίου έχει εγκαινιάσει ερευνητικές συνεργασίες με διάφορους διεθνείς οργανισμούς, όπως UNICEF, World Bank, Interpeace, UNDP, και το Office for Transition Initiatives της USAID. Διετέλεσε συντονιστής ερευνητικών προγραμμάτων σε χώρες της Ευρώπης, της Αφρικής και της Ασίας, συγκεκριμένα σε Ουκρανία, Νότιο Σουδάν, Ρουάντα, Μολδαβία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Λιβερία, Ιράκ, Νεπάλ, Μαλαισία, Ανατολικό Τιμόρ και Κύπρο. Υπήρξε επισκέπτης επιστήμονας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Harvard, ενώ υπηρετεί ως διεθνής εμπειρογνώμονας στο International Peacebuilding Advisory Team καθώς επίσης και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Resilient Lives Foundation. Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ασχολείται επί του παρόντος με την σύσταση του ερευνητικού του εργαστηρίου, το «Κέντρο για την μελέτη Δεξιοτήτων Ζωής και Ανθεκτικότητας», ενώ ταυτόχρονα συμβάλλει στη διδασκαλία και εποπτεία προπτυχιακών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών φοιτητών στο Τμήμα Ψυχολογίας.

Ερευνητικά Ενδιαφέροντα
Τον ενδιαφέρει η διερεύνηση των δεξιοτήτων ζωής (Life Skills), και πως η απόκτηση τους συμβάλλει στη διασφάλιση της ψυχικής υγείας, στη βελτίωση των προοπτικών απασχόλησης, και στην εποικοδομητική πολιτότητα. Επίσης σημαντικό ερώτημα είναι, με ποίο τρόπο οι δεξιότητες ζωής συμβάλλουν στην ανθεκτικότητα έναντι διαφόρων αντιξοοτήτων, είτε αυτές αφορούν το μικροσύστημα είτε το μακροσύστημα ενός ατόμου. Συγκεκριμένα, εξετάζει τα πιο κάτω: Πρώτο, πως συμβάλλουν συγκεκριμένες δεξιότητες ζωής (π.χ. συνειδητότητα, αντοχή στη δυσφορία, διανοητική ταπείνωση, δημιουργικότητα, προσανατολισμός στο μέλλον, νοοτροπία ανάπτυξης, επικοινωνία, ηγετικότητα, αποδοχή της διαφορετικότητας) στην επίτευξη συγκεκριμένων θετικών καταστάσεων, όπως αναφέρθηκαν πιο πάνω; Δεύτερο, πως μπορούμε να αξιολογήσουμε με αξιοπιστία και εγκυρότητα τις δεξιότητες ζωής, μέσα από κλίμακες αυτό-αναφοράς, προβολικά εργαλεία και γνωστικές δοκιμασίες; Και τέλος, πως αποκτώνται οι δεξιότητες ζωής, μέσα από αναπτυξιακές διεργασίες, διδασκαλία, καθοδήγηση, ενεργοποίηση, κοινωνική μάθηση, ενεργό μάθηση ή αλλιώς, σε ποικίλα πλαίσια της καθημερινότητας όπως: οικογένεια, εκπαιδευτικά ιδρύματα, χώρους εργασίας, αθλητισμό και πολιτισμό, καθώς επίσης και υπό συνθήκες κρίσης, όπως σε διαιρεμένες κοινωνίες, ανθρωπιστικές κρίσεις, ριζοσπαστικοποιημένες κοινωνικές ομάδες, νέους με αυξημένο δείκτη ψυχοκοινωνικού κινδύνου, κέντρα ψυχικής υγείας, κέντρα αποκατάστασης, και σε φυλακές; Μεσοπρόθεσμα, προσδοκά στην αξιοποίηση αυτής της γνώσης για την διαμόρφωση ενοποιημένων συστημάτων αξιολόγησης και παρέμβασης, που να εφαρμόζονται με ευελιξία προς αντιμετώπιση των αναγκών διαφόρων πληθυσμών για δεξιότητες ζωής και ανθεκτικότητα.