Thresholds of Freedom: New Beginnings

Η Μάρω Μιχαλακάκου είναι εικαστική καλλιτέχνις. Εξετάζει τον άνθρωπο και το ζώο, στη σχέση τους με το δέσιμο και την παρεμπόδιση. Ορισμένες από τις εκθέσεις της: A voyage around my room (Αθήνα, 2019), Till it’s gone, an exhibition on Nature and Sustainability (Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Κωνσταντινούπολης, 2016), Motopoétique (Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Λυών 2014).

Η Αναστασία Ανδρίτσου είναι απόφοιτος της σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πολυτεχνείο της Τουλούζης. Για επτά χρόνια εργάστηκε το τμήμα Διεθνών Συνεργασιών της Intracom, στη διάρκεια των οποίων εξειδικεύτηκε στα ασύρματα δίκτυα, το δορυφορικό internet και την τεχνολογία έξυπνων αυτοματισμών για το σπίτι και συνεργάστηκε με ερευνητικά κέντρα σε όλο τον κόσμο. Κατέχει επίσης μεταπτυχιακό τίτλο στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 2004 εργάζεται στο British Council, όπου ως project manager στον τομέα της επιστήμης ολοκλήρωσε ένα σημαντικό πρόγραμμα για την επικοινωνία της επιστήμης, απευθυνόμενο σ το ευρύ κοινό και τα σχολεία. Το 2007 ανέλαβε τη Διεύθυνση Προγραμμάτων και Συνεργασιών, με πεδίο ευθύνης το προγραμματισμό και την ολοκλήρωση πολλών καινοτόμων προγραμμάτων στους τομείς της επιστήμης, των τεχνών και της εκπαίδευσης δημιουργώντας στρατηγικές συνεργασίες στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Έχει παρακολουθήσει αλλά και συμμετάσχει σε ένα μεγάλο αριθμό προγραμμάτων και συνεδρίων με αντικείμενο την επιχειρηματικότητα, την Κοινωνική Οικονομία και Καινοτομία, την ανάπτυξη δεξιοτήτων και την Καινοτομία στην εκπαίδευση. Η Αναστασία αναδείχθηκε ανάμεσα στις 50 φωνές της Guardian για τη σημασία της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Από τον Απρίλιο του 2018 είναι Διευθύντρια του British Council στην Ελλάδα.

Ο Ηλίας Μαγκλίνης γεννήθηκε το 1970 στην Κινσάσα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (πρώην Ζαΐρ). Σπούδασε πολιτικές επιστήμες, αγγλική φιλολογία και θεωρία μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Αγγλία και τη Σκοτία. Από το 1994 έως το 2003 εργάστηκε στο περιοδικό ΔΙΑΒΑΖΩ. Σήμερα εργάζεται ως αρχισυντάκτης του πολιτιστικού ένθετου «Τέχνες και Γράμματα» της κυριακάτικης Καθημερινής. Έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία. Η νουβέλα του Η ανάκριση μεταφράστηκε στα αγγλικά και τα σερβικά και έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Το μυθιστόρημά του Πρωινή Γαλήνη απέσπασε τα βραβεία μυθιστορήματος της Ακαδημίας Αθηνών και των περιοδικών Αναγνώστης και Κλεψύδρα. Το μυθιστορηματικό χρονικό Είμαι όσα έχω ξεχάσει. Μια αληθινή ιστορία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και το βραβείο βιβλιοπωλών του Public.

Η Yen Ooi είναι συγγραφέας. Εξερευνά τον πολιτισμό, την ταυτότητα και τις αξίες της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ασίας. Τα έργα της στοχεύουν στην καλλιέργεια της πολιτιστικής συμμετοχής στη σύγχρονη, βασισμένη στην τεχνολογία ζωή μας. Είναι επίσης υποψήφια διδάκτωρ στο Royal Holloway του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, όπου μελετά την ανάπτυξη της κινεζικής επιστημονικής φαντασίας από συγγραφείς της διασποράς και συγγραφείς από κινεζόφωνες χώρες. Είναι συγγραφέας των Rén: The Ancient Chinese Art of Finding Peace and Fulfillment (μη μυ-θοπλασία), Sun: Queens of Earth (μυθιστόρημα) και A Suspicious Collection of Short Stories and Poetry (συλλογή), καθώς και αφηγηματική σκηνοθέτης στο Road to Guangdong, ένα βιντεοπαιχνίδι οδήγησης για τη σημασία της οικογένειας και τη μετάδοση των παραδόσεων στις επόμενες γενιές. Όταν δεν γράφει βιβλία, δίνει διαλέξεις, καθοδηγεί νέους συγγραφείς και παίζει βιόλα.

Ιστότοπος της Yen Ooi

Ο Κώστας Στασινόπουλος είναι επιμελητής και ιστορικός τέχνης και η δουλειά του επικεντρώνεται στην σύγκλιση της τέχνης, της οικολογίας και της ταυτότητας. Εργάζεται ως επιμελητής στην Serpentine στο Λονδίνο στο διεπιστημονικό πρόγραμμα και τα project Back to Earth και General Ecology. Διετέλεσε Συνεργάτης Επιμελητής στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και έχει συνεργαστεί με την Whitechapel Gallery, White Cube, το Frieze London, την Art Athina και την Μπιενάλε της Αθήνας. Απέκτησε διδακτορικό στην Ιστορία Τέχνης από το University of York (2016) με την υποστήριξη του Arts and Humanities Research Council, του Ιδρύματος Ωνάση και του ΝΕΟΝ. Αποφοίτησε από το Courtauld Institute of Art με μεταπτυχιακό στην Ιστορία Τέχνης (2011) και σπούδασε Βιοχημεία στο Imperial College London (2004). Μαζί με τον Hans Ulrich Obrist, Καλλιτεχνικό Διευθυντή της Serpentine, είναι συνεπιμελητής της έκδοσης 140 Artists' Ideas for Planet Earth (Penguin, 2021).

Η Nilüfer Kuyaş είναι συγγραφέας με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Έχει δημοσιεύσει τρία μυθι-στορήματα, μια συλλογή διηγημάτων και δυο βραβευμένα βιβλία με δοκίμια. Πρόσφατα ολοκλήρωσε το Fragments, ένα μυθιστόρημα στα αγγλικά, όπου η πόλη της Αθήνας εμφανίζεται ως κεντρικός ήρωας. Απόφοιτος του Robert College στην Κωνσταντινούπολη, έχει πτυχίο Φιλοσοφίας από το Wellesley College της Μασαχουσέτης, μεταπτυχιακό στην Κοινωνική Ψυχολογία από το Πανεπιστήμιο του Boğaziçi και διδακτορικό στη Φιλοσοφία από το Πανεπιστήμιο του Σάσεξ. Για έντεκα χρόνια εργάστηκε ως ραδιοφωνική παραγωγός και παρουσιάστρια στην Παγκόσμια Υπηρεσία του BBC (1982-1993). Στην Τουρκία ήταν παραγωγός και παρουσιάστρια του τηλεοπτικού προγράμματος τέχνης Kritik στο NTV (1997-2000), έγραφε την κυριακάτικη στήλη στην εφημερίδα Milliyet (1995-99), καθώς και στήλη για την εφημερίδα Taraf (2010-2011). Είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του διαδικτυακού πολιτιστικού περιοδικού Κ24 όπου και αρθρο-γραφεί συχνά, συντονίστρια προγράμματος του Kıraathane-Istanbul Literature House και συ-ντάκτρια στον μη κερδοσκοπικό εκδοτικό οργανισμό Kıraathane Books.

Η Αμάντα Μιχαλοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1966. Έχει γράψει οχτώ μυθιστορήματα, τρεις συλλογές διηγημάτων και αρκετά παιδικά βιβλία.

Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στο Παρίσι. Αρθρογραφούσε στην εφημερίδα Καθημερινή (1990-2008). Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού Ρεύματα και τη συλλογή διηγημάτων Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη (1994).

Τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού "Διαβάζω" για το Γιάντες (1996), το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών και το Liberis Liber των ανεξάρτητων Καταλανών εκδοτών για το Θα ήθελα (2005), καθώς και το Βραβείο Διηγήματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για τη Λαμπερή μέρα (2012). To Θα ήθελα ήταν επίσης υποψήφιο για το βραβείο Best Book in Translation του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ. Έργα της έχουν ανέβει στο θέατρο και έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες. Πιο πρόσφατη μετάφραση το διήγημά της «Μεσοποταμία» στον τόμο Best European Fiction 2018 (Dalkey Archive).

Έχει διδάξει δημιουργική γραφή στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, στο Βρετανικό Συμβούλιο, στο Μουσείο Ηρακλειδών, στην Πύρνα και στην Artens.

Ιστότοπος της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Η Μαρία Τοπάλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και στη Φραγκφούρτη (υπότροφος Ιδρύματος Daimler Benz). Εργάστηκε ως διευθύντρια παραρτήματος Ελλάδας του γερμανικού πολιτικού Ιδρύματος Friedrich Ebert καθώς και ως διευθύντρια του think tank ΟΠΕΚ. Σήμερα εργάζεται στο ΕΚΚΕ (τμήμα επιστημονικής πληροφόρησης και εκδόσεων). Από το 1996 δημοσιεύει ποίηση, κριτική και μεταφράσεις από τα γερμανικά. Από το 2006, είναι τακτική συνεργάτης της εφημερίδας Καθημερινή της Κυριακής όπου, από το 2018, δημοσιεύει ένα μηνιαίο κριτικό άρθρο με αντικείμενο την ποίηση σε μόνιμη στήλη της εφημερίδας. Είναι επίσης μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Ποιητική. Συμμετείχε στο πρόγραμμα του Αρχείου Καβάφη/Ιδρύματος Ωνάση «Ο Καβάφης πάει σχολείο» (2014-2018). Συνεργάζεται με την ΑΜΚΕ «art in art» και τη φωτογράφο Μαριλένα Σταφυλίδου σε προγράμματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης με αντικείμενο την ποίηση και τη φωτογραφία. Μαζί με την εικαστικό Μάρω Μιχαλακάκου επιμελήθηκε το εργαστήριο «Κολάζ και λογοτεχνία» του ΚΠΙΣΝ (Μάρτιος-Ιούνιος 2021). Έχει δημοσιεύσει τέσσερις ποιητικές συλλογές, ένα βιβλίο πρόζας από κοινού με τον Κ. Ματσούκα και την ανθολογία ελληνικής ποίησης του 21ου αιώνα Ποίηση με πείσμα (Αθήνα, 2020· πρωτοεκδόθηκε σε γερμανική μετάφραση τού Torsten Israel από τις edition Romiosini στο Βερολίνο το 2018).

Γεννημένη το 1980, η Zeyno Pekünlü είναι κάτοχος μεταπτυχιακού στην Καλλιτεχνική Παραγωγή και Έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης και διδακτορικού στη Ζωγραφική από το Mimar Sinan Fine Art University της Κωνσταντινούπολης. Αυτή τη στιγμή διευθύνει το Πρόγραμμα Παραγωγής και Έρευνας της Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης (ÇAP) για νέους καλλιτέχνες και ερευνητές. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του e-journal Red Thread και μέλος του Institute of Radical Imagination (IRI). Από το 2011, έχει συμμετάσχει σε πολλές δράσεις για την ελευθερία της έκφρασης και τα δικαιώματα των εργαζομένων της τέχνης στην Τουρκία. Τα έργα της, ως επί το πλείστον βίντεο και εγκαταστάσεις, στοχεύουν στην αμφισβήτηση της παραγωγής και της διανομής γνώσης και στην αποκρυπτογράφηση της εξουσίας, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον ευρύτερο κοινωνικό τομέα. Δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κατασκευή ρόλων με βάση το φύλο και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι ρόλοι επηρεάζουν τους μύθους της ιθαγένειας και του έθνους.

Η Kate Adams είναι δημιουργός περφόρμανς, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Salford, και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Climate Psychology Alliance. Μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Ηνωμένου Βασιλείου και Ελλάδας. Στα έργα της συνδυάζει το ευάλωτο στοιχείο με το χιούμορ προσκαλώντας το κοινό σε φανταστικούς, όχι μυθιστορηματικούς κόσμους, και ερευνά πώς το παιχνίδι και η χαρά μπορούν να είναι μέρος της ζωής μας, ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουμε δύσκολες αλήθειες. Αυτή την εποχή δουλεύει πάνω στο πρότζεκτ "Water is Attracted to Water" που διερευνά τη σχέση του ανθρώπου με το νερό μέσα από ιστορίες, τραγούδια, σχέδια, το χορό και την επιστήμη. Για την υλοποίησή του συνεργάζεται με το Ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα WATERAGRI, μια πανευρωπαϊκή δοκιμή που αφορά σε βιώσιμες μεθόδους για την χρήση νερού στην γεωργία.