Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1954.
Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1977).
Ως υπότροφος του ΙΚΥ συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στην Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο του Essex της Μεγάλης Βρεττανίας, (1979-82), με καθηγητές τον Thomas Puttfarken και Michael Podro, και θέμα διπλωματικής εργασίας, Pictorial Unity in Turner and Roger de Piles’s Theory of Art. Εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα: Ο γλύπτης Δημήτριος Φιλιππότης και η εποχή του, (1999). Εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα στην Ιστορία και Θεωρία της αγγλικής ζωγραφικής του 18ου αιώνα στο πανεπιστήμιο του Essex (2000-2001). Δίδαξε Ιστορία και Θεωρία της Τέχνης στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (Π.Δ. 407/80), 2000-2003, Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Π.Δ. 407/80), 2004-2006, και εργάστηκε ως Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, στη Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών (ΕΛΠ 12), Ελληνικές Εικαστικές Τέχνες, από το 2003-2006. Διετέλεσε Προϊσταμένη Διεύθυνσης της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης του Υπουργείου Παιδείας (2006-2008). Ανέλαβε την παραγωγή και επιστημονική επιμέλεια εκπαιδευτικών ταινιών με θέματα των ελληνικών εικαστικών τεχνών, ενδεικτικά : Θεόφιλος-Κάσσιαλος: Δύο λαϊκοί ζωγράφοι, Χαλκός και Φωτιά ( Η μέθοδος του χαμένου κεριού), Η ανδρική μορφή στην αρχαιοελληνική γλυπτική, Η γυναικεία μορφή στην αρχαιοελληνική γλυπτική, κ.α. Από το 2008 ανήκει στα μέλη ΔΕΠ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει λάβει μέρος σε πολλά διεθνή συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ερευνητικά ενδιαφέροντα
Ιστορία και Θεωρία της Ευρωπαϊκής Τέχνης τον 16ο και 17ο αιώνα.
Νεοελληνική ζωγραφική και γλυπτική 19ου αιώνα.
96:30