Λυκουριώτη Ίρις

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Διδάσκει Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Π.Θ. από το 2003.

Είναι αρχιτέκτων (ΕΜΠ, 1996), αριστούχος (ΙΚΥ) του Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του ΕΜΠ (2001), όπου και εκπονεί τη Διδακτορική της Διατριβή με θέμα: ‘Η αρχιτεκτονική Γλώσσα: Το μέσον του Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού ως πεδίου διατύπωσης της σκέψης και συγκρότησης του χωρικού νοήματος’.

Συμμετείχε, κατά την περίοδο 1999-2002, επικουρικά στη διδασκαλία συνθέσεων και εσωτερικών χώρων στο ΕΜΠ. Ακόμη, δίδαξε ως εξωτερικός συνεργάτης του Μεταπτυχιακού Προγράμματος στο μάθημα Συγκρότηση, Νόημα και Λειτουργία του Αρχιτεκτονικού Χώρου.

Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα στρέφονται σε θέματα σχετικά με τις γνωστικές διαδικασίες, οι οποίες καθορίζουν τη σχεδιαστική πρόθεση, τη συγκρότηση γλώσσας σχεδιασμού και διακριτού αρχιτεκτονικού ιδιώματος με βασική μεθοδολογική αρχή την ενσωμάτωση του σχεδιασμού στην αναλυτική έρευνα.

Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια και εργασίες της έχουν δημοσιευθεί σε διεθνή έντυπα. Από το 1997 διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών στην Αθήνα, ενώ από το 2005 έχει σχηματίσει την ομάδα ΟΙ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΕΣ ΤΗΣ ΦΑΛΑΙΝΑΣ.

Θέση της ομάδας είναι ότι ο αρχιτεκτονικός χώρος είναι το πεδίο στο οποίο δημιουργούνται εκ νέου, γεννιούνται - εξ ου και η εμβληματική μορφή της φάλαινας-θηλαστικού- σχέσεις ανάμεσα σε έξυπνους ανθρώπους. Ο χώρος δεν είναι μια ουδέτερη μηχανή κατοίκησης. Μελετώνται οι χώροι σαν γεννήτορες καθημερινών συμβάντων μέσω της πυκνής σύνδεσης κίνησης, οπτικής πρόσληψης και χρήσης του χώρου.

Ακόμη, λαμβάνοντας υπόψη τον ανθρωπογενή χαρακτήρα της παραγωγής των κτισμάτων και τη σημασία των τεχνικών κατασκευής για την οικονομία και τον πολιτισμό, η ομάδα υποστηρίζει τη διασπορά της ελευθέριας εργασίας. Αντί της ενσωμάτωσης τυποποιημένων βιομηχανικών προϊόντων, σχεδιάζονται και κατασκευάζονται κτίρια και πρωτότυπα αντικείμενα σε συνεργασία με εξειδικευμένους τεχνίτες.

Η δουλειά της ομάδας αφορά κυρίως ιδιωτικά και δημόσια έργα μικρής κλίμακας.